Այսօրվա Ավետարանը ՝ 17 թվականի սեպտեմբերի 2020-ը, Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոսի խոսքերով
ՕՐԻ ԸՆԹԵՐՈՒՄ
Սուրբ Պողոս Առաքյալի առաջին նամակից ՝ Կորնթացիներին
1 Կոր 15,1-11
Այն ժամանակ ես ձեզ, եղբայրնե՛ր, հռչակում եմ այն ավետարանը, որը ես հռչակեցի ձեզ, և որը դուք ստացաք, որում հաստատուն եք մնում և որով փրկված եք, եթե պահեք այն, ինչպես ես հռչակեցի ձեզ: Եթե իզուր չհավատաք։
Որովհետև ես ձեզ առաջին հերթին փոխանցեցի այն, ինչ ես էլ ստացա, այն է, որ Քրիստոսը մեռավ մեր մեղքերի համար՝ ըստ Գրքերի, և թաղվեց և հարություն առավ երրորդ օրը՝ ըստ Գրքերի, և հայտնվեց Կեփասին, իսկ հետո՝ տասներկուսին։
Հետագայում նա միանգամից հայտնվեց ավելի քան հինգ հարյուր եղբայրների, որոնցից շատերը դեռ ողջ են, մինչդեռ ոմանք մահացել են: Նա հայտնվեց նաև Հակոբոսին, իսկ հետո բոլոր առաքյալներին։ Ի վերջո, ինձ նույնպես թվում էր, թե դա աբորտ է։
Որովհետև ես առաքյալներից ամենափոքրն եմ և արժանի չեմ առաքյալ կոչվելու, քանի որ հալածում էի Աստծո Եկեղեցին, սակայն Աստծո շնորհով ես այն եմ, ինչ կամ, և նրա շնորհն իմ մեջ իզուր չի եղել: Իրոք, ես բոլորից շատ եմ պայքարել, բայց ոչ ես, այլ Աստծո շնորհը, որ ինձ հետ է:
Ուրեմն և՛ ես, և՛ նրանք, այսպես մենք քարոզում ենք, և դուք այդպես հավատացիք։
ՕՐԻ ԱՎԵՏԱՐԱՆ
Ղուկասի ավետարանից
Լկ 7,36-50
Այդ ժամանակ փարիսեցիներից մեկը Հիսուսին հրավիրեց իր հետ ճաշելու։ Նա մտավ փարիսեցիի տունը և նստեց սեղանի շուրջ։ Եվ ահա մի կին՝ այդ քաղաքի մեղավորը, իմանալով, որ նա Փարիսեցիի տանը է, բերեց օծանելիքի սկահակ. կանգնած ետևում, նրա ոտքերի մոտ, լաց լինելով, նա սկսեց արցունքներով թրջել դրանք, ապա չորացնելով մազերը, համբուրեց և օծանելիք ցողեց։
Այս տեսնելով՝ փարիսեցին, որ հրավիրել էր նրան, ինքն իրեն ասաց. «Եթե այս մարդը մարգարե լիներ, կիմանար, թե ով է նա, և ինչպիսի կին է, ով դիպչում է իրեն. նա մեղավոր է»։
Յիսուս ըսաւ անոր. «Սիմո՛ն, քեզի ըսելու բան մը ունիմ»։ Եվ նա պատասխանեց. «Ասա ինձ, վարպետ»: «Մի պարտատեր երկու պարտապան ուներ. մեկը նրան հինգ հարյուր դահեկան էր պարտք, մյուսը՝ հիսուն։ Քանի որ նրանք վերադարձնելու ոչինչ չունեին, նա երկուսին էլ ներեց պարտքը։ Ուրեմն նրանցից ո՞վ ավելի շատ կսիրի նրան»։ Սիմոնը պատասխանեց. «Կարծում եմ, որ նա ամենաշատը ներեց»: Յիսուս ըսաւ անոր. «Ճիշտ դատեցիր»։
Եվ դառնալով կնոջ կողմը, ասաց Սիմոնին. «Տեսնու՞մ ես այս կնոջը. Ես մտա քո տուն և դու ինձ ջուր չտվեցիր իմ ոտքերի համար. բայց նա իր արցունքներով թրջեց ոտքերս և իր մազերով սրբեց դրանք։ Դու ինձ համբուր չես տվել; նա, մյուս կողմից, այն պահից, երբ ես ներս մտա, չի դադարում համբուրել ոտքերս: Դու իմ գլուխը յուղով չես օծել. նա փոխարենը օծեց իմ ոտքերը օծանելիքով: Դրա համար եմ ասում ձեզ. նրա բազում մեղքերը ներված են, քանի որ նա շատ սիրեց: Փոխարենը, ով քիչ է ներվում, քիչ է սիրում։
Հետո նա ասաց նրան. «Քո մեղքերը ներված են»: Այնուհետև ճաշողները սկսեցին իրենց մեջ ասել. «Ո՞վ է սա, որ ներում է նույնիսկ մեղքերը»: Բայց նա ասաց կնոջը. «Քո հավատքը քեզ փրկեց. գնա խաղաղությամբ»:
ՍՈՒՐԲ ՀԱՅՐԻ ԽՈՍՔԵՐ
Փարիսեցին չի պատկերացնում, որ Հիսուսը թույլ է տալիս, որ իրեն «աղտոտեն» մեղավորները, ուստի նրանք մտածեցին: Բայց Աստծո Խոսքը մեզ սովորեցնում է տարբերել մեղքն ու մեղավորը. մեղքի հետ մենք չպետք է փոխզիջման գնանք, իսկ մեղավորները՝ բոլորս: – Մենք նման ենք հիվանդ մարդկանց, որոնց պետք է բուժել, և նրանց բուժելու համար բժիշկը պետք է մոտենա նրանց, այցելի, դիպչի նրանց։ Եվ իհարկե հիվանդը, որպեսզի բուժվի, պետք է ընդունի, որ իրեն բժիշկ է պետք։ Բայց շատ անգամ մենք ընկնում ենք կեղծավորության, ինքներս մեզ ուրիշներից ավելի լավ հավատալու գայթակղության մեջ: Բոլորս, նայե՛ք մեր մեղքին, մեր սխալներին և նայե՛ք Տիրոջը։ Սա է փրկության գիծը՝ մեղավոր «ես»-ի և Տիրոջ հարաբերությունը: (Ընդհանուր լսարան, 20 ապրիլի, 2016 թ.)