ერთგულება მადლიერებისთვის: თვით ზიზღი ღვთის წინაშე

ღვთის თვალთახედვა

დისკრიმინაციის საფუძველი მე ვბედავ, რომ ვესაუბრო ჩემს უფალს, მე ვარ მტვერი და ფერფლი (გმ. 18,27). თუ მე უფრო მეტად ვაფასებ ჩემს თავს, ვიდრე მე ვარ, მაშინ, უფალო, მედგე ჩემს წინააღმდეგ და ჩემი უსამართლობაც მოწმობს ჭეშმარიტებას: მე არ შემიძლია ვეწინააღმდეგები თქვენ. თუ, მეორეს მხრივ, მე დამამცირებენ და არაფერზე ვარ შემცირებული, ყველაფერს თვითშეფასებას ვუქმნი და მტვერს ვამცირებ, როგორც სინამდვილეში მე ვარ, შენი მადლი კეთილგანწყობილი იქნება ჩემთვის და შენი შუქი ახლოს იქნება ჩემს გულთან. ამრიგად, ჩემთვის ნებისმიერი სიყვარული, რაც მცირეა, მაინც ჩემთვის რჩება, ჩემი არაფრის უფსკრულიდან ჩაძირული იქნება და სამუდამოდ გაქრება. ამ უფსკრულში, შენ ჩემს თავს გაამჟღავნებ: მე რა ვარ, რა ვიყავი და რამდენი წავედი, რადგან მე არაფერი და არ მესმის ეს. თუ მე საკუთარ თავს დავრჩები, აი, მე ვარ, მე არაფერი ვარ, სისუსტის გარდა. მაგრამ თუ მოულოდნელად გამომხედავთ, მე სწრაფად გავძლიერდები და სავსე ვარ ახალი სიხარულით. და მართლაც საოცარი რამ არის, რომ ამ გზით, მოულოდნელად, მე აღმართული ვარ და სიყვარულით შემიხვია შენს მკლავებში, რომლებიც, ჩემი წონისგან, ყოველთვის ქვევიდან იწევდნენ. ეს არის თქვენი სიყვარულის საქმე, რომელიც ჩემი დამსახურების გარეშე ხელს უშლის ხელს და ამდენი სირთულეებში მეხმარება; რაც ასევე აფრთხილებს სერიოზულ საფრთხეებს და მაბრაზებს, სიმართლე რომ ითქვას უთვალავი ბოროტებისაგან, რა თქმა უნდა, უსიტყვოდ უყვართ თავს, მე კი ვარ დაკარგული; ამის ნაცვლად, მარტო მე ვეძებდი და თავდავიწყებით გიყვარდი, ერთდროულად მე აღმოვჩნდი შენ და მეც: ამ სიყვარულიდან მე მივიღე ყურადღება, რომ კიდევ უფრო ღრმად დაბრუნებულიყავი ჩემს არაფერში. თქვენ, საყვარელო, მადლობა გადამიხადეთ ჩემი დამსახურების მიღმა და იმაზე მეტს, ვიდრე იმედს ვიტოვებ ან ვიკითხო. კურთხეულ იყავ, ღმერთო ჩემო, რადგან მიუხედავად იმისა, რომ მე შენი კეთილგანწყობის ღირსი არ ვარ, შენი გულუხვობა და უსაზღვრო სიკეთე არასოდეს შეწყვეტს სარგებელს თუნდაც უმადური და მათგან, ვინც შენგან განშორდა. მოაწყეთ ჩვენთან დაბრუნება, რათა მადლიერები ვიყოთ, თავმდაბლები და ერთგულები; მართლაც, შენ მხოლოდ ჩვენი ხსნაა, ჩვენი სათნოება, ჩვენი ციხე.