Այսօրվա Ավետարանը, Հոկտեմբեր 10, 2020, Հռոմի Ֆրանցիսկոս պապի խոսքերով
ՕՐԻ ԸՆԹԵՐՈՒՄ
Սուրբ Պողոս առաքյալի գրքից դեպի Գալաթի
Գալ 3,22-29
Եղբայրնե՛ր, Սուրբ Գիրքը ամեն ինչ փակել է մեղքի տակ, որպեսզի խոստումը հավատացյալներին տրվի Հիսուս Քրիստոսին հավատալով:
Բայց մինչ հավատքի գալը, մեզ պահում և արգելափակում էին Օրենքի տակ ՝ սպասելով, որ պետք է բացահայտվեր հավատը: Այսպիսով Օրենքը մանկավարժ էր մեզ համար, մինչև Քրիստոս, այնպես որ արդարացանք հավատքով: Հավատքից հետո մենք այլևս մանկավարժի տակ չենք:
Քանզի բոլորդ Աստծո զավակ եք Քրիստոս Հիսուսին հավատալով, քանի որ Քրիստոսով մկրտվելով ՝ հագնվել եք Քրիստոսով: Չկա հրեա կամ հույն; ոչ ստրուկ կա, ոչ ազատ; տղամարդ և կին գոյություն չունի, որովհետև բոլորդ մեկ եք Քրիստոս Հիսուսով: Եթե դուք Քրիստոսին եք, ուրեմն Աբրահամի հետնորդներ եք, ըստ խոստման ժառանգներ:
ՕՐԻ ԱՎԵՏԱՐԱՆ
Ղուկասի ավետարանից
Լկ 11,27-28
Այդ ժամանակ, երբ Հիսուսը խոսում էր, ամբոխի միջից մի կին բարձրացրեց ձայնը և ասաց նրան. «Երանի is այն արգանդին, որը ծնել է քեզ, և կուրծքին, որը կերակրել է քեզ»:
Բայց նա ասաց. «Օրհնյալ են նրանք, ովքեր լսում են Աստծո խոսքը և պահում են այն»:
ՍՈՒՐԲ ՀԱՅՐԻ ԽՈՍՔԵՐ
Ի Whatնչ շնորհ է, երբ քրիստոնյան իսկապես դառնում է «քրիստոնեական ֆորում», այսինքն ՝ «Հիսուսի կրողը» աշխարհում: Հատկապես նրանց համար, ովքեր սգի, հուսահատության, խավարի ու ատելության իրավիճակներ են ապրում: Եվ դա կարելի է հասկանալ շատ փոքր մանրամասներից. Լույսի ներքո, որը քրիստոնյան պահում է իր աչքերում, հանգստության ֆոնից, որի վրա չեն ազդում նույնիսկ ամենաբարդ օրերը, սկսած նորից սիրելու ցանկությունից, նույնիսկ երբ շատ հիասթափություններ են ապրել: Ապագայում, երբ գրվի մեր օրերի պատմությունը, ի՞նչ կասվի մեր մասին: Որ մենք ունակ ենք հուսալու, թե՞ մեր լույսը դրել ենք տաշտի տակ: Եթե մենք հավատարիմ լինենք մեր Մկրտությանը, մենք կտարածենք հույսի լույսը, Մկրտությունը Աստծո այդ հույսի հույսն է և մենք կկարողանանք կյանքի պատճառները փոխանցել սերունդներին: (ընդհանուր լսարան, 2 օգոստոսի 2017 թ.)