Հետևեք Սրբերի խորհուրդներին խոստովանության սրբության վերաբերյալ
Սուրբ ՊԻՈ X - Սեփական հոգու անտեսումը հասնում է այն աստիճանի, որ անտեսում է հենց ապաշխարության խորհուրդը, որից Քրիստոսն իր ծայրահեղ բարությամբ մեզ ոչինչ չտվեց, որն ավելի օգտակար էր մարդկային թուլության համար:
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՊՈՂՈՍ II – Անիմաստ, ինչպես նաև հանդուգն կլիներ ցանկանալ կամայականորեն արհամարհել շնորհի և փրկության գործիքները, որոնք Տերը տվել է, և, այս կոնկրետ դեպքում, ակնկալել ներում ստանալ՝ անելով առանց Հաղորդության, որը հաստատվել է Քրիստոս հենց ներման համար: Խորհրդից հետո իրականացվող ծեսերի թարմացումը չի թույլատրում որևէ պատրանք կամ փոփոխություն այս ուղղությամբ։
ՍԵՆՏ ՋՈՆ ՄԱՐԻԱ ՎԻԱՆՆԻ – Չկա ոչինչ, որ վիրավորում է բարի Տիրոջը, որքան նրա ողորմածությունից հուսահատությունը: Ոմանք ասում են. «Ես չափազանց շատ բան եմ արել. բարի Տերը չի կարող ինձ ներել»: Դա մեծ հայհոյանք է։ Եվ սահման դրեք Աստծո ողորմության վրա, մինչդեռ այն չունի, քանի որ անսահման է:
Արքեպիսկոպոս Ջուզեպպե ՌՈՍԻՆՈ – Առանց ապաշխարության, խոստովանությունը անշունչ կմախք է, քանի որ ապաշխարությունը կազմում է այս հաղորդության հոգին:
Սուրբ ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՔՐԻՍՈՍՏՈՄ - Մեղքերը ներելու զորությունը գերազանցում է երկրի բոլոր մեծերին և նույնիսկ Հրեշտակների արժանապատվությունը. այն պատկանում է բացառապես քահանային, որին միայն Աստված կարող է դա շնորհել:
ՄԱՐՍԻԱԼ ՄԱՍԻԵԼ – Եկեղեցու կողմից առաջարկված հաշտության հաղորդությանը հաճախակի մոտենալը նպաստում է ինքնաճանաչմանը, աճում է խոնարհության մեջ, օգնում է արմատախիլ անել վատ սովորությունները, մեծացնում է խղճի զգայունությունը, խուսափում է թուլության կամ տկարության մեջ ընկնելուց, կամքն է ամրացնում և հոգին տանում դեպի ավելի մտերմիկ նույնացում Քրիստոսի հետ:
ՖՐԱՆՍԻԱՅԻ ԵՊԻՍԿՈՊԱՍՈՒԹՅՈՒՆ – Երեխաների հաճախակի խոստովանությունը հովվական ծառայության առաջնային պարտականությունն է: Քահանան համբերատար և լուսավոր հոգատարություն կներդնի այս ծառայության մեջ, որը կարևոր է խղճի ձևավորման համար:
ՀԱՆՍ ՇԱԼԿ – Խոստովանությունը մի մարդու նվաստացուցիչ զրույց չէ մյուսի հետ, որի ժամանակ մեկը վախենում և ամաչում է, մինչդեռ մյուսը կարող է դատել նրան: Խոստովանությունը երկու մարդկանց հանդիպում է, ովքեր լիովին վստահում են Տիրոջ ներկայությանը նրանց միջև, խոստացված նրա կողմից, որտեղ նույնիսկ երկու տղամարդ են հավաքված նրա անունով:
ԺԻԼԲԵՐՏ Կ. ՉԵՍՏԵՐԹՈՆ – Երբ մարդիկ ինձ կամ մեկ ուրիշին հարցնում են. «Ինչու՞ միացար Հռոմի եկեղեցուն», առաջին պատասխանն է. «Ինձ իմ մեղքերից ազատելու համար. որովհետև չկա որևէ այլ կրոնական համակարգ, որն իսկապես հավակնում է մարդկանց ազատել մեղքերից… Ես գտել եմ միայն մեկ կրոն, որը համարձակվում է ինձ հետ իջնել իմ խորքերը»:
ՍԵՆՏ ԱԼՖՈՆՍՈ Մ. ԴԵ ԼԻԳՈՒՈՐԻ – Եթե բոլոր խոստովանողների մոտ գտնվեին այդպիսի ծառայության համար պիտանի գիտությունն ու բարությունը, աշխարհը չէր լինի այդքան ցեխոտված մեղքերով, ոչ էլ դժոխքն այդքան հոգիներով լի:
ԼԵՈ XII – Խոստովանահայրը, ով չի օգնում ապաշխարողին ունենալ անհրաժեշտ տրամադրվածություն, ավելի պատրաստ չէ լսել խոստովանություններ, քան ապաշխարողները խոստովանելու համար:
ՋՈՐՋ ԲԵՐՆԱՆՈՍ – Մենք շարժվող քրիստոնյաների ժողովուրդ ենք: Հպարտությունը նրանց մեղքն է, ովքեր հավատում են, որ հասել են վերջնագծին:
ՄԱՐՍԻԱԼ ՄԱՍԻԵԼ – Քահանան դժվար թե լավ խոստովանող լինի, եթե հաճախակի և խորապես չզգա հաշտության խորհուրդը անձամբ:
Սուրբ ԼԵՈՊՈԼԴ ՄԱՆԴԻԿ – Երբ ես խոստովանում և խորհուրդ եմ տալիս, զգում եմ ծառայությանս ողջ ծանրությունը և չեմ կարող դավաճանել իմ խղճին: Ես որպես քահանա, Աստծո սպասավոր, գողություն ունեմ ուսերիս, ոչ մեկից չեմ վախենում։ Առաջին հերթին ճշմարտությունը.
Դոն ՋՈՎԱՆՆԻ ԲԱՐԱ – Խոստովանել նշանակում է սկսել նոր կյանք, նշանակում է ամեն անգամ սրբության արկածը փորձել և նորից փորձել:
Հայր ԲԵՌՆԱՐ ԲՐՈ – Ով մեր մեղքի առաջ ասում է մեզ, որ դա լավ է, ով ստիպում է մեզ հավատալ, ցանկացած պատրվակով, որ այլեւս մեղք չկա, նա համագործակցում է հուսահատության վատթարագույն ձևով:
Հայր ՈւԳՈ ՌՈԿՈ Ս.Ջ. – Եթե խոստովանականը կարողանար խոսել, ապա, անշուշտ, պետք է ափսոսանք մարդկային թշվառության և ամբարշտության համար, բայց ավելին այն պետք է բարձրացներ Աստծո անսպառ ողորմությունը:
ՋՈՆ ՊՈԼՈՍ II – Սուրբ Ջոն Մ. Վիաննիի կերպարի հետ իմ հանդիպումից ես համոզվեցի, որ քահանան իր առաքելության էական մասը գիտակցում է դավանանքի միջոցով, այդ կամավոր «ինքն իրեն դավանողի գերին դարձնելու» միջոցով:
ՍԵԲԱՍՏԻԱՆՈ ՄՈՍՈ – Տրենտի խորհուրդը հաստատեց, որ երբ քահանան ազատում է, նա իսկապես կատարում է դատավորին նման արարք. այսինքն՝ նա ոչ միայն պարզում է, որ Աստված արդեն ներել է ապաշխարողին, այլ ներում է, ազատում է այստեղ և հիմա։ ապաշխարողը, գործելով սեփական պատասխանատվությունը, Հիսուս Քրիստոսի անունով:
ԲԵՆԵԴԵՏՏԱ ԲՅԱՆՉԻ ՊՈՐՐՈ – Երբ ես գայթակղվում եմ, ես նույնպես անմիջապես խոստովանում եմ. ահա թե ինչպես է չարը քշվում և ուժը քաշվում: ՍՈՒՐԲ ՕԳՈՒՍՏԻՆՈՍ – Մեղավոր մարդ։ Ահա երկու տարբեր բառեր՝ մարդ և մեղավոր: Մարդը մի բառ է, մեղավորը՝ մեկ այլ։ Եվ այս երկու բառում անմիջապես հասկանում ենք, որ «մարդը» ստեղծվել է Աստծո կողմից, «մեղավորին»՝ մարդը։ Աստված ստեղծեց մարդուն, որն իրեն մեղավոր դարձրեց: Աստված ասում է քեզ այսպես. «Քո ստեղծածը կործանիր, և ես նույնպես կպահեմ այն, ինչ ստեղծել եմ»:
ՋՈԶԵՖ ԲՈՄԵՐ – Ինչպես աչքն է արձագանքում լույսին, այնպես էլ խիղճն իր բնույթով արձագանքում է լավին: Այն բաղկացած է մարդկային բանականության դատողությունից՝ կատարվող գործողության կամ արդեն ավարտված գործողության բարոյական որակի վերաբերյալ: Ուղղամիտ խիղճը ձևավորում է այս դատողությունը՝ ելնելով վերադաս նորմայից, բացարձակ ընդհանուր օրենքից։
Հայր ՖՐԱՆՉԵՍԿՈ ԲԵՐՍԻՆԻ – Քրիստոսը չի ցանկանում ձեր մեղքերը ներել առանց Եկեղեցու, ոչ էլ Եկեղեցին կարող է ներել դրանք առանց Քրիստոսի: Չկա խաղաղություն Աստծո հետ առանց խաղաղության Եկեղեցու հետ:
GILBERT K. CHESTERTON – Հոգեվերլուծությունը խոստովանություն է առանց խոստովանողի երաշխիքների:
ՄԻՇԵԼ ՔՎՈԻՍՏ – Խոստովանությունը խորհրդավոր փոխանակում է. դուք ձեր բոլոր մեղքերը տալիս եք Հիսուս Քրիստոսին, Նա տալիս է ձեզ իր ողջ փրկագնումը:
Սուրբ ՕԳՈՍՏԻՆՈՍ - Նա, ով չի հավատում, որ եկեղեցում մեղքերը ներվում են, արհամարհում է աստվածային այս պարգեւի մեծ առատաձեռնությունը; և եթե նա փակում է իր վերջին օրը մտքի այս համառության մեջ, նա մեղավոր է դառնում Սուրբ Հոգու դեմ անթույլատրելի մեղքի համար, որով Քրիստոսը ներում է մեղքերը:
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՊՈՂՈՍ II – Հենց խոստովանության մեջ քահանայի հայրությունը կատարվում է լիարժեք կերպով։ Հենց դավանարանում յուրաքանչյուր քահանա դառնում է վկա այն մեծ հրաշքների, որ աստվածային ողորմությունն է գործում դարձի շնորհն ընդունող հոգում։
GIUSEPPE A. NOCILLI – Չկա բացարձակապես ոչինչ, որը կարող է նախորդել Խոստովանության հաղորդությանը քահանայի մտահոգության և հոգածության մեջ:
ՅՈՍԵՖ ԲՈՄԵՐ – Ներկայիս Խոստովանությանը սպառնում է երկու մեծ վտանգ՝ սովորությունը և մակերեսայնությունը:
ՊԻՈՍ XII - Մենք խստորեն խորհուրդ ենք տալիս Եկեղեցու կողմից Սուրբ Հոգու ներշնչմամբ ներշնչված հաճախակի Խոստովանության բարեպաշտ օգտագործումը, որով մեծանում է սեփական անձի ճիշտ իմացությունը, աճում է քրիստոնեական խոնարհությունը, արմատախիլ է արվում բարոյականության այլասերվածությունը, դիմակայվում է անփութությանը և հոգևոր տագնապին: , խիղճը մաքրվում է, կամքը վերականգնվում է, խղճի բարեբեր ուղղությունը ձեռք է բերվում և շնորհը մեծանում է հենց հաղորդության շնորհիվ։ Հետևաբար, երիտասարդ հոգևորականներից նրանք, ովքեր թուլացնում կամ մարում են հաճախակի Խոստովանության հարգանքը, պետք է իմանան, որ նրանք ձեռնարկում են ինչ-որ խորթ բան Քրիստոսի հոգուն և շատ վնասակար մեր Փրկչի առեղծվածային մարմնին:
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՊՈՂՈՍ II – Քահանան Քահանան պետք է ասի ոչ թե իր անձնական կարծիքը, այլ Քրիստոսի և Եկեղեցու վարդապետությունը: Անձնական կարծիքներ հայտնելը, ի տարբերություն Եկեղեցու Մագիստրոսի, ինչպես հանդիսավոր, այնպես էլ սովորական, հետևաբար ոչ միայն դավաճանում է հոգիներին, նրանց ենթարկում է շատ լուրջ հոգևոր վտանգների և ստիպում նրանց տառապել ներքին տանջանքներից, այլ նաև հակասում է քահանայական ծառայությանը: շատ առանցքային.
ԷՆՐԻԿՈ ՄԵԴԻ – Առանց խոստովանության, մտածեք, թե ինչ սարսափելի մահվան գերեզմանոց կկրճատվի մարդկությունը:
Հայր ԲԵՐՆԱՐԴ ԲՐՈ – Չկա փրկություն առանց ազատագրության, ոչ ազատագրություն առանց խոստովանության, ոչ էլ խոստովանություն առանց դարձի: Սուրբ ՊԻՈ ՊԻԵՏՐԵԼՑԻՆԱ - Ես դողում եմ ամեն անգամ, երբ պետք է իջնեմ դավանատուն, քանի որ այնտեղ պետք է տնօրինեմ Քրիստոսի արյունը: