როგორ ილოცოთ და იფიქროთ იმ დღის განმავლობაში, როდესაც ძალიან დაკავებული ხართ?

მედიტაცია დღის განმავლობაში

(ჟან-მარი ლუსტიგერი)

აი, პარიზის მთავარეპისკოპოსის რჩევა: „მოითხოვეთ თავი დაარღვიოთ ჩვენი მეტროპოლიების შურიანი რიტმი. გააკეთეთ ეს საზოგადოებრივ ტრანსპორტში და სამუშაო შესვენების დროს. ” ერთი წლის წინ გარდაცვლილი ფრანგი კარდინალის გამოუქვეყნებელი ნაწერი.

როგორ ვილოცოთ დღის განმავლობაში? საეკლესიო ტრადიცია გვირჩევს დღეში შვიდჯერ ლოცვას. იმიტომ რომ? პირველი მიზეზი ის არის, რომ ისრაელის ხალხი ღმერთს შვიდი ლოცვით სწირავდა თავის დროს ტაძარში, დადგენილ დროს, ან სულ მცირე, მისკენ მიბრუნდა: „დღეში შვიდჯერ გაქებ შენ“, შეგვახსენებს ფსალმუნმომღერალი (ფსალმუნი 118,164). ). მეორე მიზეზი ის არის, რომ თავად ქრისტე ლოცულობდა ასე, ღვთის ხალხის რწმენის ერთგული.მესამე მიზეზი ის არის, რომ იესოს მოწაფეები ასე ლოცულობდნენ: მოციქულები (იხ. საქმეები 3,1:2,42: პეტრე და იოანე) და იერუსალიმის პირველი ქრისტიანები. „მუდმივი ლოცვაში“ (იხ. საქმეები 10,3; 4-XNUMX: კორნელიუსი თავის ხილვაში); შემდეგ ქრისტიანული თემები და მოგვიანებით სამონასტრო თემები. ასევე, რელიგიურ მამაკაცებსა და ქალებს, მღვდლებს, მოუწოდებდნენ შვიდჯერ წაეკითხათ ან ემღერათ „ოფისის“ „საათი“ (რაც ნიშნავს „მოვალეობას“, „დავალებას“, „ლოცვის მისიას“) შვიდჯერ. პაუზა. იმღერონ ფსალმუნები, იფიქრონ წმინდა წერილზე, შუამდგომლობდნენ ადამიანთა საჭიროებებზე და ადიდებენ ღმერთს.ეკლესია მოუწოდებს თითოეულ ქრისტიანს აღნიშნოს თავისი დღე განმეორებითი, განზრახ ლოცვით, სასურველი სიყვარულისთვის, რწმენისთვის, იმედისთვის.

სანამ გაიგებთ, კარგია თუ არა დღეში ორჯერ, სამჯერ, ოთხჯერ, ხუთჯერ, ექვსჯერ, შვიდჯერ ლოცვა, პრაქტიკული რჩევა: დაუკავშირეთ ლოცვის მომენტები ფიქსირებულ ჟესტებს, სავალდებულო პუნქტებს, რომლებიც აღნიშნავენ თქვენს დღეებს.

მაგალითად: მათთვის, ვინც მუშაობს და ზოგადად აქვს სტაბილური სამუშაო საათები, ასევე არის დრო, როდესაც ტოვებთ სახლს და მიდიხართ სამსახურში... ფეხით ან მანქანით, მეტროთი ან ავტობუსით. კონკრეტულ დროს. და ამას გარკვეული დრო სჭირდება, როგორც გამავალი, ასევე უკანა მოგზაურობისას. რატომ არ დააკავშიროთ ლოცვის დრო მოგზაურობის დროს?

მეორე მაგალითი: თქვენ ხართ ოჯახის დედა და რჩებით სახლში, მაგრამ გყავთ ბავშვები, რომლებიც უნდა წაიყვანოთ და წაიყვანოთ სკოლაში დღის კონკრეტულ დროს. კიდევ ერთი ვალდებულება, რომელიც აღნიშნავს შესვენებას: კვება, თუნდაც ფორსმაჟორული ან მავნე ჩვევის გამო მხოლოდ სენდვიჩს მიირთვათ ან ფეხზე დგომით ისადილოთ. რატომ არ უნდა გადააქციოთ დღის ეს შესვენებები მოკლე ლოცვის პუნქტად?

დიახ, თქვენს დღეში წადით და მოძებნეთ ოკუპაციის შეწყვეტის, თქვენი ცხოვრების რიტმის ცვლილებების მეტ-ნაკლებად რეგულარული მომენტები: სამუშაოს დასაწყისი და დასასრული, კვება, მოგზაურობის დრო და ა.შ.

დაუკავშირეთ ეს მომენტები ლოცვის გადაწყვეტილებას, თუნდაც მხოლოდ მცირე მომენტით, ღმერთისთვის თვალის დახუჭვის დრო. ორიენტაცია თქვენს სხვადასხვა პროფესიაზე ღვთის მზერის ქვეშ.

ამრიგად, ლოცვა გაჟღენთავს იმას, რაც მოგეცემათ საცხოვრებლად.

როცა სამსახურში მიდიხარ, ამასობაში, ალბათ, იმ კოლეგებზე იფიქრებ, რომლებსაც აღმოაჩენ, რა სირთულეებს წააწყდები ოფისში, სადაც ორ ან სამში მუშაობ; პიროვნებები უფრო ხშირად ეჯახებიან ერთმანეთს, როცა სიახლოვე ძალიან ახლოა და ყოველდღიური. წინასწარ სთხოვეთ ღმერთს: „უფალო, მაიძულებ ეს ყოველდღიური ურთიერთობა ჭეშმარიტი ქველმოქმედებით გავატარო. ნება მომეცით აღმოვაჩინო ძმური სიყვარულის მოთხოვნები ქრისტეს ვნების შუქზე, რაც ასატანს გახდის ჩემთვის საჭირო ძალისხმევას. ”

თუ თქვენ მუშაობთ დიდ სავაჭრო ცენტრში, ალბათ დაფიქრდებით ასობით სახეზე, რომლებიც გაგივლით ისე, რომ დრო არ მოგინახოთ. წინასწარ სთხოვეთ ღმერთს: „უფალო, გევედრები ყველა იმ ადამიანისთვის, ვინც ჩემს წინ გაივლის და ვისაც ვეცდები გავუღიმე.

თუნდაც ძალა არ მქონდეს, როცა შეურაცხყოფას მაყენებენ და ისე მექცევიან, თითქოს გამომთვლელი მანქანა ვიყო“.

მოკლედ, დღის განმავლობაში მაქსიმალურად გამოიყენე ეს სავალდებულო პუნქტები, მომენტები, რომლებშიც ცოტა ზღვარი გაქვს და თუ ფხიზლად ხარ, შინაგანი თავისუფლების მცირე სივრცეს დაგიტოვებ ღმერთში.

შესაძლებელია თუ არა ლოცვა მეტროში ან საზოგადოებრივ ტრანსპორტში? Მე ეს გავაკეთე. ცხოვრებისეული მომენტებისა თუ გარემოებების მიხედვით სხვადასხვა მეთოდს ვიყენებდი. იყო დრო, როცა მივეჩვიე ყურებში საცობების ჩადებას, რათა განვმარტოდი და შემეძლოს მინიმალური დუმილი, ისე ვიყავი გაბრაზებული ხმაურმა. ვლოცულობდი ასე, ჩემს ირგვლივ მყოფი ხალხის გაწყვეტის გარეშე, რადგან მე ჯერ კიდევ შემეძლო მათთან ყოფნა ჩემი თვალებით, მათი დაკვირვების გარეშე, მათზე მზერის გარეშე, უცენზურო ყურების გარეშე. ყურის ფიზიკურმა სიჩუმემ საშუალება მომცა უფრო თავისუფლად ვყოფილიყავი მისალმებაში. სხვა პერიოდებში კი ზუსტად საპირისპირო განვიცადე. თითოეული ჩვენგანი აკეთებს იმას, რაც შეგვიძლია, მაგრამ არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გვჯეროდეს, რომ შეუძლებელია ლოცვა.

აქ არის კიდევ ერთი რჩევა. დავდებ, რომ გზად, მეტროსადგურიდან ან ავტობუსის გაჩერებიდან სახლამდე ან სამუშაო ადგილამდე, სამასი ან ხუთასი მეტრის მანძილზე შეხვდებით ეკლესიას ან სამლოცველოს (პატარა შემოვლითი გზა საშუალებას მოგცემთ ცოტა ფეხით გაიაროთ'). პარიზში ეს შეიძლება გაკეთდეს. იმ ეკლესიაში შეგიძლიათ მშვიდად ილოცოთ ან, პირიქით, მუდმივად შეწუხდეთ; ეს შეიძლება შეესაბამებოდეს ან არ შეესაბამებოდეს თქვენს მგრძნობელობას: ეს სხვა ამბავია. მაგრამ არის ეკლესია კურთხეულისა. ამიტომ, იარეთ რამდენიმე ასეული მეტრი მეტი; ათი წუთი დაგჭირდებათ, მცირე ვარჯიში კი ფიგურას არ დააზარალებს... შედით ეკლესიაში და წადით კურთხეულთან. დაიჩოქეთ და ილოცეთ. თუ ამის გაკეთება აღარ შეგიძლია, გააკეთე ათი წამი. მადლობა ღმერთს მამას ევქარისტიის საიდუმლოსთვის, რომელშიც თქვენ შედიხართ, მის ეკლესიაში ქრისტეს ყოფნისთვის. წადით თაყვანისცემად ქრისტესთან ერთად, ქრისტეში, სულის ძალით. მადლობა ღმერთს, ადექი.

ჯვარი დაიწერე და ისევ წადი.