დრო უნდა დავუთმოთ ღმერთს, რომ იყოს კარგი ქრისტიანი

დრო ყველაზე ძვირფასი რამ არის, რაც გვაქვს, მაგრამ იშვიათად ვაცნობიერებთ ამას. ჩვენ ვიქცევით, როგორც მარადიული არსებები (და სინამდვილეში ჩვენც ვართ), მაგრამ ამგვარი აზროვნების პრობლემა ისაა, რომ ადამიანი თავის თავს მარადიულად თვლის ამ დედამიწაზე. დრო ხშირად განიხილება, როგორც აბსტრაქტული ცნება, თითქოს ის არ არსებობს. ეს არ შეიძლება იყოს ქრისტიანის შემთხვევაში. ჩვენ უნდა ვნახოთ და ვიცხოვროთ ამ დედამიწაზე ჩვენი დროისთვის, როგორც მომლოცველები, მოგზაურობა დროისგან განსხვავებული ჩვენი განზომილებისკენ, უკეთესი, სადაც საათებს ხელი არ აქვთ. ჩვენ ქრისტიანები სამყაროში ვართ, მაგრამ არა მსოფლიოში.

ახლა ჩვენ არ შეგვიძლია უგულებელვყოთ ჩვენი ცხოვრება, მაგრამ უნდა გავითვალისწინოთ სულიერი მოვალეობების შესრულება ღვთის, ჩვენი სულისა და გარშემომყოფების მიმართ. ჩვენ ხშირად ვაკეთებთ დაკვირვებებს ჩვენი თაობის, წარსულის დროებისა და მომავლის პერსპექტივების მიმართ. მოვლენების ზედიზედ გადამოწმებით ვერ დავინახავთ ღვთის სიტყვის მიერ გამოცხადებულ დროთა ნიშნებს და ვერ ჩავთვლით იმასაც, რომ იესოს სიტყვები: 2 შესრულებულია დრო და ღვთის სამეფო ახლოსაა.

ჩვენ ხშირად გვაქვს ბევრი დრო, მაგრამ არა ღმერთისთვის. რამდენჯერ ვამბობთ სიზარმაცისგან: "დრო არ მაქვს?!". სიმართლე ისაა, რომ ჩვენს დროს ცუდად ვიყენებთ, სინამდვილეში კი უნდა გაჩნდეს საჭიროება, რომ ვისწავლოთ მისი სწორად გამოყენება, საჭიროა პრიორიტეტების დადგენა. ამრიგად, ჩვენ შეგვიძლია მაქსიმალურად გამოვიყენოთ ჩვენი ცხოვრება, ის ძვირფასი საჩუქარი, რომელიც ღმერთმა მოგვცა, ღმერთს შესაფერისი დრო მივუძღვნათ და არ უნდა დავუშვათ, რომ ჩვენი ცხოვრების სხვადასხვა საქმიანობამ ხელი შეუშალოს ან ხელი შეუშალოს ჩვენს სულიერ ზრდას. იესო უნდა იყოს და არის ქრისტიანის პრიორიტეტი. ღმერთი გვეუბნება: "ეძებე ჯერ ღვთის სამეფო და მისი სიმართლე და ყველაფერი დანარჩენი მოვა შენთან."