დონ ლუიჯი მარია ეპიკოკოს მიერ 6 წლის 2021 თებერვლის ლიტურგიის კომენტარი

რას მოელის იესო ჩვენგან? ეს არის კითხვა, რომელსაც ჩვენ ხშირად ვპასუხობთ გასაკეთებელი ზმნის მითითებით: ”მე უნდა გავაკეთო ეს, უნდა გავაკეთო ეს”.

თუმცა სიმართლე სხვაა: იესო ჩვენგან არაფერს არ ელოდება, ან ყოველ შემთხვევაში, იგი არ ელის არაფერს, რაც პირველ რიგში გასაკეთებელ ზმნას უკავშირდება. ეს არის დღევანდელი სახარების დიდი მითითება:

„მოციქულები იესოს გარშემო შეიკრიბნენ და უთხრეს ყველაფერი, რაც გააკეთეს და ასწავლეს. მან უთხრა მათ: "მოდით განზე, მარტოსულ ადგილას და დაისვენეთ ცოტა ხნით". სინამდვილეში, უამრავი ხალხი მოდიოდა და მიდიოდა და მათ ჭამის დროც აღარ ჰქონდათ ”.

იესო ზრუნავს ჩვენზე და არა ჩვენი ბიზნესის შედეგებზე. ჩვენ, როგორც პიროვნებებს, არამედ როგორც ეკლესიას, ზოგჯერ ასე ვღელავთ იმის გამო, რომ ”უნდა გავაკეთოთ” რაიმე შედეგის მისაღწევად, რომ, როგორც ჩანს, დავივიწყეთ, რომ იესომ სამყარომ უკვე გადაარჩინა იგი და ის, რაც მის პრიორიტეტებს წარმოადგენს. ჩვენია, ადამიანი და არა ის, რასაც ჩვენ ვაკეთებთ.

ამან ცხადია, არ უნდა შეამციროს ჩვენი სამოციქულო მდგომარეობა, ან ჩვენი ვალდებულება ცხოვრების თითოეულ მდგომარეობაში, მაგრამ ამან უნდა მოახდინოს მისი რელატივიზაცია ისე შესანიშნავად, რომ ამოიღოს იგი ჩვენი საზრუნავიდან. თუ იესო, უპირველეს ყოვლისა, ჩვენზე ზრუნავს, ეს ნიშნავს, რომ ჩვენ პირველ რიგში მას უნდა ვიზრუნოთ და არა საქმიანი საქმეებით. მამამ ან დედამ, რომელიც შვილების გულისთვის გადაწვა, არ გამოუყენებია შვილებს.

სინამდვილეში, მათ უპირველეს ყოვლისა უნდათ რომ ჰყავდეთ მამა და დედა და არა ორი ამოწურული. ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი დილით არ მიდიან სამსახურში ან აღარ იდარდებენ პრაქტიკულ საკითხებზე, არამედ რომ მოახდენენ ყველაფრის რელატივიზაციას მნიშვნელოვან საკითხთან: ბავშვებთან ურთიერთობა.

იგივეა მღვდლის ან ნაკურთხი ადამიანისთვის: არ არის გამორიცხული, რომ პასტორალური გულმოდგინება გახდეს იმდენად ცხოვრებისეული ცენტრი, რამდენადაც დაფარულია ის, რაც მნიშვნელოვანია, ანუ ქრისტესთან ურთიერთობა. ამიტომაც რეაგირებს იესო მოწაფეების ამბებზე, რაც მათ საშუალებას აძლევს აღადგინონ მნიშვნელოვანი საკითხები.