ვინ წამოვიდა აქედან? დონ ჯუზეპე ტომასელის დედა
თავის ბუკლეტში "ჩვენი მკვდრები - ყველას სახლი", სალესელი მამა ჯუზეპე ტომასელი წერს შემდეგს: "3 წლის 1944 თებერვალს მოხუცი ქალი, ოთხმოცი წლის ასაკში, გარდაიცვალა. დედაჩემი იყო. მე შევძელი მისი გვამის ჭვრეტა სასაფლაოს სამლოცველოში დაკრძალვამდე. როგორც მღვდელი მაშინ ვფიქრობდი: შენ, ქალო, რაკი შემიძლია განსჯა, სერიოზულად არასოდეს დაარღვიე ღვთის არც ერთი მცნება! და დავუბრუნდი მის ცხოვრებას.
სინამდვილეში დედაჩემი ძალიან სამაგალითო იყო და ჩემი სამღვდელო მოწოდება დიდწილად მას ვალში ვარ. ყოველდღე დადიოდა მესაზე, სიბერეშიც კი, შვილების გვირგვინით. ზიარება ყოველდღიური იყო. ის არასოდეს გამოტოვებდა როსარიას. ქველმოქმედება, თვალის დაკარგვამდე ღარიბი ქალის მიმართ დახვეწილი ქველმოქმედების შესრულებისას. ღვთის ნებას ვემორჩილები, იმდენად, რომ საკუთარ თავს ვკითხე, როცა მამაჩემი სახლში მკვდარი იწვა: რა შემიძლია ვუთხრა იესოს ამ წუთებში, რომ მას ვასიამოვნო? - გაიმეორე: უფალო, აღსრულდეს ნება შენი - სიკვდილმისჯილზე მან მიიღო უკანასკნელი საიდუმლოებები ცოცხალი რწმენით. ვადის ამოწურვამდე რამდენიმე საათით ადრე, ზედმეტად ტანჯული, მან გაიმეორა: იესო, მინდა გთხოვო, რომ შეამცირო ჩემი ტანჯვა! მაგრამ მე არ მინდა წინააღმდეგი გავუწიო შენს სურვილებს; შეასრულე შენი ნება!... - ასე მოკვდა ის ქალი, რომელმაც სამყაროში მომიყვანა. ღვთაებრივი სამართლიანობის კონცეფციაზე დაყრდნობით, ნაკლებად ვაქცევდი ყურადღებას იმ ქებას, რომელიც თავად ნაცნობებსა და მღვდლებს შეეძლოთ, მე გავაძლიერე საარჩევნო უფლება. დიდი რაოდენობით წმინდა წირვა, უხვი ქველმოქმედება და, სადაც კი ვქადაგებდი, მოვუწოდებდი მორწმუნეებს, ზიარება, ლოცვა და კეთილი საქმეები ხმის უფლებაში მიეღოთ. ღმერთმა დაუშვა დედა გამოჩენილიყო. ორწელიწადნახევარი დედაჩემი გარდაცვლილი იყო, ოთახში მოულოდნელად გამოჩნდა, ადამიანის სახით. ძალიან სევდიანი იყო.
- შენ დამტოვე განსაწმენდელში!...
- აქამდე ყოფილხართ განსაწმენდელში? -
- და ისევ იქ არიან!... სული სიბნელეშია მოქცეული და ვერ ვხედავ სინათლეს, რომელიც არის ღმერთი... სამოთხის ზღურბლზე ვარ, მარადიულ სიხარულთან ახლოს და მსურს მასში შესვლა; მაგრამ მე არ შემიძლია! რამდენჯერ მითქვამს: ჩემმა შვილებმა რომ იცოდნენ ჩემი საშინელი ტანჯვა, აჰ, როგორ დამეხმარებოდნენ!...
-და რატომ არ მოხვედი პირველი გასაფრთხილებლად? -
-ჩემს ძალაში არ იყო. -
- უფალი ჯერ არ გინახავს? -
- როგორც კი ვადა ამოვიწურე, ღმერთი დავინახე, მაგრამ არა მთელი მისი შუქით. -
- რა ვქნათ, რომ მაშინვე გაგათავისუფლოთ? -
- მხოლოდ ერთი მესა მჭირდება. ღმერთმა ნება მომცა, მოვსულიყავი და მეკითხა. -
- როგორც კი სამოთხეში შეხვალ, დაბრუნდი აქ და გააცანი ამბები! -
- თუ უფალი ინებებს!... რა სინათლეა... რა ბრწყინვალება!... -
ასე ამბობდა, რომ ხედვა გაქრა. აღევლინა ორი მესა და ერთი დღის შემდეგ კვლავ გამოჩნდა და თქვა: მე შევედი სამოთხეში! -.