Franciscan Tau: მისი სასულიერო ახსნა
ტაუ…
ეს არის ქრისტიანის, ანუ ღვთის შვილის, საფრთხისგან თავის დაღწევის, გადარჩენის აღიარების ნიშანი. ეს არის ბოროტებისგან ძლიერი დაცვის ნიშანი (ეზ.9,6).
ეს არის ჩემთვის სასურველი ღმერთის ნიშანი, ეს არის ღვთაებრივი პრივილეგია (აპ.9,4; აპ.7,1-4; აპ.14,1).
ეს არის უფლის გამოსყიდვის, უმანკოების, მასზე მინდობილების, ვინც საკუთარ თავს საყვარელ შვილებად აღიარებს და ვინც იცის, რომ ღვთისთვის ძვირფასია (ეზ.9,6) ნიშანია.
ეს არის ებრაული ანბანის ბოლო ასო (ფს.119 ბოლოში).
იესოს დროს ჯვარი იყო დამნაშავეთა გმობა, ამიტომ სირცხვილისა და სკანდალის სიმბოლო. იმ ეპოქის მსჯავრდებულებს ზურგზე ხელზე ძელი ჰქონდათ მიბმული; სიკვდილით დასჯის ადგილზე მისულები, მიწაში ვერტიკალურად ჩაშვებულ მეორე ბოძზე აწიეს. ქრისტეს TAU ჯვარი აღარ არის სირცხვილისა და დამარცხების სიმბოლო, არამედ ხდება მსხვერპლის სიმბოლო, რომლითაც მე გადარჩენილი ვარ.
ეს არის ღვთის შვილების ღირსების სიმბოლო, რადგან სწორედ ჯვარი უჭერდა მხარს ქრისტეს. ეს არის ნიშანი, რომელიც მახსენებს, რომ მეც უნდა ვიყო ძლიერი განსაცდელში, მზად ვიყო მამისადმი მორჩილება და მორჩილი მორჩილებაში, როგორც იესო იყო მამის ნებამდე.
ჩვეულებრივ, ზეთისხილის ხისგან მზადდება, რატომ? იმის გამო, რომ ხე ძალიან ღარიბი და დრეკადი მასალაა; ღვთის შვილები მოწოდებულნი არიან იცხოვრონ მარტივად და სულის სიღარიბეში (მთ.5,3). ხე არის დრეკადი მასალა, ანუ ადვილად მუშავდება; მონათლულმა ქრისტიანმაც კი უნდა დაუშვას, რომ ყოველდღიურ ცხოვრებაში ჩამოყალიბდეს ღვთის სიტყვით, იყოს მისი სახარების მოხალისე. TAU-ს ტარება ნიშნავს, რომ ვუპასუხო ჩემს დიახ ღვთის ნებას, რომ გადამერჩინა, მიიღე მისი გადარჩენის შეთავაზება.
ეს ნიშნავს მშვიდობის მატარებელს, რადგან ზეთისხილის ხე სიმშვიდის სიმბოლოა („უფალო მაქციე შენი მშვიდობის ინსტრუმენტად“ - წმ. ფრანცისკე). წმიდა ფრანცისკე, TAU-სთან ერთად აკურთხა და მოიპოვა მრავალი მადლი. ჩვენც შეგვიძლია კურთხევა (იხ. წმ. ფრანცისკის კურთხევა ან ნმ.6,24-27). დალოცვა ნიშნავს კარგის თქმას, ვინმესთვის სიკეთის სურვილს.
ჩვენი ნათლობის დროს მათ ნათლია და ნათლია აგვირჩიეს, დღეს ტაუ-ს მიღებით ჩვენ ვაკეთებთ თავისუფალ არჩევანს, როგორც რწმენის ზრდასრული ქრისტიანები.
ტაუ არის ებრაული ანბანის ბოლო ასო. იგი სიმბოლური ღირებულებით გამოიყენებოდა ძველი აღთქმიდან მოყოლებული; ეს უკვე ნახსენებია ეზეკიელის წიგნში: „თქვა უფალმა: გაიარეთ ქალაქი, იერუსალიმი და მონიშნეთ ტაუ შუბლზე კვნესის და ტირილის კაცთა...“ (ეზ.9,4). ეს არის ნიშანი, რომელიც ისრაელის ღარიბებს შუბლზე დადებული, განადგურებისგან იხსნის.
იგივე მნიშვნელობითა და ღირებულებით არის საუბარი აპოკალიფსშიც: „მაშინ ვიხილე სხვა ანგელოზი, რომელიც აღმოსავლეთიდან ამოდიოდა და ცოცხალი ღმერთის ბეჭედს ატარებდა და დიდი ხმით შესძახა ოთხ ანგელოზს, რომლებსაც უბრძანეს. დააზიანოთ მიწა და ზღვა და თქვა: ნუ დააზარალებ არც მიწას, არც ზღვას, არც მცენარეებს, სანამ შუბლზე არ მოვნიშნავთ ჩვენი ღმერთის მსახურებს“ (აპ.7,2-3).
ამიტომ ტაუ გამოსყიდვის ნიშანია. ეს გარეგნული ნიშანია ქრისტიანული ცხოვრების იმ სიახლისა, უფრო შინაგანად აღინიშნა სულიწმიდის ბეჭდით, რომელიც გვაჩუქეს ნათლობის დღეს (ეფეს. 1,13:XNUMX).
ტაუ ძალიან ადრე მიიღეს ქრისტიანებმა. ასეთი ნიშანი უკვე გვხვდება რომის კატაკომბებში. ადრეულმა ქრისტიანებმა ტაუ მიიღეს ორი მიზეზის გამო. ის, როგორც ებრაული ანბანის ბოლო ასო, იყო ბოლო დღის წინასწარმეტყველება და იგივე ფუნქცია ჰქონდა, რაც ბერძნულ ასო ომეგას, როგორც ჩანს აპოკალიფსიდან: „მე ვარ ალფა და ომეგა, დასაწყისი და დასასრული. . ვისაც სწყურია, უსასყიდლოდ მივცემ სიცოცხლეს წყლის წყაროდან... მე ვარ ალფა და ომეგა, პირველი და უკანასკნელი, დასაწყისი და დასასრული“ (აპ.21,6; 22,13).
მაგრამ უპირველეს ყოვლისა ქრისტიანებმა მიიღეს ტაუ, რადგან მისი ფორმა მათ ახსენებდა ჯვარს, რომელზეც ქრისტემ თავი შესწირა სამყაროს გადარჩენისთვის.
წმინდა ფრანცისკე ასიზელი, იმავე მიზეზების გამო, მთლიანად მოიხსენიებდა ქრისტეს, უკანასკნელს: იმ მსგავსების გამო, რაც ტაუს აქვს ჯვართან, მას ეს ნიშანი ძალიან ძვირფასად სჭირდებოდა, იმდენად, რომ მას მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავა. მის ცხოვრებაშიც და ჟესტებშიც. მასში ძველი წინასწარმეტყველური ნიშანი განახლებულია, ხელახლა ფერდება, იბრუნებს თავის გადარჩენის ძალას და გამოხატავს სიღარიბის ნეტარებას, ფრანცისკანური ცხოვრების წესის არსებით ელემენტს.
ეს იყო სიყვარული, რომელიც წარმოიშვა წმიდა ჯვრისადმი მგზნებარე თაყვანისცემიდან, ქრისტეს თავმდაბლობით, ფრანცისკეს მედიტაციების მუდმივი საგანი და ქრისტეს მისიისადმი, რომელმაც ჯვრის მეშვეობით ყველა ადამიანს მისცა ნიშანი და ყველაზე დიდი. მისი სიყვარულის. ტაუ ასევე იყო წმინდანისთვის გარკვეული ხსნისა და ქრისტეს ბოროტებაზე გამარჯვების კონკრეტული ნიშანი. ფრენსის ამ ნიშნის დიდი სიყვარული და რწმენა ჰქონდა. „ამ ბეჭდით წმინდა ფრანცისკე ხელს აწერდა თავს, როცა აუცილებლობის გამო ან ქველმოქმედების სულისკვეთებით უგზავნიდა თავის წერილებს“ (FF 980); „ამით მან დაიწყო თავისი მოქმედებები“ (FF 1347). მაშასადამე, ტაუ იყო ფრანცისკესთვის ყველაზე სანუკვარი ნიშანი, მისი ბეჭედი, ღრმა სულიერი რწმენის გამოვლენის ნიშანი იმისა, რომ მხოლოდ ქრისტეს ჯვარშია ყოველი ადამიანის ხსნა.
ამიტომ ტაუ, რომელსაც მის უკან მყარი ბიბლიურ-ქრისტიანული ტრადიცია აქვს, ფრანცისკე მიესალმა თავისი სულიერი ღირებულებით და წმინდანი დაეუფლა მას ისე ინტენსიურად და სრულყოფილად, სანამ თვითონ არ გახდა, სტიგმატების მეშვეობით მის ხორცში. მისი დღეების დასასრული, ის ცოცხალი ტაუ, რომელიც ასე ხშირად ფიქრობდა, ხატავდა, მაგრამ უპირველეს ყოვლისა უყვარდა.