ԱՂՈԹՔ ԵՐԵԽԱ ՀԻՍՈՒՍԻՆ (Սանտ Ալֆոնսո Մարիա դե Լիգուորի)
Իմ Հիսուս, Երկնքի և երկրի Արարչի Որդի, Դու սառցե քարայրում ունես մսուրը որպես օրորոց, մի փոքրիկ ծղոտ՝ որպես անկողին և խեղճ հագուստ՝ քեզ ծածկելու համար: Հրեշտակները շրջապատում են քեզ և գովում քեզ, բայց նրանք չեն նվազեցնում քո աղքատությունը:
Սիրելի Հիսուս, մեր Քավիչ, որքան աղքատ լինես, այնքան ավելի ենք մենք սիրում քեզ, քանի որ դու ընդունել ես այդքան թշվառությունը, որպեսզի ավելի լավ գրավես մեզ դեպի քո սերը:
Եթե դու ծնված լինեիր պալատում, ունենայիր ոսկե օրորոց, եթե քեզ ծառայեին երկրի մեծագույն իշխանները, դու տղամարդկանց ավելի շատ հարգանք կներշնչեիր, բայց ավելի քիչ սեր. Փոխարենը այս քարանձավը, որտեղ դուք պառկած եք, այս կոպիտ կտորները, որոնք ծածկում են ձեզ, ծղոտը, որի վրա դուք հենվում եք, մսուրը, որը ծառայում է որպես օրորոց. Այս ամենը մղում է մեր սրտերը դեպի քեզ սիրել:
Ես ձեզ կասեմ Սուրբ Բեռնարի հետ. «Ինչքան ինձ համար աղքատանաք, այնքան ավելի թանկ կլինեք իմ հոգու համար»: Քանի որ Քեզ այսպես փոքրացրել ես, դա արել ես, որ հարստացնես մեզ Քո բարիքներով, այսինքն՝ Քո շնորհով ու Քո փառքով։
Ով Հիսուս, քո աղքատությունը շատ սրբերի ստիպել է թողնել ամեն ինչ՝ հարստությունները, պատիվները, թագերը, ապրել աղքատ քեզ հետ՝ աղքատ:
Ով իմ Փրկիչ, հեռացրու ինձ նաև երկրային բարիքներից, որպեսզի ես արժանի լինեմ քո սուրբ սիրուն և տիրեմ Քեզ, անսահման Բարի:
Ուստի ես ձեզ կասեմ Սուրբ Իգնատիոս Լոյոլացու հետ. «Տուր ինձ քո սերը, և ես բավականաչափ հարուստ կլինեմ. Ես ուրիշ ոչինչ չեմ փնտրում, միայն Դու ինձ բավական ես, ով իմ Հիսուս, իմ կյանք, իմ Ամենը: Սիրելի մայրիկ, Մարիամ, ստացիր ինձ համար Հիսուսին սիրելու և նրա կողմից միշտ սիրված լինելու շնորհը»:
Թող այդպես լինի.