Կկարողանանք երկնքում տեսնել և ճանաչել մեր ընկերներին և ընտանիքին:

Շատերն ասում են, որ առաջին բանը, որ կցանկանան անել, երբ հասնեն դրախտ՝ տեսնելն է իրենց բոլոր ընկերներին և սիրելիներին, ովքեր իրենցից առաջ են մահացել: Չեմ կարծում, որ ամեն ինչ այսպես կգնա: Իհարկե, ես իսկապես հավատում եմ, որ մենք կկարողանանք տեսնել, ճանաչել և ժամանակ անցկացնել դրախտում մեր ընկերների և ընտանիքի հետ: Այս ամենի համար հավերժության մեջ բավական ժամանակ կլինի: Այնուամենայնիվ, ես չեմ կարծում, որ սա կլինի մեր հիմնական միտքը դրախտում: Ես հավատում եմ, որ մենք շատ ավելի զբաղված կլինենք Աստծուն երկրպագելով և վայելելով երկնքի հրաշքները, քան անհանգստանալով մեր սիրելիների հետ անմիջապես վերամիավորվելու համար:

Ի՞նչ է ասում Աստվածաշունչը այն մասին, թե արդյոք մենք կկարողանանք տեսնել և ճանաչել մեր սիրելիներին երկնքում։ Երբ Դավթի մանուկ որդին մահացավ Բերսաբեի հետ Դավթի մեղքի հետևանքով, նրա սուգից հետո, Դավիթը բացականչեց. «Կարո՞ղ եմ նրան ետ բերել։ Ես կգնամ նրա մոտ, բայց նա ինձ մոտ չի վերադառնա»: ( Բ Թագաւորաց 2։12 )։ Դավիթը ենթադրում էր, որ կկարողանա ճանաչել իր որդուն դրախտում, չնայած այն հանգամանքին, որ նա մահացել է մանկուց։ Աստվածաշունչն ասում է, որ երբ երկինք հասնենք, «նման կլինենք նրան, որովհետև կտեսնենք նրան այնպիսին, ինչպիսին որ կա» (Ա Հովհաննես 23): Ա Կորնթացիս 1։3–2-ը նկարագրում է մեր հարություն առած մարմինները. «Այդպես է նաև մեռելների հարության հետ։ Մարմինն ապականված է ցանվում և անապական հարություն է առնում. այն անարգ է սերմանվում և փառավոր հարություն է առնում. այն տկար է ցանում և ուժեղ է աճում. այն սերմանվում է բնական մարմնում և հարություն առնում հոգևոր մարմնում: Եթե ​​կա բնական մարմին, կա նաև հոգևոր մարմին»:

Ինչպես որ մեր երկրային մարմինները նման էին առաջին մարդու՝ Ադամի մարմիններին (Ա Կորնթացիս 1:15ա), այնպես էլ մեր հարություն առած մարմինները կլինեն Քրիստոսի մարմնի նման (Ա Կորնթացիս 47:1բ). [...] Որովհետև այս ապականվածը պետք է հագնի անապականություն, և այս մահկանացուը պետք է հագնի անմահություն» (Ա Կորնթացիս 15, 47): Շատ մարդիկ ճանաչեցին Հիսուսին Նրա հարությունից հետո (Հովհաննես 1:15, 49; 53:20; 16 Կորնթացիս 20:21-12): Հետևաբար, եթե Հիսուսը ճանաչելի էր Իր հարություն առած մարմնում, ես հիմք չեմ տեսնում հավատալու, որ մեզ հետ այդպես չի լինի: Մեր սիրելիներին տեսնելը դրախտի փառահեղ կողմն է, բայց դրախտը շատ ավելի շատ Աստծու մասին է և շատ ավելի քիչ՝ մեր ցանկությունների մասին: Ի՜նչ հաճելի կլինի վերամիավորվել մեր սիրելիների հետ և նրանց հետ միասին երկրպագել Աստծուն հավիտյան։