როგორ დავეხმაროთ ცოდვაში ჩარჩენილ ქრისტიანს

უფროსი პასტორი, ინდიანა, პენსილვანია, სუვერენული გრეისის ეკლესია
ძმებო, თუ ვინმე ჩადენილ დანაშაულში მონაწილეობს, თქვენ, ვინც სულიერი ხართ, სიკეთის სულით უნდა აღადგინოთ იგი. დააკვირდი საკუთარ თავს, ისე რომ არ წამოსცდე. გალატელები 6: 1

ოდესმე ცოდვაში მოხვედი? გალატელთა 6: 1 -ში ნათარგმნი სიტყვა „დაჭერილი“ ნიშნავს „გატარებულს“. მას ჩახლართვის მნიშვნელობა აქვს. გადატვირთული. მახეში გაება.

არა მხოლოდ არამორწმუნეები, არამედ მორწმუნეებიც შეიძლება შეცბუნდნენ ცოდვით. ხაფანგში. ადვილად ვერ აფეთქდა.

როგორ უნდა მოვიქცეთ?

როგორ უნდა მოვექცეთ ცოდვით დატვირთულ ადამიანს? რა მოხდება, თუკი ვინმე მოვა თქვენთან და გეტყვით, რომ პორნოგრაფიაში არიან ჩარჩენილი? ისინი ან მრისხანებას ეცემიან ან ჭამენ. როგორ უნდა მოვიქცეთ მათზე?

სამწუხაროდ, მორწმუნეები ყოველთვის რეაგირებას არ ახდენენ. როდესაც მოზარდი ცოდვას აღიარებს, მშობლები ამბობენ ისეთ სიტყვებს, როგორიცაა: "როგორ შეიძლება ამის გაკეთება?" ან "რას ფიქრობდი?" სამწუხაროდ, ყოფილა შემთხვევები, როდესაც ჩემმა შვილებმა აღიარეს ცოდვა ჩემთვის, სადაც მე იმედგაცრუება გამოვთქვი, რომ თავი ჩამოვწიე ან მტკივნეული გამომეტყველება გამომეცხადა.

ღვთის სიტყვაში ნათქვამია, რომ თუ ვინმე რაიმე დანაშაულშია ჩავარდნილი, ჩვენ მას სიკეთით უნდა აღვადგინოთ. ნებისმიერი დანაშაული: მორწმუნეები ზოგჯერ მძიმედ ვარდებიან. მორწმუნეები ხაფანგში არიან ცუდ საქმეებში. ცოდვა მატყუარაა და მორწმუნეები ხშირად ხდებიან მისი მოტყუების მსხვერპლი. მიუხედავად იმისა, რომ იმედგაცრუებადი და სევდიანი და ზოგჯერ შოკისმომგვრელიცაა, როდესაც თანამორწმუნე ადამიანი აღიარებს, რომ მძიმე ცოდვაში ჩავარდა, ჩვენ ფრთხილად უნდა ვიყოთ, თუ როგორ ვექცევით მათ.

ჩვენი მიზანი: მათი ქრისტეს დაბრუნება

ჩვენი პირველი მიზანი უნდა იყოს მათი აღდგენა ქრისტესთვის: "თქვენ, ვინც სულიერი ხართ, უნდა აღადგინოთ იგი". ჩვენ მათ უნდა მივუთითოთ იესოს პატიება და წყალობა, რომ შეგვახსენოს, რომ მან ჯვარი გადახდა ჩვენს თითოეულ ცოდვას. დაარწმუნოს ისინი, რომ იესო არის გაგებული და მოწყალე მღვდელმთავარი, რომელიც ელოდება თავის ტახტზე მადლს, რათა მათ მოწყალება გამოავლინოს და დაეხმაროს მათ გაჭირვების დროს.

მაშინაც კი, თუ ისინი არ მოინანიებენ, ჩვენი მიზანი უნდა იყოს მათი გადარჩენა და ქრისტესთან დაბრუნება. მათე 18-ში აღწერილი საეკლესიო დისციპლინა არ არის სასჯელი, არამედ სამაშველო ოპერაცია, რომელიც ცდილობს დაკარგული ცხვრის დაბრუნებას უფალთან.

სიკეთე და არა გაბრაზება

როგორც კი ვინმეს აღდგენას ვცდილობთ, ეს უნდა გავაკეთოთ "სიკეთის სულისკვეთებით" და არა გაბრაზებით - "არ მჯერა, რომ ეს კიდევ ერთხელ გააკეთე!" სიბრაზისა და ზიზღის ადგილი არ არის. ცოდვას აქვს მტკივნეული შედეგები და ცოდვილები ხშირად განიცდიან. დაშავებულებს სიკეთით უნდა მოეპყრონ.

ეს არ ნიშნავს, რომ ჩვენ შესწორებების გაკეთება არ შეგვიძლია, განსაკუთრებით თუ ისინი არ მოუსმენენ ან არ მოინანიებენ. მაგრამ ჩვენ ყოველთვის უნდა მოვექცეთ სხვებს ისე, როგორც გვსურს რომ მოგვექცნენ.

და სიკეთის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი მიზეზია "უყურო საკუთარ თავს, არც შენ წამოსცდე." არასოდეს არ უნდა ვიმსჯელოთ ცოდვაში ჩავარდნილ ადამიანზე, რადგან შემდეგ ჯერზე შეიძლება ეს ჩვენ ვიყოთ. ჩვენ შეიძლება ცდუნებამდე მივედით და იმავე ცოდვაში ჩავვარდეთ, ან სხვაში, და აღმოვაჩინოთ, რომ უნდა აღდგეს. არასოდეს იფიქროთ: "როგორ შეიძლება ამ ადამიანმა გააკეთოს ეს?" ან "მე ამას არასოდეს გავაკეთებდი!" ყოველთვის ჯობია ვიფიქროთ: ”მეც ცოდვილი ვარ. მეც შემეძლო დაცემა. შემდეგ ჯერზე, როდესაც ჩვენი როლები შეიძლება შეიცვალოს ”.

მე ეს ყოველთვის კარგად არ გამიკეთებია. ყოველთვის ლამაზი არ ვყოფილვარ. გულში ამპარტავანი ვიყავი. მაგრამ მე მსურს დავემსგავსო იესოს, რომელიც არ გველოდა, თუ როდის გავაკეთებდით ჩვენს მოქმედებებს, სანამ გულმოწყალება შეგვწევდა. და მე მინდა ღმერთის მეშინოდეს, რადგან ვიცი, რომ შეიძლება ცდუნება და სხვისი მსგავსად ვარდება.