ვნებათა ერთგულება: იესო მოიცავს ჯვარს

იესო ეხვევა ჯვარს

ღვთის სიტყვა
„მაშინ გადასცა მათ, რომ ჯვარს აცვეს. მაშინ აიღეს იესო და ჯვარი აიღო და გაემართა თავის ქალას ადგილისკენ, რომელსაც ებრაულად გოლგოთა ჰქვია“ (იოანე 19,16-17).

„მასთან ერთად ორი ბოროტმოქმედიც წაიყვანეს დასასჯელად“ (ლუკა 23,32:XNUMX).

„მათთვის, ვინც ღმერთს იცნობს, მადლია ტანჯვა, უსამართლოდ ტანჯვა; რა დიდება იქნება სასჯელის ატანა, თუ წარუმატებელი ხარ? მაგრამ თუ მოთმინებით გაუძლებ ტანჯვას სიკეთის კეთებით, ეს სასიამოვნო იქნება ღვთის წინაშე, რადგან ასე იყო მოწოდებული, რადგან ქრისტეც შენთვის იტანჯებოდა და შენთვის მაგალითი დაგიტოვა მის კვალდაკვალ: არ ჩაუდენია ცოდვა. და დამნაშავედ არ ცნო, მოტყუება მის პირში, განრისხებულმა არ უპასუხა შეურაცხყოფით და ტანჯვისას არ დაემუქრა შურისძიებით, არამედ გადასცა თავისი საქმე მას, ვინც სამართლიანად განიკითხავს. მან ჩვენი ცოდვები სხეულში ატარა ჯვრის ხეზე, რათა ცოდვისთვის აღარ ვიცხოვროთ, ჩვენ ვიცხოვროთ სამართლიანობისთვის; მისი ჭრილობებით განიკურნე. ცხვარივით დახეტიალობდით, ახლა კი დაბრუნდით მწყემსთან და თქვენი სულების მცველთან“ (1პტ 2,19-25).

გაგებისთვის
– როგორც წესი, სიკვდილით დასჯა დაუყოვნებლივ აღსრულდა. ეს ასევე მოხდა იესოსთვის, მით უმეტეს, რომ აღდგომის დღესასწაული გარდაუვალი იყო.

ჯვრისწერა ქალაქგარეთ, საზოგადოებრივ ადგილას უნდა მომხდარიყო; იერუსალიმისთვის ეს იყო გოლგოთა ბორცვი, ანტონიას კოშკიდან რამდენიმე ასეულ მეტრში, სადაც იესო გაასამართლეს და გაასამართლეს.

- ჯვარი შედგებოდა ორი სხივისაგან: ვერტიკალური ბოძი, რომელიც ჩვეულებრივ უკვე მიწაზე იყო დამაგრებული, აღსრულების ადგილზე, და განივი სხივი, ანუ ბალიშები, რომელიც მსჯავრდებულს უნდა ეტარებინა მხრებზე და გადაკვეთა. ქალაქის ხალხმრავალი ადგილები ყველასთვის გაფრთხილება იყოს. ბალიშის წონა შეიძლება 50 კგ-ზე მეტიც კი იყოს.

– რეგულარულად ჩამოყალიბდა დამღუპველი პროცესია და დაიძრა. ცენტურიონი წინ უძღოდა, როგორც ამას რომის კანონი მოითხოვდა, რასაც მოჰყვა მისი კომპანია, რომელიც უნდა დარჩენილიყო მსჯავრდებულის გარშემო; შემდეგ მოვიდა იესო, ორი ქურდის გვერდით, ასევე ჯვარზე სიკვდილით დასჯილი.

ერთ მხარეს იდგა მაცნე, რომელსაც ეჭირა პლაკატები, რომლებზეც დაგმობის მიზეზები იყო მითითებული და საყვირს უბერავდა გზას. რიგში მღვდლები, მწიგნობრები, ფარისევლები და მღელვარე ბრბო მიჰყვებოდნენ.

ასახავს
– იწყებს იესო თავის მტკივნეულ „Via Crucis“-ს: „ჯვრის ტარებით იგი თავის ქალას ადგილისკენ გაემართა“. სახარებები სხვაგვარად გვეუბნებიან, მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია წარმოვიდგინოთ იესოს ფიზიკური და მორალური მდგომარეობა, რომელიც, ფლაგელაციისა და სხვა ტანჯვით დაღლილი, ატარებს პატიბულუმის მძიმე ტვირთს.

– ეს ჯვარი მძიმეა, რადგან ეს არის კაცთა ყველა ცოდვის სიმძიმე, ჩემი ცოდვების სიმძიმე.: „ჩვენი ცოდვები თავის სხეულში ატარებდა ჯვრის ხეზე. მან იტვირთა ჩვენი ტანჯვა, აიღო ჩვენი ტკივილები, დაიმსხვრა ჩვენი ურჯულოების გამო“ (ეს 53, 4-5).

- ჯვარი ანტიკურობის ყველაზე საშინელი წამება იყო: რომის მოქალაქეს ვერასოდეს დაესაჯათ, რადგან ეს იყო ამაღელვებელი სირცხვილი და ღვთაებრივი წყევლა.

– იესო არ იტანჯება ჯვარზე, ის თავისუფლად იღებს მას, სიყვარულით ატარებს მას, რადგან იცის, რომ ყველა ჩვენგანს ატარებს თავის მხრებზე. სანამ დანარჩენი ორი მსჯავრდებული ლანძღავს და ლანძღავს, იესო დუმს და ჩუმად მიემართება გოლგოთასაკენ: „პირი არ გააღო; ის ბატკანივით იყო საკლავში მიყვანილი“ (ეს 53,7).

– კაცებმა არ იციან და არ სურთ იცოდნენ, რა არის ჯვარი; ისინი ყოველთვის ხედავდნენ ჯვარს ადამიანის უდიდეს სასჯელად და სრულ წარუმატებლობად. არც კი ვიცი რა არის ჯვარი. ეს მხოლოდ შენს ჭეშმარიტ მოწაფეებს, წმინდანებს ესმით; ამას დაჟინებით გთხოვენ, სიყვარულით ეხვევიან და ყოველდღე ატარებენ შენთან ერთად, შენსავით ზედ მსხვერპლად. იესო, გთხოვ, ძლიერად მიცემული გულით, გამაგებინე ჯვარი და მისი ღირებულება (შდრ. A. Picelli, გვ. 173).

შედარება
– რა გრძნობები მეუფლება, როცა ვხედავ, რომ იესო მიდის გოლგოთაში, ატარებს იმ ჯვარს, რომელიც ჩემი უნდა იყოს? ვგრძნობ სიყვარულს, თანაგრძნობას, მადლიერებას, მონანიებას?

– იესო ჯვარს იკავებს ჩემი ცოდვების გამოსასწორებლად: ვიცი, როგორ მოთმინებით მივიღო ჩემი ჯვრები, გავერთიანდე ჯვარცმულ იესოსთან და გამოვასწორო ცოდვები?

– ვიცი, როგორ დავინახო ჩემს ყოველდღიურ ჯვრებში, დიდსა თუ პატარაში, მონაწილეობა იესოს ჯვარში?

წმიდა პავლეს ჯვარცმის აზრი: „მანუგეშებს, რომ შენ ხარ ერთ-ერთი იმ ძალიან იღბლიანი სულებიდან, რომლებიც მიდიან გოლგოთის გზაზე, მიჰყვებიან ჩვენს ძვირფას გამომსყიდველს“ (L.1, 24).