Er það að gefa ölmusu rétt form góðgerðarstarfsemi?

ölmusu handa fátækum er það birtingarmynd guðrækni sem er nátengt skyldum góðs kristins manns. Það verður sem eitthvað óþægilegt, neikvætt fyrir þá sem búa það til og fyrir þá sem fá það. Við skulum sjá hvenær rétt er að æfa það.

La góðgerðarstarfsemi það er sérstaklega mikilvægt í lífi og trú kristins manns. Það er ein af þessum dyggð sem ætti að vera grunnur að lífi mannsins sem vill komast nær Guði. Í Gamla testamentinu eru mikilvægar síður þar sem Guð krefst sérstaklega athygli fyrir fátæka. Kærleikur þýðir því velkomin, það þýðir að gera sjálfan sig aðgengileg öðrum, fátækum og bágstöddum.

Til að vera í friði með samviskunni mega menn ekki halda að það sé nóg að gefa efnislegt fórn. Virkni liggur í þeim anda sem hún er gefin með. Kærleikur myndi fara fram dag frá degi og á mismunandi hátt. Aðeins á þennan hátt verður það form af fede. Tilboð a þægindi ekki bara ódýrt heldur líka mannlegt það tekur mikla fyrirhöfn, tíma og fyrirhöfn. Ölvunargjöf er gerð með því að sýna fátækum einlæga athygli. Þú þarft ekki að gera það bara til að þvo samviskuna. Kærleikur ætti að vera kærleiksverk. Allir ættu skilið að lifa verðugt. Reyndar vill Guð að vörur tilheyri öllum og tryggi lifun og reisn.

Ölvunargjöf: gildi látbragðs

Söfnun fórna í kirkjum hefur það að markmiði að leyfa sóknin í góðgerðarverkum fyrir þurfandi fólk. Framlag þess vegna sýnir það að það vill deila með öðrum einhverju sem tilheyrir okkur í þágu almennings. Hins vegar eru fyrirbæri um betl og arðrán veikara fólks og varnarlaus svo sem börn, aldraðir og öryrkjar. Það eru þeir sem veita ölmusu af nauðsyn og þeir sem gera það vegna vinnu. Við sem góðir kristnir menn ættum að reyna það aiutare sem vill ólmur vinna en finnur enga leið.

Handaband og góð orð verða mest góðgerðarstarf dýrmætur ekki aðeins fyrir þá sem munu þiggja það heldur líka í augum Guðs