8 թվականի ապրիլի 2020-ի ավետարան ՝ մեկնաբանությամբ
Հիսուս Քրիստոսի ավետարանից ՝ ըստ Մատթեոսի 26,14-25:
Այդ ժամանակ Տասներկուսից մեկը, որը կոչվում էր Հուդա Իսկարիովտ, գնաց քահանայապետների մոտ
և ասաց. «Որքա՞ն ես ուզում տալ ինձ, որպեսզի ես տամ քեզ»: Նրանք նայեցին նրան երեսուն արծաթե մետաղադրամ:
Այդ պահից նա փնտրում էր այն իրականացնելու ճիշտ հնարավորություն:
Անթթխմոր հաց առաջին օրը աշակերտները եկան Հիսուսի մոտ և ասացին նրան.
Եվ նա պատասխանեց. «Գնացեք քաղաք, մի մարդու մոտ և ասեք նրան.« Վարդապետը ձեզ ուղարկում է ասելու. Իմ ժամանակը մոտ է, Ես ձեզանից Զատիկ կկազմեմ իմ աշակերտների հետ »:
Աշակերտները արեցին այնպես, ինչպես Հիսուսն էր նրանց պատվիրել, և նրանք պատրաստեցին Զատիկը:
Երբ երեկո եկավ, նա Տասներկուսի հետ նստեց սեղանին:
Երբ նրանք ուտում էին, նա ասաց. «Ulyշմարիտ եմ ասում ձեզ, ձեզնից մէկը ինձ պիտի դավաճանի»:
Եվ նրանք, խորապես վշտացած, սկսեցին հարցնել նրան. «Մի՞թե ես եմ, Տե՛ր»:
Եվ նա ասաց. «Նա, ով իր ձեռքը ափսեի մեջ ընկավ ինձ հետ, ինձ դավաճանի:
Մարդու Որդին հեռանում է, ինչպես գրված է նրա մասին, բայց վա toյ նրան, ում համար դավաճանում է մարդու Որդին. այդ մարդու համար ավելի լավ կլինի, եթե նա երբեք չծնվեր »:
Հուդան դավաճան ասաց. «Ռաբբի, ես եմ»: Նա պատասխանեց. «Դու ասացիր դա»:
Պադուայի Սբ Անթոնի (ca 1195 - 1231)
Ֆրանցիսկան, եկեղեցու դոկտոր
Quinquagesima- ի կիրակի
- Ինչքա՞ն կտաք ինձ, ասաց դավաճանը: (Մտ 26,15)
Այնտեղ: Նա, ով ազատություն է տալիս բանտարկյալներին, հանձնվում է. հրեշտակների փառքը ծաղրվում է, տիեզերքի Աստվածը խորտակվում է, «անբիծ հայելին և բազմամյա լույսի արտացոլումը» (Սապ 7,26) ծաղրվում է, զոհվում է նրանց, ովքեր մահանում են: Ի՞նչ է մեզ մնում անել, որ գնանք և մեռնենք նրա հետ: (տե՛ս Ժն 11,16) Հեռացրե՛ք մեզ, Տեր Հիսուս, ճահճի ճահճից (քաղ. Սբ 40,3) ձեր խաչի կեռիկով, որպեսզի մենք կարողանանք հետո վազել, ես չեմ ասում օծանելիքի մասին, այլ ձեր կրքի դառնության մասին: Դառնորեն աղաղակիր, հոգիս, միակ Որդու մահվան կապակցությամբ, Խաչված կրքի վրա:
«Որքա՞ն ես ուզում տալ ինձ, ինչու՞ եմ դա քեզ տալիս»: (Մտ 26,15) ասաց դավաճանը: Ո painվ ցավ: Գինը տրվում է մի բանին, որն անգնահատելի է: Աստված դավաճանում է, վաճառվում է անպիտան գնով: «Որքա՞ն ես ուզում տալ ինձ»: Նա ասում է. Ո՛վ Հուդա, դու ուզում ես Աստծու Որդուն վաճառել, կարծես նա պարզ ստրուկ լիներ, ինչպես մեռած շունը, մի փորձեք իմանալ ձեր գինը, այլ գնորդների գինը: «Որքա՞ն ես ուզում տալ ինձ»: Եթե ձեզ երկնքում և հրեշտակներին, երկիր և մարդ տվեին, ծովն ու դրա մեջ եղած ամեն ինչ, կարո՞ղ էին գնել Աստծո Որդուն, «որի մեջ թաքնված են իմաստության և գիտության բոլոր գանձերը» (Կող. 2,3): Կարո՞ղ է Արարիչը վաճառվել էակի հետ:
Ասա ինձ. Ի՞նչն է քեզ վիրավորել: Ի՞նչ վնաս է դա ձեզ համար, քանի որ ասում եք ՝ «ես կտամ ձեզ»: Միգուցե մոռացե՞լ եք Աստծո Որդու աննկարագրելի խոնարհությունը և նրա կամավոր աղքատությունը, նրա քաղցրությունն ու հարազատությունը, նրա հաճելի քարոզչությունն ու հրաշքները, արտոնությունը, որով նա ձեզ ընտրեց որպես առաքյալ և դարձրեց իր ընկերը: ... Մեր օրերում դեռ քանի՞ Հուդա Իսկարիովտացին է, ովքեր ինչ-որ նյութական բարության դիմաց վաճառում են ճշմարտությունը, մատուցում իրենց հարևանին և հենվում հավերժական անիծյալ պարանով: