Padre Pio vill gefa þér þessi ráð fyrir allan októbermánuð

1. Þegar þú vitnar í rósastöngina eftir dýrðina segirðu: „Heilagur Jósef, biðjið fyrir okkur!“.

2. Gakktu með einfaldleika á vegi Drottins og kveljið ekki anda þinn. Þú verður að hata galla þína en með rólegu hatri og ekki þegar pirrandi og eirðarlaus; það er nauðsynlegt að hafa þolinmæði við þá og nýta þá með heilagri lækkun. Í fjarveru slíkrar þolinmæði vaxa góðu dætur mínar, ófullkomleikar þínar, í stað þess að minnka, meira og meira þar sem það er ekkert sem nærir galla okkar eins mikið og eirðarleysið og umhyggjan fyrir því að vilja fjarlægja þá.

3. Varist áhyggjur og kvíða, því það er ekkert meira sem kemur í veg fyrir að ganga í fullkomnun. Settu, dóttir mín, hjarta þitt varlega í sár Drottins vors, en ekki með valdi. Treystu miklu á miskunn hans og gæsku, að hann muni aldrei yfirgefa þig, en ekki láta hann faðma sinn heilaga kross vegna þessa.

4. Hafðu ekki áhyggjur þegar þú getur ekki hugleitt, getur ekki átt samskipti og getur ekki sinnt öllum guðræknum aðferðum. Í millitíðinni skaltu reyna að bæta upp það á annan hátt með því að halda þér sameinuð Drottni okkar með kærleiksríkum vilja, með bænarbænum og andlegu samfélagi.

5. Enn og aftur, dreifðu ráðaleysi og kvíða og njóttu í friði sætustu kvalir ástkæra.

6. Í rósagöngunni biður konan okkar með okkur.

7. Elska Madonnu. Láttu rósakransinn vita. Segðu það vel.

8. Mér finnst hjarta mitt hrunna við þjáningar þínar og ég veit ekki hvað ég myndi gera til að sjá þig létta. En af hverju ertu svona í uppnámi? af hverju þráirðu? Og í burtu, dóttir mín, ég hef aldrei séð þig gefa Jesú svo mörg skartgripi eins og nú. Aldrei hef ég séð þig svo kæran Jesú eins og núna. Svo hvað ertu hræddur við og skjálfandi? Ótti þinn og skjálfti er svipaður og barns sem er í fangi móður sinnar. Svo að þinn er heimskur og gagnslaus ótti.

9. Einkum hef ég ekkert til að reyna aftur í þér, fyrir utan þessa nokkuð beisku óróleika í þér, sem lætur þig ekki smakka alla sætleik krossins. Láttu bæta við þetta og haltu áfram að gera eins og þú hefur gert hingað til, að þér gangi vel.

10. Vinsamlegast hafðu ekki áhyggjur af því sem ég er að fara og ég mun þjást, því að þjáningin, hversu mikil sem hún er, þrátt fyrir það góða sem bíður okkar, er yndisleg fyrir sálina.

11. Hvað anda þinn varðar skaltu halda ró sinni og fela Jesú öllu sjálfum þér meira og meira. Leitaðu að því að samræma þig alltaf og í öllu við guðdómlegan vilja, bæði í hagstæðum og slæmum hlutum, og vertu ekki einbeittur á morgun.

12. Ekki óttast andann þinn: þeir eru brandarar, forstillingar og prófanir á hinum himneska maka sem vill tileinka þér þig. Jesús lítur á ráðstafanir og góðar óskir sálar þinna, sem eru framúrskarandi, og hann tekur við og verðlaunar, en ekki ómöguleika þína og óhæfu. Svo ekki hafa áhyggjur.

13. Ekki þreytast á sjálfum þér í kringum hluti sem skapa þrautagang, truflanir og áhyggjur. Aðeins eitt er nauðsynlegt: lyfta andanum og elska Guð.

14. Þú hefur áhyggjur, góða dóttir mín, til að leita hæsta góðs. En í sannleika sagt, það er innra með þér og það heldur þér teygt út á berum krossi, andaðu styrk til að halda uppi ósjálfbæru píslarvætti og elska að elska beisklega. Svo að óttinn við að sjá hann týndan og ógeð án þess að gera sér grein fyrir því er eins hégómlegur og hann er nálægt og nálægt þér. Kvíði framtíðarinnar er jafn einskis, þar sem núverandi ástand er krossfesting ástarinnar.

15. Aumingja óheppileg þessar sálir sem henda sér í hvirfilvindinn af veraldlegum áhyggjum; því meira sem þeir elska heiminn, því meira sem ástríður þeirra margfaldast, því meira sem óskir þeirra kvikna, þeim mun ófærari finna þeir í áætlunum sínum; og hér eru kvíða, óþolinmæði, hræðileg áföll sem brjóta hjörtu þeirra sem þreifast ekki með kærleika og heilögum kærleika.
Við skulum biðja fyrir þessum ömurlegu, ömurlegu sálum sem Jesús fyrirgefur og draga þær með óendanlegri miskunn við sjálfan sig.

16. Þú þarft ekki að bregðast við ofbeldi, ef þú vilt ekki taka áhættuna á því að græða peninga. Nauðsynlegt er að hafa mikla kristni varfærni.

17. Mundu, börn, að ég er óvinur óþarfa þráa, ekki síður en hættulegra og illra langana, því þó að það sem óskað er sé gott, er löngunin þó alltaf gölluð varðandi okkur, sérstaklega þegar það er blandað af yfirgnæfandi áhyggjum, þar sem Guð krefst ekki þess góðs, heldur annars sem hann vill að við æfum.

18. Hvað varðar andlegu prófraunirnar, sem föðurlegi himneski faðir leggur þig undir, þá bið ég þig um að láta af störfum og hugsanlega vera hljóðlátir til fullvissu þeirra sem gegna stað Guðs, þar sem hann elskar þig og þráir þér alls góðs og þar sem nafn talar til þín.
Þú þjáist, það er satt, en lét af störfum; þjást, en óttist ekki, því að Guð er með þér og þú móðgar hann ekki, heldur elskar hann; þú þjáist en trúir líka að Jesús sjálfur þjáist í þér og fyrir þig og með þér. Jesús yfirgaf þig ekki þegar þú flúðir frá honum, mun minna yfirgefur þig núna og síðar að þú vilt elska hann.
Guð getur hafnað öllu í verunni, vegna þess að allt bragðast af spillingu, en hann getur aldrei hafnað því einlæga löngun til að vilja elska hann. Þannig að ef þú vilt ekki sannfæra sjálfan þig og vera viss um himneska samúð af öðrum ástæðum, verður þú að minnsta kosti að vera viss um það og vera rólegur og hamingjusamur.

19. Þú ættir ekki heldur að rugla þig saman við að vita hvort þú leyfðir það eða ekki. Rannsóknir þínar og árvekni beinast að því hversu ásetningur þú verður að halda áfram að starfa og ávallt berjast gegn vondum listum vonda andans með djörfung og rausni.

20. Vertu ávallt glaðlyndur í friði með samvisku þinni, og endurspeglaðu að þú ert til þjónustu við óendanlega góðan föður, sem af eymslum ein og sér stígur niður til veru sinnar, að upphefja það og umbreyta því í skapara sinn.
Og flýja sorgina, því hún fer inn í hjörtu sem eru fest við hluti heimsins.

21. Við megum ekki láta hugfallast, því ef stöðugt er leitast við að bæta sálina, þá endurgreiðir Drottinn henni að lokum með því að láta allar dygðir blómstra í henni skyndilega eins og í blómagarði.

22. Rósakransinn og evkaristían eru tvær yndislegar gjafir.

23. Savio hrósar sterkri konunni: „Fingrar hans, segir hann, höndla snælduna“ (Orðskviðirnir 31,19).
Ég mun gjarna segja þér eitthvað fyrir ofan þessi orð. Hnén þín eru uppsöfnun þrár þinna; snúðu því, á hverjum degi smá, dragðu hönnun vír eftir vír þar til framkvæmdin og þú munt ósjálfrátt koma til höfuðs; en varaðu við að flýta þér ekki, því þú myndir snúa þráðnum með hnútunum og svindla snælduna. Gakktu þess vegna alltaf og þó þú gangir hægt fram á veginn muntu gera frábæra ferð.

24. Kvíði er einn mesti svikari sem sönn dyggð og staðföst hollustu geta haft; það þykist hita upp til góðs til að starfa, en það gerir það ekki, aðeins til að kólna og lætur okkur hlaupa aðeins til að láta okkur hrasa; og af þessum sökum verður að varast það við öll tækifæri, sérstaklega í bæn; og til að gera það betur, þá verður gott að muna að náð og smekkur bænanna er ekki vatns á jörðinni heldur himinsins og því eru öll viðleitni okkar ekki næg til að láta þau falla, þó að það sé nauðsynlegt að setja sig með mikilli kostgæfni já, en alltaf auðmjúkur og rólegur: þú verður að hafa hjartað opið til himins og bíða eftir himnesku dögginni handan.

25. Við höldum því sem guðlegur meistari segir vel skorinn í huga okkar: í þolinmæði okkar munum við eiga sál okkar.

26. Ekki missa hugrekki ef þú þarft að leggja hart að þér og safna litlu (...).
Ef þú hugsaðir hversu mikið ein sál kostar Jesú, myndir þú ekki kvarta.

27. Andi Guðs er andi friðar og jafnvel í alvarlegustu annmörkunum líður okkur fyrir friðsælum, auðmjúkum og öruggum sársauka og það fer einmitt eftir miskunn hans.
Andi djöfulsins hins vegar vekur áhuga, pirrar og lætur okkur líða, í sömu sársauka, næstum reiði gegn okkur sjálfum, en í staðinn verðum við að nota fyrsta kærleikann einmitt gagnvart okkur sjálfum.
Svo ef sumar hugsanir óróa þig, hugsaðu að þessi æsing kemur aldrei frá Guði, sem veitir þér ró, að vera andi friðar, heldur frá djöflinum.

28. Baráttan sem er undanfari góðs verks sem ætlað er að vinna er eins og andófinn sem er á undan hátíðlegum sálmi sem sunginn verður.

29. Skriðþunga þess að vera í eilífum friði er góður, það er heilagt; en við verðum að hófsama það með fullkominni afsögn Guðs vilja: Það er betra að gera guðlega vilja á jörðu en að njóta paradísar. „Að þjást og ekki deyja“ var kjörorð Saint Teresa. Purgatory er ljúft þegar þú ert miður vegna Guðs.

30. Þolinmæðin er fullkomnari þar sem hún er minna blandað af áhyggjum og truflun. Ef góði Drottinn vill lengja prófunartímann, viljum ekki kvarta og kanna hvers vegna, en hafðu alltaf í huga að Ísraelsmenn fóru í fjörutíu ár í eyðimörkinni áður en þeir fóru í fót fyrirheitna landið.

31. Elska Madonnu. Láttu rósakransinn vita. Megi blessuð Guðsmóðir ríkja yfir hjörtum ykkar.