ათი წუთი მადონასთან

ძვირფასო დედა, ყოვლადწმიდაო მარიამ, მე აქ ვარ თქვენს ფეხებთან. რა გითხრათ! ჩემი ცხოვრება არ არის მარტივი, მაგრამ მე იმედი მაქვს შენში, რომ ზეციური დედა ხარ და ხშირად მე მიყურებ. მე შენს სამყაროში ვეძებ მე და ყოველთვის არ ვგრძნობ შენს ყოფნას, მაგრამ შენს გამო არა, სინამდვილეში მე ძალიან მიზიდავს ის, რაც ხდება და ყოველდღიური ბოროტებით ვარ დაკავებული, ვერ ვგრძნობ შენს სიყვარულს.

დედაჩემის მარიამ მე მაქვს ძლიერი სურვილი სამოთხისაკენ. მე ხშირად მივმართავ შენს დახმარებას, გთხოვ, რა არის ჩემთან, მაგრამ სინამდვილეში მე მინდა სამოთხე. მარადიული სიცოცხლის არსებობაში დარწმუნებული ვარ და როცა შენზე ვფიქრობ, სამოთხეში ვფიქრობ. მე მხოლოდ ვნანობ, რომ სამყაროს საქმეებში არ დავკარგავ და არ ვფიქრობ ცხოვრების ნამდვილ მნიშვნელობაზე, რომელიც შენგან მოდის, შენი ძის იესოდან, ახლა რომ წავიკითხე ეს პასაჟი, წარმოგიდგენია შენ გვერდით, რომ დამემშვიდობები და შენ ჩემს ყურებში ჩურჩულით შენ მიყვარხარ, რომ შენ ამ ცხოვრებაში წამახალისებ, როგორც კარგი დედა შენ დამამშვიდებ და ყველაფერს აკეთებ ჩემთვის. თქვენ ვერ წარმოიდგენთ დედა როგორ ცხოვრობს იმედგაცრუების დროს. ამ დროისთვის მივხვდი, რომ სამყარო არის ყველა ილუზია, ყველა ნაგავი. თქვენ და იესო სიმართლე ხართ, თქვენ მარადიული სიცოცხლე ხართ. გოლების, სიმდიდრის, გოლების, გოლების შემდეგ დევნის შემდეგ ხანგრძლივი ცხოვრების შემდეგ, მივხვდი, რომ ამ სამყაროს კვამლი მბრწყინავდა, ჭეშმარიტ ფასეულობებს მაშორებდა.

დედა, მაგრამ ახლა აქ ვარ, ამდენი ბრძოლების შემდეგ, მხოლოდ იმისთვის რომ გითხრა, რომ მიყვარხარ. დიახ, ძვირფასო დედა მარია Santissima, მე მიყვარხართ და ჩემთვის თქვენ ხართ მზე, რომელიც ანათებს ჩემს დღეს, თქვენ ხართ მთვარე, რომელიც ანათებს ჩემს ღამეებს, თქვენ ხართ პური, რომელიც ჩემს სხეულს კვებავს, თქვენ ხართ ჰაერი, რომელიც სიცოცხლეს მაძლევს. შენ სუნთქვა ხარ, ყოველ ამოსუნთქვას მე გამოვყოფ. წმიდა მარიამ აკურთხა ჩემი ცხოვრება! თქვენ, ვინც გულმოწყალებისა და მიტევების დედა ხართ, მიიღეთ ეს ჩემი მცირე ლოცვა და არ აიღოთ თქვენი ყოფნა ჩემი ცხოვრებიდან. მე ახლა გადავწყვიტე, რომ შენთან ერთად ათი წუთი გავატარო, რომ ეს ლოცვა წაიკითხო შენი თანდასწრებით, მაგრამ რა მნიშვნელობა აქვს ახლა, ძვირფასო დედას, რომელიც გპირდება, რომ ჩემი სიცოცხლე ხელისგულზე გადავდგი, ჩემი სახელი ჩაწერო შენს გულში, რომ თქვენ საზრდოობთ ჩემგან მომდინარე ღვთიური მადლის არსებობას. მადონა, დედაჩემი, ქალბატონი და ჩემი ცხოვრების ღვთიური ძალა, ახლა, როდესაც შენს გვერდით ვგრძნობ შენს გვერდით, შენს მკერდთან ახლოს მიდექი. თქვენს წინ შიშველს ვგრძნობ. მხოლოდ შენს თვალწინ შეიძლება ვიყო გულწრფელი. ამ სამყაროში ცხოვრებისთვის უნდა ჩავიცვა იმ პერსონაჟის ნიღაბი, რომელზეც ვლაპარაკობ, სამაგიეროდ გულწრფელი ვარ შენთან ახლოს, მართალი ვარ. ჩემს ფეხებს ვუყენებ ყველა ჩემს ცოდვას, ვაყენებ ჩემს ლოცვებს, ჩემს ქველმოქმედებას, ჩემს საკუთრებაში ყველაფერს, ჩემს ბოროტებას, ჩემს სიკეთეს. ძვირფასო დედა, შენ მომეცი ყველაფერი, შენ ამ სამყაროში არ შეგიქმენი ბოროტება, თუ ჩემ მიერ გამოწვეული იგივე ბოროტებები. მაგრამ მე არ მინდა, რომ მსოფლიოს მოვლენებმა მოგვშორდეს და არ მინდა, რომ ცხოვრება გაგვყაროს. ახლაც ცრემლიანი თვალებით ვუყურებ და გეუბნები: "მიყვარხარ, როგორც შვილს უყვარს დედა, ისევე როგორც ადამიანს უყვარს ერთადერთი რეალური რამ, რაც მას აქვს". დიახ! Დედა! მე მხოლოდ შენ. მაშინაც კი, თუ ჩემი ცხოვრება გარშემორტყმულია ხალხით, სიმდიდრით, მატერიალიზმით და მომხმარებელიზმით, მხოლოდ ნამდვილ სიყვარულს ვხედავ, რომელიც შენ ხარ ძვირფასო დედა.

ახლა, როცა შენთან ერთად ჩემი დრო დასრულდა, ახლა მე გეკითხები "მოდით ჩახუტება". ნება მიბოძეთ ვიგრძნოთ თქვენი სითბო, თქვენი ღვთიური მადლის ძალა. მომეცი კოცნა მადონა, იესოს დედა. როგორც ჯვრის ძირში, შენ მოითხოვე მამისგან თქვენი შვილის, იესოს დახმარება, ამიტომ ახლა სთხოვეთ მამას მოწყალება ჩემთვის, რათა მისი პატიება და სიყვარული დაეღწია ჩემზე.

ხელები აფეთქდა მაღაროზე. არასოდეს დამტოვო და ჩემი ცხოვრების ბოლო დღეს შენ იყავი ძვირფასო დედა, რომ შენთან ერთად წამოიყვანე შენს ანგელოზებთან ერთად, რომ წამიყვანო სამოთხეში. მხოლოდ მათ რომ ვიცოდე, რომ ჩვენ ყოველთვის ერთად ვიქნებით, ჩემი გული მშვიდდება და მე ბედნიერი ვიქნები, რადგან სამყაროს დავიწყებით ყოველთვის დავრჩები შენთან და აღარაფერი დამჭირდება. შენ იქნები ჩემი ყველაფერი. მიყვარხარ ყოვლადწმიდაო მარიამ.

დაწერე PAOLO TESCIONE