აღიარება შეგაშინებს? ამიტომ არ არის საჭირო
არ არსებობს ცოდვა, რომელსაც უფალი ვერ აპატიებს; აღსარება უფლის წყალობის ადგილია, რომელიც სიკეთის კეთებისკენ გვიბიძგებს.
აღსარების საიდუმლოება ყველასთვის რთულია და როდესაც ძალას ვპოულობთ, რომ გული მივცეთ მამისთვის, თავს განსხვავებულად, აღდგომად ვგრძნობთ. არ შეიძლება ქრისტიანულ ცხოვრებაში ამ გამოცდილების გარეშე
რადგან ჩადენილი ცოდვების მიტევება არ არის ისეთი რამ, რაც ადამიანს შეუძლია მისცეს საკუთარ თავს. ვერავინ იტყვის: ”ცოდვებს ვაპატიებ”.
შენდობა საჩუქარია, ეს არის სულიწმინდის საჩუქარი, რომელიც გვავსებს მადლით, რომელიც განუწყვეტლივ მიედინება ჯვარცმული ქრისტეს ღია გულიდან. მშვიდობისა და პირადი შერიგების გამოცდილება, რომელიც, სწორედ იმიტომ, რომ იგი ეკლესიაში ცხოვრობდა, სოციალურ და საზოგადოებრივ ღირებულებას იძენს. თითოეული ჩვენგანის ცოდვა ასევე არის ძმების, ეკლესიის წინააღმდეგ. ყოველი სიკეთის მოქმედება, რომელსაც ჩვენ ვასრულებთ, წარმოშობს სიკეთეს, ისევე როგორც ბოროტების ყოველი მოქმედება კვებავს ბოროტებას. ამ მიზეზით აუცილებელია პატიება სთხოვონ ძმებსაც და არა მხოლოდ ინდივიდუალურად.
აღსარებისას შენდობის პიროვნება ქმნის ჩვენში მშვიდობის ბრწყინვალებას, რომელიც ვრცელდება ჩვენს ძმებზე, ეკლესიამდე, სამყაროზე, ხალხზე, რომელზეც, ძნელად, ვერასდროს ვეღირსებით ბოდიშის მოხდას. აღსარებასთან დაკავშირებული პრობლემა ხშირად გამოწვეულია სხვა ადამიანის რელიგიური ჭვრეტისადმი მიმართვის აუცილებლობით. სინამდვილეში, ერთი ადამიანი აინტერესებს, რატომ არ შეიძლება პირდაპირ ღმერთს ვაღიარო, რა თქმა უნდა, ეს უფრო ადვილი იქნებოდა.
მიუხედავად ამისა, ეკლესიის მღვდელთან პირადი შეხვედრისას გამოიხატება იესოს სურვილი, პირადად შეხვდეს თითოეულს. იესოს მოსმენა, რომელიც გვათავისუფლებს ჩვენი შეცდომებისგან, გამოდის სამკურნალო მადლი
ათავისუფლებს ცოდვის ტვირთი. აღსარების დროს მღვდელი წარმოადგენს არა მხოლოდ ღმერთს, არამედ მთელ საზოგადოებას, რომელიც უსმენს
აღძრა მისი მონანიება, რომელიც მას უახლოვდება, რაც მას ანუგეშებს და თან ახლავს იგი მოქცევის გზაზე. ზოგჯერ ზოგჯერ, ჩადენილი ცოდვების თქმის სირცხვილი დიდია. მაგრამ ისიც უნდა ითქვას, რომ სირცხვილი კარგია, რადგან გვამცირებს. არ უნდა გვეშინოდეს
ჩვენ უნდა მოვიგოთ იგი. ჩვენ ადგილი უნდა დავუთმოთ უფლის სიყვარულს, რომელიც ეძებს ჩვენ, ისე, რომ მის შენდობაში ვიპოვოთ საკუთარი თავი და ის.