Սուրբ շաբաթ. Խորհրդածություն Զատիկ կիրակի
Տե՛ր, հարություն առած Տեր, լույս աշխարհի, քեզ ամենայն պատիվ և փառք: Քո ներկայությամբ, քո ուրախությամբ, քո խաղաղությամբ լի այս օրը իսկապես քո օրն է: Ես նոր եմ վերադարձել մութ անտառով զբոսանքից։ Ցուրտ էր ու քամի, բայց ամեն ինչ քո մասին էր։ Ամեն ինչ՝ ամպերը, ծառերը, խոնավ խոտը, հովիտը իր հեռավոր լույսերով, քամու ձայնը: Նրանք բոլորը խոսում էին քո հարության մասին. նրանք բոլորն ինձ հասկացրեցին, որ ամեն ինչ իսկապես լավ է: Քո մեջ ամեն ինչ բարի է ստեղծվել, և քեզանով ամբողջ արարչագործությունը նորոգվում և հասցվում է ավելի մեծ փառքի, քան ի սկզբանե: Քայլելով անտառի մթության մեջ մտերմիկ ուրախությամբ լի այս օրվա վերջում, ես լսեցի, որ Մարիամ Մագդաղենացին կանչում էիր անունով և լճի ափից լսում էի, թե ինչպես ես գոռում ընկերներիդ, որ գցեն իրենց ցանցերը: Ես նաև տեսա, որ դու մտար կողպված դռնով սենյակ, որտեղ հավաքված էին քո աշակերտները վախով լի։ Ես տեսա, որ դուք հայտնվում եք լեռան վրա, ինչպես նաև գյուղի շրջակայքում: Որքան մտերմիկ են այս իրադարձություններն իրականում. դրանք նման են սիրելի ընկերներին տրվող հատուկ շնորհների: Դրանք ստեղծված են ոչ թե որևէ մեկին տպավորելու կամ ճնշելու համար, այլ պարզապես ցույց տալու, որ ձեր սերն ավելի ուժեղ է, քան մահը: Տե՛ր, հիմա ես գիտեմ, որ լռության մեջ է, լռության մեջ, մոռացված մի անկյունում, որ դու կհանդիպես ինձ, կկանչես ինձ անունով և կխոսես ինձ հետ խաղաղության խոսք: Ամենամեծ լռության ժամին է, որ դու դառնում ես ինձ համար հարություն առած Տերը: Օ, Տեր, ես այնքան երախտապարտ եմ այն ամենի համար, ինչ դու ինձ տվեցիր այս անցած շաբաթ: Մնացեք ինձ հետ գալիք օրերին: Օրհնիր բոլոր նրանց, ովքեր տառապում են այս աշխարհում և խաղաղություն տուր քո ժողովրդին, ում այնքան սիրեցիր, որ քո կյանքը տվեցիր նրանց համար: Ամեն.