ერთგულება წმინდანთა მიმართ: პადრე პიოს აზროვნება დღეს 24 ნოემბერი

რეალური მიზეზი, რის გამოც ყოველთვის არ ახერხებთ თქვენი მედიტაციების კარგად გაკეთებას, მე ამას ამას ვხვდები და არ ვცდები.
თქვენ მოდიხართ მედიტაცია გარკვეული სახის ცვლილებასთან ერთად, დიდ შფოთვასთან ერთად, იპოვნით გარკვეულ ობიექტს, რამაც შეიძლება თქვენი სული გახადოს ბედნიერი და ნუგეში; და ეს საკმარისია იმისათვის, რომ თქვენ არასოდეს იპოვოთ ის, რასაც ეძებთ და გონება არ განათავსოთ თქვენს მედიტაციაში ჭეშმარიტებაში.
შვილო, იცოდე, რომ როდესაც ადამიანი ეძებს ჩქარ და სიხარბეს დაკარგული ნივთისთვის, მას ხელით შეეხო მას, ასჯერ დაინახავს ამას თვალებით და ამას ვერასდროს შეამჩნევს.
ამ ფუჭი და უსარგებლო წუხილისგან ვერაფერს მიიღებთ, გარდა სულის დიდი დაღლილობისა და გონების შეუძლებლობისა, ობიექტზე შეჩერება, რომელიც გაითვალისწინებს; და აქედან, როგორც საკუთარი მიზეზის გამო, სულის გარკვეული სიცივე და სისულელე კონკრეტულად აფექტურ ნაწილში.
ამ მხრივ სხვა წამალი არ ვიცი: ამ შფოთისგან თავის დაღწევა, რადგან ეს არის ერთ-ერთი უდიდესი მოღალატე, რომელსაც ნამდვილი სათნოება და მყარი ერთგულება შეიძლება ოდესმე ჰქონდეს; ის ვითომ თბება, როდესაც კარგად აკეთებს, მაგრამ ამას მხოლოდ გასაგრილებლად აკეთებს და გვაიძულებს, რომ გაგვზარდოს.

კაცი 1919 წელს ფოგიიდან სამოცდაორი წლის იყო და ორი ჯოხით გაჰყვა თავს. კონცერტიდან ჩამოვარდნამ მან ფეხი მოიტეხა და ექიმებმა მისი განკურნება ვერ შეძლეს. აღიარების შემდეგ, პადრე პიომ უთხრა: ”ადექი და წადი, ეს ჯოხები უნდა გადააგდო”. კაცი ყველას გაოცებას ემორჩილებოდა.

1919 წელს კაცს დაემართა სენსაციური მოვლენა, რამაც მთელი ფოგგია დაარღვია. იმ დროს ადამიანი მხოლოდ თოთხმეტი წლის იყო. ოთხი წლის ასაკში, ტიფით დაზარალებული, იგი რაქიტის ისეთი სახეობის მსხვერპლი გახდა, რამაც მისი სხეული დეფორმირებულ იქნა ორი საჩვენებელი კეხი. ერთ დღეს პადრე პიომ აღიარა მას, შემდეგ კი მას სტიგმატიზებული ხელებით შეეხო და ბიჭი წამოდგა პრი-დიეუსგან, როგორც არასდროს.