Մենք կենդանի ենք, գիտակցում ենք արդյոք դա…… հեղինակ ՝ Վիվիանա Ռիսպոլի (ճգնավոր)
Երբ ես աղոթում եմ առավոտյան և երեկոյան սաղմոսների և աղոթքների բազում խոսքերի մեջ ես ասում եմ. «Քո ողորմածությունը մեզ հասցրեց մինչև այս ժամը», «իմ ոգին ունի ցնցում, քանի որ երախտագիտության հորդ է, որը վկայում է իմ մասին: սիրտը և գիտակցում Աստծուն, որ ապրելը, կենդանի լինելը, իմ իրավունքն չէ, դա վաղաժամ բան չէ, և նույնիսկ ոչ մի բան, որը ես ուզում էի, կամ որ արժանի էի, բայց ես մեծ անգին նվեր էի, որը ես ստացել եմ և դա եղել է այն պահից ի վեր Աստված ուղեկցեց ՝ հիանալի հնարավորություն, որը տրվել է մեզ, բայց որը կարող է մեզանից ցանկացած պահի վերցվել, ուստի պետք է ապրել հնարավորինս լիարժեք: Չվերադարձվող ժամանակի թանկություն, այժմվա ժամանակի թանկություն, ամեն ինչ ՝ ներդրումներ կատարելու համար, որպեսզի սիրենք, ապրենք այն ճշմարտության մեջ, ինչ մենք ենք «Աստծո զավակներ, հետևաբար ՝ այն ժամանակի» այն թանկությունը, որը կոչ է անում վերադառնալ իր համար որոշեք փոխել այն բաները, որոնք լավ չեն ընթանում, որոշեք, որ մեր այս կյանքը, մեր այս պարգևը, պետք է ավելի ու ավելի նվեր դառնա այն Աստծուն, որը մեզ տվեց դա, նվեր այն եղբայրների համար, որոնք նա դնում է մեր կողքին կամ, որը մեզ բերում է մեզ պատահաբար. Օգնել մեզ մեր Աստծուն ՝ ապրելու շնորհակալության համար մեր կյանքի և ամեն ինչի համար, օգնեք մեզ չկորցնել այն հիանալի տաղանդը, որն այն ժամանակը է, որը դուք որոշեցիք յուրաքանչյուրիս համար այս երկրի վրա: Քանի՞ բան կցանկանայինք, եթե իմանայինք, որ քիչ ժամանակ ունենք, քանի բարկություն, որքան մարդկային հավակնություններ նույնիսկ ճիշտ, բայց որոնք չեն ծառայում Աստծո գործին, ինչքա՞ն կխուսափեինք ժամանակից վատնելը անհեթեթության մեջ, բողոքների մեջ, անգործության մեջ, բաների մեջ, որոնք Երկնքի Թագավորությունը մեզ չի ստիպում, որ ինչ-որ բան կուտակենք, այլ դրանք մեզանից գողանան: Ոչ, ձեր շնորհակալ Տիրոջ հետ և ձեր Խոսքին հնազանդվելով մենք գողանալու ենք Դրախտը և սա կդարձնի մեր կյանքը հրաշք ձեր Սիրո: