პადრე პიოს დღიური: 11 მარტი
წერილი მამა აგოსტინოს 12 წლის 1913 მარტის თარიღით: „… მისმინე, მამა ჩემო, ჩვენი ყველაზე ტკბილი იესოს სამართლიანი გოდება:„ რა მადლიერებით ანაზღაურდება ჩემი სიყვარული კაცთა მიმართ! მათგან ნაკლებად შეურაცხყოფილი ვიქნებოდი, თუ ისინი ნაკლებად შევიყვარებდი. მამაჩემს აღარ სურს შეეგუოს მათ. მინდა შეწყვიტო მათი სიყვარული, მაგრამ ... (და აქ იესო გაჩუმდა და ამოისუნთქა, შემდეგ კი განაახლა), მაგრამ ვაი! ჩემი გული სიყვარულისთვის არის შექმნილი! ცუდი და უსუსური კაცები არავითარ ძალადობას არ ახდენენ ცდუნებების დასაძლევად, რაც მათ აღტაცებას იწვევს. სულები, რომლებიც ყველაზე მეტად მიყვარს, გამოსაცდელში ჩავდივარ, ვერ მაკლდებიან, სუსტები თავს დაანებებენ დარდს და სასოწარკვეთილებას, ძლიერები ნელ-ნელა მოდუნდებიან. მე მხოლოდ ღამით ვრჩები, მხოლოდ დღისით ეკლესიებში. მათ აღარ აინტერესებთ საკურთხევლის ზიარება; ჩვენ არასდროს ვლაპარაკობთ სიყვარულის ამ ზიარებაზე; და კიდევ ისინი, ვინც ამაზე ლაპარაკობენ, ვაი! რა გულგრილობით, რა სიცივით. გული დამავიწყდა; აღარავის აინტერესებს ჩემი სიყვარული. მე ყოველთვის მწუხარე ვარ. ჩემი სახლი ბევრისთვის გასართობი თეატრი გახდა; ასევე ჩემი მინისტრები, რომლებსაც ყოველთვის განწყობილებით ვუყურებდი, რომლებიც თვალის ბუშტად მიყვარდა; ისინი უნდა ამშვიდებდნენ ჩემს გულს სიმწრით სავსე; მათ უნდა დამეხმარონ სულების გამოსყიდვაში, პირიქით ვინ დაიჯერებს ამას? მათგან უნდა მივიღო უმადლობა და უმეცრება. მე ვხედავ, შვილო, ბევრ მათგანს, ვინც ... (აქ ის გაჩუმდა, ტირილი მოჰკიდა ყელზე, მალულად ტიროდა), რომლებიც ფარისევლური ნიღბებით მღალატობენ ზიარების ზიარებით, აანადგურებენ შუქებს და ძალას, რომელსაც მე მუდმივად ვაძლევთ მათ ... ".
დღევანდელი აზრი
ათას ჯვარს მირჩევნია, მართლაც ყოველი ჯვარი ტკბილი და მსუბუქი იქნებოდა ჩემთვის, ეს რომ არ მქონდეს, ანუ ყოველთვის ვგრძნობ თავს გაურკვევლობაში, რომ უფალს ვასიამოვნებ ჩემს მოქმედებებში ... მტკივნეულია ასე ცხოვრება ...
მე თავს ვანებებ, მაგრამ გადადგომა, ჩემი ფიატი ისეთი ცივი ჩანს, ამაო!… რა საიდუმლოებაა! იესო მარტო ამაზე უნდა ფიქრობდეს.