Քույր Լյուսիա ՝ Ֆաթիման. Ողորմության վերջին նշաններ
Քույր Լուչիա Ֆաթիմայի. ողորմության վերջին նշանները
Նամակ քույր Լյուսիայից հայր Ագոստինո Ֆուենտեսին` 22 թվականի մայիսի 1958-ով
«Հա՛յր, Տիրամայրը շատ դժգոհ է, որովհետև ուշադրություն չի դարձվել 1917 թվականի Նրա պատգամին։ Ոչ լավը, ոչ վատը ուշադրություն չեն դարձրել դրան։ Լավն առանց անհանգստանալու գնում է իր ճանապարհով և չի հետևում երկնային կանոններին. վատերը, կորստյան լայն ճանապարհին, հաշվի մի առնեն սպառնացող պատիժները: Հավատա, Հայր, Տեր Աստված շատ շուտով կպատժի աշխարհը: Պատիժը նյութական կլինի, և պատկերացրու, Հայր, քանի հոգի կընկնի դժոխք, եթե չաղոթեն և ապաշխարեն։ Սա է Տիրամոր տխրության պատճառը։
Հա՛յր, բոլորին ասա. «Տիրամայրն ինձ բազմիցս ասել է. «Շատ ազգեր կվերանան աշխարհի երեսից։ Առանց Աստծո ազգերը կլինեն Աստծո կողմից ընտրված պատուհասը մարդկությանը պատժելու համար, եթե մենք աղոթքի և հաղորդության միջոցով չստանանք նրանց դարձի շնորհը»: Այն, ինչ տանջում է Մարիամի և Հիսուսի անարատ սիրտին, դա կրոնական և քահանայական հոգիների անկումն է: Սատանան գիտի, որ կրոնավորներն ու քահանաները, անտեսելով իրենց վեհ կոչումը, շատ հոգիներ դժոխք են քաշում: Մենք ճիշտ ժամանակին ենք, որպեսզի հետ պահենք Դրախտի պատիժը: Մեր տրամադրության տակ կա երկու շատ արդյունավետ միջոց՝ աղոթք և զոհաբերություն։ Սատանան ամեն ինչ անում է մեզ շեղելու և աղոթքի հաճույքը խլելու համար: Մենք կփրկվենք, կամ անիծվենք։ Այնուամենայնիվ, Տեր հայր, մենք պետք է մարդկանց ասենք, որ նրանք չպետք է սպասեն աղոթքի կանչի և ապաշխարության ոչ Վեհափառ Հայրապետից, ոչ եպիսկոպոսներից, ոչ ծխական քահանաներից և ոչ էլ Վերադասներից։ Արդեն ժամանակն է, որ յուրաքանչյուրն իր նախաձեռնությամբ սուրբ գործեր կատարի և բարեփոխի իր կյանքը՝ ըստ Մադոննայի կոչերի։ Սատանան ցանկանում է տիրանալ նվիրաբերված հոգիներին, նա աշխատում է նրանց ապականել, մյուսներին դրդել վերջնական անզղջության. նա օգտագործում է բոլոր հնարքները՝ նույնիսկ առաջարկելով թարմացնել կրոնական կյանքը։ Արդյունքը ներքին կյանքում անպտղությունն է և աշխարհիկ մարդկանց սառնությունը՝ կապված հաճույքներից հրաժարվելու և Աստծուն ամբողջությամբ հրկիզելու հետ: Հիշիր, հայր, որ երկու փաստ նպաստեցին Ջակինտայի և Ֆրանչեսկոյի սրբացմանը՝ Մադոննայի չարչարանքը և դժոխքի տեսիլքը: Մադոննան հայտնվում է երկու սրի արանքում. մի կողմից նա մարդկությանը համարում է համառ և անտարբեր սպառնացող պատիժների նկատմամբ. մյուս կողմից նա տեսնում է, որ մենք ոտնակոխ ենք անում ՍՍ-ին։ Հաղորդություններ և մենք արհամարհում ենք մեզ մոտեցող պատիժը՝ մնալով անհավատ, զգայական և նյութապաշտ:
Տիրամայրը հատուկ ասաց. «Մենք մոտենում ենք վերջին օրերին», և նա երեք անգամ կրկնեց ինձ. Նա նախ հայտարարեց, որ սատանան մտել է վերջնական պայքարի մեջ, որից երկուսից մեկը դուրս կգա հաղթանակած կամ պարտված։ Կամ մենք Աստծո հետ ենք, կամ սատանայի հետ ենք: Երկրորդ անգամ նա ինձ կրկնեց, որ աշխարհին տրված վերջնական դեղամիջոցներն են՝ Սուրբ Վարդարանը և նվիրվածությունը Մարիամի սրտին: Երրորդ անգամ նա ինձ ասաց, որ «սպառելով մարդկանց կողմից արհամարհված մյուս միջոցները, նա դողալով մեզ առաջարկում է փրկության վերջին խարիսխը՝ ՍՍ-ը: Ինքը՝ կույսը, նրա բազմաթիվ երևույթները, նրա արցունքները, աշխարհով մեկ սփռված տեսիլքների պատգամները»; և Տիրամայրը նաև ասաց, որ եթե մենք չլսենք նրան և շարունակենք վիրավորանքը, մեզ այլևս չի ներվի։
Շտապ է, Տեր հայր, որ մենք գիտակցենք սարսափելի իրականությունը։ Մենք չենք ուզում հոգիները վախով լցնել, բայց դա պարզապես հրատապ հիշեցում է, քանի որ Սուրբ Կույսից ի վեր. մեծ արդյունավետություն է տվել սուրբ վարդարանին, չկա որևէ խնդիր՝ լինի նյութական, թե հոգևոր, ազգային թե միջազգային, որ չլուծվի Սուրբ Ծաղկազարդով և մեր զոհաբերություններով։ Սիրով և նվիրվածությամբ ասված՝ այն կմխիթարի Մարիամին՝ սրբելով բազմաթիվ արցունքներ նրա անարատ սրտից»: