Այսօրվա Ավետարանը ՝ 19 թվականի դեկտեմբերի 2020-ին, Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոսի խոսքերով
ՕՐԻ ԸՆԹԵՐՈՒՄ
Դատավորների գրքից
Յուդ 13,2-7.24-25ա
Այդ օրերին մի մարդ կար Սորեայից՝ Դանիտիների ցեղից, որը կոչվում էր Մանոաք. նրա կինը ամուլ էր և երեխա չուներ։
Տիրոջ հրեշտակը երևաց այս կնոջը և ասաց նրան. Հիմա զգույշ եղեք գինի կամ արբեցող խմիչք խմելուց և անմաքուր ոչինչ մի կերեք։ Որովհետև ահա դու կհղիանաս և կծնես որդի, որի գլուխը ածելիից չի անցնի, որովհետև երեխան արգանդից Աստծո Նազիր է լինելու. նա կսկսի փրկել Իսրայելին փղշտացիների ձեռքից»։
Կինը գնաց ամուսնուն ասելու. «Աստծո մարդ է եկել ինձ մոտ. նա Աստծո հրեշտակի տեսք ուներ, վեհ տեսք: Ես չհարցրի նրան, թե որտեղից է նա, և նա չհայտնեց ինձ իր անունը, բայց նա ասաց ինձ. «Ահա դու կհղիանաս և որդի կծնես. հիմա գինի կամ արբեցնող ըմպելիք մի՛ խմեք և ոչ մի անմաքուր բան մի՛ կերեք, որովհետև երեխան արգանդից մինչև իր մահվան օրը Աստծո Նազիր կլինի»:
Եվ կինը մի որդի ծնեց և նրա անունը դրեց Սամսոն։ Երեխան մեծացավ, և Տերը օրհնեց նրան:
Տիրոջ հոգին սկսեց գործել նրա վրա:
ՕՐԻ ԱՎԵՏԱՐԱՆ
Ղուկասի ավետարանից
Լկ 1,5-25
Հրէաստանի Հերովդէսի թագաւորի ժամանակ Զաքարիա անունով մի քահանա կար՝ Աբիայի դասից, որը կին ուներ Ահարոնի սերունդը՝ Եղիսաբեթ անունով։ Երկուսն էլ արդար էին Աստծո առաջ և անարատ էին պահում Տիրոջ բոլոր օրենքներն ու հրահանգները: Նրանք երեխաներ չունեին, որովհետև Էլիզաբեթը ամուլ էր և երկուսն էլ՝ տարիքով մեծ։
Պատահում էր, որ մինչ Զաքարիան կատարում էր իր քահանայական գործառույթները Տիրոջ առջև իր դասի հերթափոխի ժամանակ, քահանայական ծառայության սովորության համաձայն, նա վիճակ ուներ մտնելու Տիրոջ տաճար՝ խունկ մատուցելու։
Դրսում ժողովրդի ողջ ժողովը աղոթում էր խունկի ժամին։ Նրան երևաց Տիրոջ հրեշտակը, որը կանգնած էր խունկի զոհասեղանի աջ կողմում։ Երբ Զաքարիան տեսավ նրան, անհանգստացավ և վախով լցվեց։ Բայց հրեշտակն ասաց նրան. «Մի՛ վախեցիր, Զաքարիա, քո աղոթքը ընդունվեց, և քո կինը՝ Եղիսաբեթը քեզ որդի կտա, և դու նրան կկոչես Հովհաննես։ Դուք ուրախություն և ցնծություն կունենաք, և շատերը կուրախանան նրա ծնունդով, որովհետև նա մեծ կլինի Տիրոջ առաջ. նա գինի կամ արբեցնող ըմպելիքներ չի խմի, նա կլցվի Սուրբ Հոգով իր մոր արգանդից և Իսրայելի շատ զավակների հետ կբերի իրենց Տեր Աստծո մոտ: Նա կքայլի նրա առջև Եղիայի ոգով և զորությամբ, որպեսզի հայրերի սրտերը ետ տանի դեպի որդիները, իսկ ապստամբներին՝ դեպի արդարների իմաստությունը և պատրաստի բարի ժողովրդին»:
Զաքարիան ասաց հրեշտակին. «Ինչպե՞ս ես դա իմանամ։ Ես ծեր եմ, և կինս տարիներ անց ապրում է։ Հրեշտակը պատասխանեց նրան. «Ես Գաբրիելն եմ, որ կանգնած եմ Աստծո առաջ, և ես ուղարկվել եմ քեզ հետ խոսելու և այս բարի լուրը բերելու քեզ։ Եվ ահա, դուք համր կլինեք և չեք կարողանա խոսել մինչև այն օրը, երբ այս բաները լինեն, որովհետև չհավատացիք իմ խոսքերին, որոնք կկատարվեն իրենց ժամանակին»:
Մինչդեռ ժողովուրդը սպասում էր Զաքարիային և զարմանում էր տաճարում նրա երկար մնալով։ Երբ նա դուրս եկավ և չկարողացավ խոսել նրանց հետ, նրանք հասկացան, որ նա տեսիլք է տեսել տաճարում: Նա ձեռքով արեց նրանց ու լուռ մնաց։
Երբ ավարտվեցին ծառայության օրերը, նա վերադարձավ տուն։ Այդ օրերից հետո նրա կինը՝ Եղիսաբեթը, հղիացավ և հինգ ամիս թաքնվեց և ասաց. «Այսպես արեց Տերն ինձ համար այն օրերին, երբ նա ցանկացավ վերացնել իմ ամոթը մարդկանց մեջ»։
ՍՈՒՐԲ ՀԱՅՐԻ ԽՈՍՔԵՐ
Ահա դատարկ օրորոց, կարող ենք նայել։ Դա կարող է լինել հույսի խորհրդանիշ, քանի որ երեխան կգա, դա կարող է լինել թանգարանային առարկա, դատարկ կյանքի համար: Մեր սիրտը օրորոց է։ Ինչպե՞ս է իմ սիրտը: Այն դատարկ է, միշտ դատարկ, բայց արդյոք բաց է շարունակաբար կյանք ստանալու և կյանք տալու համար: Ստանալ և պտղաբեր լինել. Թե՞ դա կլինի որպես թանգարանային առարկա պահպանված սիրտ, որը երբեք չի բացվել կյանքի ու կյանք տալու համար։ (Սանտա Մարտա, 19 դեկտեմբերի, 2017 թ