ვიკა მეჯუჯორე: მე გეტყვით თქვენ ლოცვას, რომელიც ლედიმ მოგვმართა

ჯანკო: ვიკა, ყოველ ჯერზე, როცა მეჯუგორჯეს მოვლენებზე ვსაუბრობთ, საკუთარ თავს ვეკითხებით: ეს ბიჭები, ხედვები, რა გააკეთეს მადონასთან ერთად? ან: რას აკეთებენ ახლა? საერთოდ პასუხი არის ის, რომ ბიჭები ლოცულობდნენ, მღეროდნენ და მადონას რაღაც სთხოვდნენ; შესაძლოა ძალიან ბევრი რამაც კი. კითხვაზე: რა ლოცვები წაიკითხეს? როგორც წესი, პასუხი არის ის, რომ თქვენ წაიკითხეთ შვიდი მამაო ჩვენო, გილოცავ მარიამ და დიდება ბეს მამას; შემდეგ, მოგვიანებით, ასევე მრწამსი.
ვიკა: კარგი. მაგრამ რა არის ამაში უცნაური?
ჯანკო: ზოგიერთის აზრით მაინც არის რაღაც გაუგებარი. ძალიან მინდა, რაც შეიძლება დაზუსტდეს, რაც გაუგებარია.
ვიკა: კარგი. დამიწყე კითხვების დასმა და მე გიპასუხებ რაც ვიცი.
ჯანკო: უპირველეს ყოვლისა მინდა გკითხოთ: როდის დაიწყეთ შვიდი ჩვენი მამების კითხვა მადონას წინ და მადონასთან ერთად?
ვიკა: ეს შენც მკითხე წარსულში. ძირითადად ასე გიპასუხებ: ზუსტად ვერავინ გაიგებს როდის დავიწყეთ.
ჯანკო: ვიღაცამ სადღაც თქვა და დაწერა კიდეც, რომ შენ წაიკითხე, უფრო სწორად, თავად ღვთისმშობელმა გირჩია, მაშინვე პირველივე დღეს, როცა გელაპარაკებოდა, ანუ 25 ივნისს.
ვიკა: რა თქმა უნდა, არა მაშინ. ეს იყო ჩვენი პირველი რეალური შეხვედრა მადონასთან. ჩვენ, ემოციისა და შიშის გამო, არც კი ვიცოდით, სად გვქონდა თავები. ლოცვებზე ფიქრის გარდა!
ჯანკო: მაინც, ილოცეთ?
ვიკა: რა თქმა უნდა, ვილოცეთ. ჩვენ წავიკითხეთ მამაო ჩვენო, გილოცავ მარიამ და დიდება. სხვა ლოცვები არც კი ვიცოდით. მაგრამ რამდენჯერ გავიმეორეთ ეს ლოცვები, არავინ იცის.
ჯანკო: და იქნებ ვერასდროს გავიგოთ?
ვიკა: რა თქმა უნდა არა; არავინ იცის, გარდა ღვთისმშობლისა.
ჯანკო: კარგი, ვიკა. ხშირად გიცდიათ გამოიცნოთ, პირველად ვინ გითხრათ, რომ ასე ილოცეთ. ზოგადად ამბობენ, რომ სწორედ მირჯანას ბებიამ შემოგთავაზა ასე ილოცოო.
ვიკა: შეიძლება, მაგრამ მთლად გარკვეული არ არის. ჩვენ ვკითხეთ ჩვენს ქალებს, როგორ შეგვეძლო ვილოცოთ, როცა მადონა მოვიდა. თითქმის ყველა მათგანმა უპასუხა, რომ კარგი იქნებოდა, შვიდი მამაო ჩვენო წაეკითხათ. ვიღაცამ შემოგვთავაზა მადონას როსარი, მაგრამ პოდბრდოში დაბნეულობის დროს ჩვენ წარმატებას ვერ მივაღწევდით. საერთოდ ასე ხდებოდა: დავიწყეთ ლოცვა, გამოჩნდა ღვთისმშობელი და შემდეგ გადავედით დიალოგზე, კითხვებზე. ზუსტად ვიცი, რომ ღვთისმშობლის მოსვლამდე შვიდივე მამათა ჩვენება რამდენჯერმე წავიკითხეთ.
ჯანკო: მერე რა?
ვიკა: შემდეგ ჩვენ განვაგრძეთ ლოცვა, სანამ ღვთისმშობელი არ გამოჩნდებოდა. არც ისე ადვილი იყო. ჩვენმა ღვთისმშობელმაც გამოგვცადა. დიდი დრო დასჭირდა ყველაფრის დალაგებას.
ჯანკო: თუმცა, ვიკა, თითქმის ყოველთვის გვესმის, რომ თავად ღვთისმშობელმა გირჩიათ, წაეკითხათ შვიდი მამაო ჩვენო.
ვიკა: რა თქმა უნდა, მან გვითხრა, მაგრამ მოგვიანებით.
ჯანკო: როდის მერე?
ვიკა: ზუსტად არ მახსოვს. შეიძლება 5-6 დღის შემდეგ, შეიძლება მეტიც, არ ვიცი. მაგრამ მართლა ასე მნიშვნელოვანია?
ჯანკო: მხოლოდ თქვენ ხედვას გირჩევდით თუ ყველას?
ვიკა: ასევე ხალხს. მართლაც, უფრო ხალხისთვის, ვიდრე ჩვენთვის.
ჯანკო: ღვთისმშობელმა თქვა, რატომ და რა განზრახვით წაიკითხა ისინი?
ვიკა: დიახ, დიახ. განსაკუთრებით ავადმყოფებისთვის და მსოფლიო მშვიდობისთვის. ეს არ არის ის, რომ მან ზუსტად დააკონკრეტა თავისი ინდივიდუალური განზრახვები.
ჯანკო: და ასე გააგრძელე?
ვიკა: დიახ. ჩვენ დავიწყეთ რეგულარულად შვიდი მამაო ჩვენების წაკითხვა, როდესაც ეკლესიაში მივდიოდით.
ჯანკო:როდის დაიწყე იქ წასვლა?
ვიკა: ზუსტად არ მახსოვს, მაგრამ მგონი პირველი გამოჩენიდან დაახლოებით ათი დღე იყო. ჩვენ შევხვდით ღვთისმშობელს პოდბრდოში; შემდეგ ეკლესიაში წავედით და წავიკითხეთ შვიდი მამაო ჩვენო.
ჯანკო: ვიკა, ძალიან კარგად დაიმახსოვრე. ჩაწერილი ფირის მოსმენისას შევამოწმე, როდის წაიკითხეთ პირველად ეკლესიაში ხალხთან ერთად შვიდი მამაო ჩვენო, წმინდა წირვის შემდეგ; ეს მოხდა 2 წლის 1981 ივლისს. მაგრამ თქვენ ასე არ ლოცულობდით ყოველდღე; ფაქტობრივად, 10 ივლისის ფირზე ნათლად არის ჩაწერილი, თუ როგორ აფრთხილებდა მღვდელმა წირვის დასასრულს ხალხი, რომ თქვენ, მეოცნებეებო, იქ არ იყავით და არც კი ჩამოხვალთ. მე მგონია, რომ იმ დღეს, იმ მიზეზის გამო, რაც კარგად იცი, რექტორანში დამალული დარჩი.
ვიკა: მახსოვს. იმ დროს ჩვენ გვქონდა მოჩვენება მრევლის სახლში.
ჯანკო: კარგია. ახლა ცოტა უკან დავბრუნდეთ.
ვიკა: კარგი, თუ საჭიროა. ახლა მე მაქვს მოვალეობა მოვუსმინო და ვიკითხო.
ჯანკო: ახლა რაღაც უნდა დავაზუსტოთ, რაც არც ისე მარტივია.
ვიკა: რატომ ღელავ? ყველაფრის გარკვევა არ შეიძლება. ჩვენ არ ვართ სასამართლოში, სადაც ყველაფერი უნდა დავაზუსტოთ.
ჯანკო: მაინც, ვცადოთ მაინც. თქვენ ბრალი გედებათ იმაში, რომ თქვენ გასცეს განსხვავებული პასუხი შვიდ მამაო ჩვენთან დაკავშირებით.
ვიკა: რა პასუხობს?
ჯანკო: არ ვიცი. ნათქვამია, რომ იმავე კითხვაზე (ვინ შემოგთავაზათ ეს ლოცვა), ერთ-ერთმა თქვენგანმა თქვა, რომ ეს იყო ბებია, რომელმაც შესთავაზა შვიდი მამაო ჩვენო; სხვამ თქვა, რომ ეს ძველი ჩვეულებაა თქვენს მხარეში; მესამემ თქვა, რომ ღვთისმშობელმა გირჩიათ ასე ლოცვა.
ვიკა: კარგი, მაგრამ რა პრობლემაა?
ჯანკო: სამი პასუხიდან რომელია მართალი?
ვიკა: მაგრამ სამივე მართალია!
ჯანკო: როგორ არის ეს შესაძლებელი?
ვიკა: ეს ძალიან მარტივია. დიახ, მართალია, ქალებმა - უფრო სწორად, თავად ბებიამ - შემოგვთავაზეს, შვიდი მამაო ჩვენო გამოგვეთქვა. თანაბრად მართალია, რომ ჩვენს მხარეში, განსაკუთრებით ზამთარში, შვიდი ჩვენი მამები იკითხება საერთო. მართალია ისიც, რომ ღვთისმშობელმა გვირჩია ეს ლოცვა ჩვენც და ხალხსაც. გარდა იმისა, რომ ღვთისმშობელმა მას მრწამსიაც დაუმატა. რა შეიძლება იყოს არასწორი ან უცნაური ამაში? მე მჯერა, რომ ბებიაჩემი, ჯერ კიდევ მოჩვენებამდე, წაიკითხა შვიდი მამაო ჩვენო.
ჯანკო: მაგრამ შენ მიპასუხე, სამ, სამ სხვადასხვა რამეში!
ვიკა: ეს ძალიან მარტივია: ყველამ თქვა სიმართლე, რაც იცოდა, თუნდაც არავინ თქვას სრული სიმართლე. ეს ძალიან კარგად ამიხსნა ვინკოვცელმა მღვდელმა; მას შემდეგ ყველაფერი ნათელია ჩემთვის.
ჯანკო: კარგი, ვიკა; მე მჯერა, რომ ასეა. აქაც პრობლემას ვერ ვხედავ. ეს არის ჩვენი უძველესი ლოცვა; ჩემს ოჯახშიც კი ასე ლოცულობდნენ. ეს არის ჩვეულებრივი ლოცვა, რომელიც ასევე დაკავშირებულია ბიბლიურ ნომერ შვიდთან [მიუთითებს სისრულეს, სრულყოფილებას].
ვიკა: მე არაფერი ვიცი ამ ბიბლიური მნიშვნელობის შესახებ. მე მხოლოდ ის ვიცი, რომ ეს არის ჩვენი ლოცვა, რომელიც ღვთისმშობელმა მიიღო და ასევე ურჩია.
ჯანკო: კარგი, საკმარისია ეს. კიდევ ერთი რამ მაინტერესებს.
ვიკა: მე ვიცი, რომ არასდროს არის ადვილი შენთან ბოლომდე მისვლა. ვნახოთ კიდევ რა გინდა.
ჯანკო: ვეცდები მოკლედ ვიყო. მეც და სხვებსაც გვაინტერესებს, თავიდან რატომ არ მოხვედი მთელი საღამოს მასაში მონაწილეობის მისაღებად.
ვიკა: რა არის უცნაური? არავის დაგვიპატიჟებია და სწორედ ამ საათში გამოჩნდა მადონა, ზევით პოდბრდოში, შემდეგ კი სოფელში. კვირას წირვაზე წავედით; სხვა დღეებში, როცა დრო გვქონდა.
ჯანკო: ვიკა, მასა არის რაღაც წმინდა, ციური; ეს არის ყველაზე დიდებული რამ, რაც შეიძლება მოხდეს მთელ სამყაროში.
ვიკა: ეს მეც ვიცი. ასჯერ გავიგე ეკლესიაში. მაგრამ, ხედავთ, ჩვენ არ ვიქცევით თანმიმდევრულად. ამაზე ღვთისმშობელიც გვესაუბრა. მახსოვს, ერთხელ ერთ-ერთ ჩვენგანს უთხრა, ჯობია არ წახვიდე წმინდა წირვაზე, ვიდრე ღირსეულად არ მოუსმინოო.
ჯანკო: ღვთისმშობელმა არ მოგიწვიათ მესაზე?
ვიკა: თავიდან არა. რომ დაგვპატიჟა, წავიდოდით. მოგვიანებით კი. ხანდახან ისიც გვეუბნებოდა, იჩქარეთ, რომ წირვაზე არ დაგვიანებულიყო. ღვთისმშობელმა იცის რას აკეთებს.
ჯანკო: როდიდან დადიხართ რეგულარულად საღამოზე?
ვიკა: ვინაიდან მადონა ეკლესიაში გვევლინება.
ჯანკო: როდიდან არის?
ვიკა: დაახლოებით 1982 წლის იანვრის შუა რიცხვებიდან. მე ასე მეჩვენება.
ჯანკო: მართალი ხარ: ზუსტად ასე იყო