Այսօրվա Ավետարանը, 28 թվականի նոյեմբերի 2020-ը, Հռոմի Ֆրանցիսկոս պապի խոսքերով
ՕՐԻ ԸՆԹԵՐՈՒՄ
Սուրբ Հովհաննես Առաքյալի Առաքյալի գրքից
Հայտն .22,1: 7-XNUMX
Տիրոջ հրեշտակը ցույց տվեց ինձ ՝ Johnոնին, կենդանի ջրի գետ, բյուրեղի պես պարզ, որը հոսում էր Աստծո և Գառան գահից: Քաղաքի հրապարակի մեջտեղում և գետի երկու կողմերում կա կյանքի մի ծառ, որը տարեկան տասներկու անգամ պտուղ է տալիս ՝ ամեն ամիս պտուղ տալով. theառի տերևները ծառայում են ազգերին բուժելու համար:
Եվ այլեւս անեծք չի լինի:
Քաղաքում կլինի Աստծո և Գառան գահը.
նրա ծառաները երկրպագելու են նրան.
նրանք կտեսնեն նրա դեմքը
և նրանք կկանգնեն նրա անունը իրենց ճակատներին:
Այլևս գիշեր չի լինի,
և նրանք այլևս կարիք չեն ունենա
լամպի կամ արևի լույսի,
քանի որ Տեր Աստված նրանց լուսավորելու է:
Եվ նրանք թագավորելու են հավիտյանս հավիտենից:
Եվ նա ասաց ինձ. «Այս խոսքերը հաստատ և ճշմարիտ են: Մարգարեներին ներշնչող Աստված ՝ Տերը, ուղարկել է իր հրեշտակին ՝ իր ծառաներին ցույց տալու այն բաները, որոնք պետք է տեղի ունենան շուտով: Ահա, շուտով կգամ: Երանի նրան, ով պահում է այս գրքի մարգարեական խոսքերը »:
ՕՐԻ ԱՎԵՏԱՐԱՆ
Ղուկասի ավետարանից
Լկ 21,34-36
Այդ ժամանակ Հիսուսն ասաց իր աշակերտներին.
«Carefulգուշացեք ձեզանից, որպեսզի ձեր սրտերը ծանրաբեռնված չլինեն ցրումների, հարբեցողության և կյանքի հոգսերի մեջ, և որ այդ օրը հանկարծակի չընկնի ձեր վրա: իրականում որոգայթը այն ընկնելու է բոլոր նրանց վրա, ովքեր ապրում են ամբողջ երկրի երեսին:
Արթուն մնացեք ամեն պահ աղոթելով, որպեսզի կարողանաք ուժ ունենալ փախչելու այն ամենից, ինչ պատրաստվում է կատարվել և հայտնվել մարդու Որդու առաջ »:
ՍՈՒՐԲ ՀԱՅՐԻ ԽՈՍՔԵՐ
Արթուն մնացեք և աղոթեք: Ներքին քունն առաջանում է այն բանից, որ մենք միշտ շրջվում ենք մեզանից և խրվում ենք նրա կյանքի պատնեշում ՝ իր խնդիրներով, ուրախություններով ու տխրություններով, բայց միշտ շրջվում ենք մեզանից: Եվ սա անվադողեր է, սա ձանձրանում է, սա փակում է հույսը: Այստեղ ընկած է թմրության և ծուլության արմատը, որի մասին խոսում է Ավետարանը: Advent- ը մեզ հրավիրում է զգոնության պարտավորության `նայելով մեզանից դուրս, ընդլայնելով մեր միտքն ու սրտերը` բացվելու մարդկանց կարիքների, եղբայրների, նոր աշխարհի ձգտման առջև: Դա սովից, անարդարությունից, պատերազմից տանջված շատ ժողովուրդների ցանկությունն է. դա աղքատի, թույլի, լքվածի ցանկությունն է: Այս ժամանակը հարմար է բացելու մեր սրտերը, ինքներս մեզ կոնկրետ հարցեր տալու այն մասին, թե ինչպես և ում համար ենք անցկացնում մեր կյանքը: (Անգելուս, 2 դեկտեմբերի, 2018 թ.)