ღვთაებრივი წყალობა: წმინდა ფაუსტინა გვესაუბრება დღევანდელი მომენტის მადლზე

1. საშინელი ყოველდღიური ნაცრისფერი. - საშინელი ყოველდღიური ნაცრისფერი დაიწყო. დღესასწაულების საზეიმო წუთები გავიდა, მაგრამ ღვთაებრივი მადლი რჩება. მე განუწყვეტლივ ერთობ ღმერთთან, ვცხოვრობ საათში. მსურს ვისარგებლო აწმყოთი იმით, რომ ერთგულად გავაცნობიერო ის, რასაც ის მთავაზობს. მე ვენდობი ღმერთს ურყევი ნდობით.

2. პირველივე მომენტიდან, როცა შეგხვდი. - მოწყალეო იესო, რა სურვილით გაეშურე ზემო ოთახისკენ, რათა ეკურთხა მასპინძელი, რომელიც ჩემი ყოველდღიური პური უნდა გამხდარიყო! იესო, შენ გინდოდა დაეპყრო ჩემი გული და გადნო შენი ცოცხალი სისხლი ჩემთან. იესო, ნება მომეცით გაგიზიაროთ თქვენი ცხოვრების ღვთაებრიობის ყოველი წამი, დაე, თქვენი სუფთა და გულუხვი სისხლი მთელი ძალით იფეთქოს ჩემს გულში. დაე ჩემმა გულმა სხვა სიყვარული არ იცოდეს შენს გარდა. პირველივე მომენტიდან, როცა შეგხვდი, მიყვარხარ. ბოლოს და ბოლოს, ვინ შეიძლება დარჩეს გულგრილი წყალობის უფსკრულის მიმართ, რომელიც შენი გულიდან ამოდის?

3. შეცვალე ყოველი ნაცრისფერი. - ჩემი ცხოვრება ღმერთია. მასთან ერთად ვივლი ყოველდღიურ, ნაცრისფერ და დამღლელ წუთებს, ვენდობი მას, ვინც ჩემს გულშია, დაკავებულია ყოველი ნაცრისფერი ჩემს პირად სიწმინდედ გადაქცევით. ასე რომ, მე შემიძლია გავხდე უკეთესი და ვიყო უპირატესობა თქვენი ეკლესიისთვის ინდივიდუალური სიწმინდით, რადგან ჩვენ ყველა ერთად ვქმნით ერთ სასიცოცხლო ორგანიზმს. ამიტომ ვცდილობ, რომ ჩემი გულის მიწამ კარგი ნაყოფი გამოიღოს. მაშინაც კი, თუ ეს აქ ქვევით არ გამოჩენილა ადამიანის თვალში, მაინც ერთ დღეს დავინახავთ, რომ ბევრი სული იკვებება და იკვებება ჩემი ნაყოფით.

4. აწმყო მომენტი. - იესო, მე მინდა ვიცხოვრო დღევანდელი მომენტით, თითქოს ეს იყოს ჩემი ცხოვრების ბოლო. ვისურვებდი, რომ ის შენს დიდებას ემსახუროს. მინდა, რომ ეს ჩემთვის მოგება იყოს. მე მინდა შევხედო ყოველ მომენტს ჩემი დარწმუნების თვალსაზრისით, რომ არაფერი ხდება ღმერთის ნების გარეშე.

5. მომენტი, რომელიც გადის შენი თვალების ქვეშ. - ჩემო უმაღლეს სიკეთე, შენთან ერთად ჩემი ცხოვრება არც ერთფეროვანია და არც ნაცრისფერი, არამედ ისეთივე მრავალფეროვანი, როგორც სურნელოვანი ყვავილების ბაღი, რომელთა შორის მე თვითონ მრცხვენია არჩევანის გაკეთება. ეს არის საგანძური, რომელსაც მე ყოველდღე უხვად ვპოულობ: ტანჯვა, მოყვასის სიყვარული, დამცირება. მშვენიერია იმის ცოდნა, თუ როგორ უნდა აღბეჭდო ის მომენტი, რომელიც შენი თვალების ქვეშ გადის.

6. იესო, გმადლობ შენ. - იესო, მადლობას გიხდით პატარა და უხილავი ყოველდღიური ჯვრებისთვის, საერთო ცხოვრების სიძნელეებისთვის, ჩემი პროექტების წინააღმდეგი წინააღმდეგობისთვის, ჩემი განზრახვების ცუდი ინტერპრეტაციისთვის, სხვებისგან დამცირებისთვის, უხეში გზებით ვისთანაც მექცევიან, უსამართლო ეჭვების გამო, ცუდი ჯანმრთელობისა და ძალების ამოწურვის გამო, საკუთარი ნების უარმყოფელობის გამო, საკუთარი თავის განადგურების გამო, ყველაფერში აღიარების ნაკლებობის გამო, მე. ხელი შეუშალე ყველა იმ გეგმას, რაც მე მქონდა დასახული. იესო, მადლობას გიხდი შინაგანი ტანჯვისთვის, სულის სიმშრალისთვის, ტანჯვისთვის, შიშებისა და გაურკვევლობისთვის, სულში არსებული სხვადასხვა განსაცდელის სიბნელისთვის, ტანჯვისთვის, რომელიც ძნელია გამოხატული, განსაკუთრებით ის, რომლებშიც არა ერთი მას ესმის ჩემი, მწარე ტანჯვისთვის და სიკვდილის ჟამის გამო.

7. ყველაფერი საჩუქარია. - იესო, გმადლობ, რომ ჩემამდე დალიე ის მწარე თასი, რომელსაც უკვე ტკბილად მთავაზობ. აჰა, მე მივუახლოვდი ტუჩებს შენი წმინდა ნების ამ სასმისს. დაე, რაც შენმა სიბრძნემ დაადგინა ყველა საუკუნემდე. ვისურვებდი მთლიანად დაცლას თასს, რომელზედაც წინასწარ ვიყავი განწირული. ასეთი წინასწარგანზრახვა არ იქნება ჩემი განხილვის საგანი: ჩემი ნდობა ყველა ჩემი იმედის ჩავარდნაშია. შენში, უფალო, ყველაფერი კარგია; ყველაფერი შენი გულის საჩუქარია. არ მირჩევნია ნუგეშისცემა სიმწარეს და არც მწარე ნუგეშისცემას: გმადლობ შენ, იესო, ყველაფრისთვის. მოხარული ვარ, რომ მზერა შენზე გავამახვილო, გაუგებარი ღმერთო. სწორედ ამ ცალკეულ არსებობაში მკვიდრობს ჩემი სული და აქ ვგრძნობ, რომ სახლში ვარ. ოი შეუქმნელი მზეთუნახავი, ვინც მხოლოდ ერთხელ გიცნობ, სხვა ვერაფერი შეიყვარებს. ჩემს შიგნით ვპოულობ უფსკრული და ღმერთის გარდა ვერავინ ავსებს მას.

8. იესოს სულით - აქ ქვემოთ ბრძოლის დრო არ დასრულებულა. სრულყოფილებას ვერსად ვპოულობ. თუმცა, მე შევდივარ იესოს სულში და ვაკვირდები მის ქმედებებს, რომელთა სინთეზი გვხვდება სახარებაში. ათასი წელიც რომ ვიცხოვრო, მის შინაარსს ოდნავადაც არ ამოვიწურავ. როცა იმედგაცრუება მიპყრობს და ჩემი მოვალეობების ერთფეროვნება მბეზრდება, თავს ვახსენებ, რომ სახლი, სადაც ვარ, უფლის სამსახურშია. აქ არაფერია პატარა, მაგრამ ეკლესიის დიდება და სხვა სულების წინსვლა დამოკიდებულია მცირე შედეგის ქმედებაზე, განხორციელებული განზრახვით, რომელიც ამაღლებს მას. აქედან გამომდინარე, არაფერია პატარა.

9. მხოლოდ აწმყო მომენტი გვეკუთვნის. - ტანჯვა ყველაზე დიდი საგანძურია დედამიწაზე: სული იწმინდება მისით. მეგობარი იცნობს თავს უბედურებაში; სიყვარული ტანჯვით იზომება. ტანჯულმა სულმა რომ იცოდეს, როგორ უყვარს ღმერთს, სიხარულისგან მოკვდებოდა. დადგება დღე, როცა გავიგებთ, რა ღირს ტანჯვა, მაგრამ მერე ვეღარ ვიტანჯებით. მხოლოდ აწმყო მომენტი გვეკუთვნის.

10. ტკივილი და სიხარული. - როცა ბევრს ვიტანჯებით, გვაქვს დიდი შესაძლებლობები ვაჩვენოთ ღმერთს, რომ გვიყვარს იგი; როცა ცოტა ვიტანჯებით, მისდამი სიყვარულის შეგრძნების შანსი მცირეა; როდესაც ჩვენ საერთოდ არ ვიტანჯებით, ჩვენს სიყვარულს არ აქვს საშუალება გამოავლინოს თავი არც დიდი და არც სრულყოფილი. ღვთის მადლით, ჩვენ შეგვიძლია მივაღწიოთ იქამდე, რომ ტანჯვა ჩვენთვის გადაიქცევა სიამოვნებად, რადგან სიყვარულს შეუძლია ასეთი რამ მოახდინოს სულში.

11. უხილავი ყოველდღიური მსხვერპლი. - საერთო დღეები, ნაცრისფერი სავსე, წვეულებად გიყურებ! რა სადღესასწაულოა ეს დრო, რომელიც ჩვენში მარადიულ ღვაწლს შობს! კარგად მესმის, როგორ ისარგებლეს წმინდანებმა. პაწაწინა, უხილავი ყოველდღიური მსხვერპლშეწირვები, შენ ხარ ჩემთვის, როგორც ველური ყვავილები, რომლებსაც მე ვიყრი იესოს საფეხურებზე, ჩემო საყვარელო. მე ხშირად ვადარებ ამ წვრილმანებს გმირულ სათნოებებს, რადგან გმირობა ნამდვილად საჭიროა მათი თანმიმდევრულად განხორციელებისთვის.