აჩქარება არ არის ქრისტიანი, ისწავლე მოთმინება საკუთარ თავთან

I. სრულყოფილების შეძენისას ყოველთვის უნდა დაელოდო. მე უნდა აღმოვაჩინო მოტყუება, ამბობს წმინდა ფრენსის დე სალესი. ზოგს სურს მზა სრულყოფილება, ისე რომ საკმარისი იყო მისი გადაცურვა, კალთასავით, რათა ძალისხმევის გარეშე აღმოჩენილიყვნენ სრულყოფილი. ეს რომ შესაძლებელი ყოფილიყო, მე ვიქნებოდი ყველაზე სრულყოფილი ადამიანი მსოფლიოში; რადგან ჩემს ძალაში რომ მქონდეს სრულყოფილების მინიჭება სხვებისთვის, მათ გარეშე რაიმეს გაკეთების გარეშე, მე დავიწყებდი მის აღებას. მათ ეჩვენებათ, რომ სრულყოფილება არის ხელოვნება, რომლის საიდუმლოს პოვნაც საკმარისია, რომ დაუყოვნებლივ გახდეთ ოსტატები ყოველგვარი სირთულის გარეშე. რა მოტყუებაა! დიდი საიდუმლო არის ღვთიური სიყვარულის განხორციელების მონდომება და შრომა, ღვთაებრივ სიკეთესთან კავშირის მიღწევა.

თუმცა, ყურადღებით გაითვალისწინეთ, რომ კეთების მოვალეობა და შრომა ეხება ჩვენი სულის უმაღლეს ნაწილს; რადგან ჩვენ არ გვჭირდება მეტი ყურადღება მივაქციოთ ქვემოდან მომდინარე წინააღმდეგობას, ვიდრე მოგზაურებს, ძაღლების ყეფას შორიდან (შდრ. გართობა 9).

ამიტომ, შევეჩვიოთ ჩვენი სრულყოფილების ძიებას ჩვეულებრივი გზებით, გონების სიმშვიდით, ვაკეთოთ ის, რაც ჩვენზეა დამოკიდებული სათნოებების შეძენაში, მათი განხორციელების თანმიმდევრობით, ჩვენი მდგომარეობისა და მოწოდების შესაბამისად; მაშინ, რაც შეეხება სანატრელ მიზნამდე ადრე თუ გვიან მისვლას, ვიყოთ მოთმინებით, მივანდოთ თავი ღვთაებრივ განზრახვას, რომელიც იზრუნებს ჩვენს ნუგეშისცემაზე მის მიერ დადგენილ დროს; და მაშინაც კი, თუ სიკვდილის ჟამს მოგვიწევს ლოდინი, კმაყოფილი ვიყოთ, კმაყოფილი ვიყოთ ჩვენი მოვალეობის შესრულება, ყოველთვის ვაკეთოთ ის, რაც ჩვენზეა დამოკიდებული და ჩვენი ძალის ფარგლებშია. ჩვენ ყოველთვის გვექნება სასურველი ნივთი საკმარისად მალე, როცა ღმერთს მოეწონება, რომ მოგვცეს.

ლოდინის ეს გადადგომა აუცილებელია, რადგან მისი ნაკლებობა დიდად აწუხებს სულს. მაშ, კმაყოფილი ვიყოთ იმით, რომ ვიცოდეთ, რომ ღმერთი, რომელიც გვმართავს, საქმეებს კარგად აკეთებს და არ ველოდოთ განსაკუთრებულ გრძნობებს ან განსაკუთრებულ სინათლეს, არამედ ვიაროთ ბრმა ადამიანებივით ამ განზრახვის ხელმძღვანელობით და მუდამ ღვთისადმი მინდობით. გაპარტახებულთა შორისაც კი, შიშები, სიბნელე და ყველა სახის ჯვრები, რომლებსაც ის სიამოვნებით გამოგვიგზავნის (შდრ. Tratten. 10).

მე უნდა განვწმინდო არა ჩემი უპირატესობის, კომფორტისა და პატივისთვის, არამედ ღვთის სადიდებლად და ახალგაზრდების გადარჩენისთვის. ამიტომ ვიქნები მომთმენი და მშვიდი ყოველ ჯერზე, როცა უნდა ვაღიარო ჩემი უბედურება, დარწმუნებული ვარ, რომ ყოვლისშემძლე მადლი მოქმედებს ჩემი სისუსტით.

II. საკუთარ თავთან მოთმინება სჭირდება. ერთ წამში საკუთარი სულის ბატონ-პატრონი გახდე და ის მთლიანად ხელში გქონდეს, თავიდანვე შეუძლებელია. კმაყოფილი იყავით იმით, რომ ნელ-ნელა მოიპოვოთ ადგილი, აფრთხილებს წმინდა ფრენსის დე სალესი, ვნების წინაშე, რომელიც ომს გიწყობს.

სხვებს უნდა შეეგუო; მაგრამ უპირველეს ყოვლისა, ჩვენ ვითმენთ საკუთარ თავს და მოთმინებით ვიქნებით არასრულყოფილების მიმართ. გვსურს მივაღწიოთ შინაგან დასვენებას ჩვეულებრივი უბედურებებისა და ბრძოლების გარეშე?

დილიდანვე მოამზადე სული სიმშვიდისთვის; დღის განმავლობაში იზრუნეთ, რომ ხშირად გაიხსენოთ და ისევ ხელში ჩაიგდოთ. თუ რაიმე ცვლილება დაგემართათ, ნუ შეგეშინდებათ, ოდნავადაც არ იფიქროთ ამაზე; მაგრამ, როცა გააფრთხილე იგი, ჩუმად დაიმცირე თავი ღვთის წინაშე და ეცადე, შენი სული სიტკბოს მდგომარეობაში დააბრუნო. უთხარი შენს სულს: - მოდი, არასწორ ადგილას დავდგით ფეხი; წავიდეთ ახლა და ვიყოთ ფხიზლად. - და ყოველ ჯერზე, როცა განმეორდება, იგივე გაიმეორე.

მაშინ, როცა სიმშვიდით დატკბებით, ისარგებლეთ ამით კეთილი ნებით, გაამრავლეთ სიკეთე ყველა შესაძლო შემთხვევაში, თუნდაც მცირე, რადგან, როგორც უფალი ამბობს, წვრილმანებში ერთგულებს, დიდ საქმეებს დაევალებათ. ლკ 16,10). მაგრამ უპირველეს ყოვლისა, ნუ დაკარგავ გულს, ღმერთი გიჭერს ხელს და, მიუხედავად იმისა, რომ დაბრკოლების საშუალებას გაძლევს, ამას აკეთებს იმისთვის, რომ გაჩვენოს, რომ თუ არ გეჭირა, მთლიანად დაეცემოდა: ასე უფრო მაგრად მოეჭიდები მის ხელს. (წერილი 444).

იყო ღმერთის მსახური ნიშნავს იყო ქველმოქმედება სხვების მიმართ, სულის ზედა ნაწილში ჩამოყალიბება აუცილებელი გადაწყვეტილების მიჰყვება ღვთის ნებას, გქონდეს ძალიან ღრმა თავმდაბლობა და უბრალოება, რაც შთააგონებს ღმერთისადმი ნდობას და გვეხმარება ავდგეთ ყველასგან. ჩვენი დაცემული, იყოს მოთმინება ჩვენთან ჩვენს გაჭირვებაში, მშვიდად მოითმინოს სხვები მათი არასრულყოფილების გამო (წერილი 409).

ემსახურეთ უფალს ერთგულად, მაგრამ ემსახურეთ მას შვილობილი და მოსიყვარულე თავისუფლებით ისე, რომ გული არ შეგაწუხოთ. შეინარჩუნე შენში წმინდა სიხარულის სული, ზომიერად გაფანტული შენს ქმედებებში და სიტყვებში, რათა სათნო ადამიანებმა, რომლებიც გხედავენ, მიიღონ სიხარული და განადიდონ ღმერთი (მთ. 5,16), ჩვენი მისწრაფებების ერთადერთი ობიექტი (წერილი 472). წმინდა ფრენსის დე სალესის ნდობისა და ნდობის ეს გზავნილი ამშვიდებს, აღადგენს გამბედაობას და მიუთითებს პროგრესის უტყუარ მეთოდზე, მიუხედავად ჩვენი სისუსტეებისა, ჭკუასუსტობისა და ვარაუდის თავიდან აცილების მიზნით.

III. როგორ დაარეგულიროთ თავი ბევრ პროფესიაში, რათა თავიდან აიცილოთ ზედმეტი აჩქარება. ოკუპაციის სიმრავლე ხელსაყრელი პირობაა ჭეშმარიტი და მყარი სათნოების შეძენისათვის. საქმეების გამრავლება უწყვეტი მოწამეობაა; ოკუპაციის მრავალფეროვნება და სიმრავლე უფრო შემაშფოთებელია, ვიდრე მათი სიმძიმე.

თქვენი საქმეების განხორციელებისას, გვასწავლის წმინდა ფრენსის დე სალესი, ნუ ენდობით, რომ წარმატებას მიაღწევთ საკუთარი ინდუსტრიით, მაგრამ მხოლოდ ღვთის დახმარების წყალობით; ამიტომ, მთლიანად მიენდეთ მის განზრახვას, დარწმუნებული იყავით, რომ ის გააკეთებს თქვენს მაქსიმუმს, სანამ თქვენ, თქვენი მხრივ, მშვიდი შრომისმოყვარეობა გამოიყენებთ მას. სინამდვილეში, იმპულსური შრომისმოყვარეობა ზიანს აყენებს გულსა და საქმეს და არის არა შრომისმოყვარეობა, არამედ შფოთვა და არეულობა.

მალე მარადისობაში ვიქნებით, სადაც დაინახავთ, რამდენად მცირეა ამქვეყნიური საქმეები და რა მნიშვნელობა აქვს შესრულდება თუ არა; აქ, პირიქით, ჩვენ ვდარდობთ მათზე, თითქოს დიდი რამ იყოს. როცა პატარები ვიყავით, როგორი სურვილი გვქონდა შეგვეგროვებინა ფილების, ხის და ტალახის ნატეხები სახლებისა და პაწაწინა შენობების ასაშენებლად! და თუ ვინმე ჩამოაგდებდა მათ, იყო უბედურება; მაგრამ ჩვენ ახლა ვიცით, რომ ამ ყველაფერს ძალიან მცირე მნიშვნელობა ჰქონდა. ასე იქნება ერთი დღე სამოთხეში; ჩვენ მაშინ დავინახავთ, რომ ჩვენი მიჯაჭვულობა სამყაროსთან მართლაც ბავშვური იყო.

ამით მე არ ვგულისხმობ იმ ზრუნვას, რომელიც ჩვენ უნდა გვქონდეს ასეთ წვრილმანებზე და წვრილმანებზე, რადგან ღმერთმა ისინი მოგვცა ამქვეყნად ჩვენი ოკუპაციისთვის; მაგრამ მე მინდა მოვიშორო სიცხის დამწევი ენთუზიაზმი შენს მოლოდინში. ჩვენ შეიძლება ვაკეთოთ ჩვენი ბავშვური საქმეები, მაგრამ მათი კეთებისას გონებას არ ვკარგავთ. და თუ ვინმემ დაგვაბრუნა ყუთები და წვრილმანები, ნუ ვიდარდებთ ამდენს, რადგან საღამოს დადგომას, სიკვდილის მომენტში ვგულისხმობ, ყველა ეს წვრილმანი უსარგებლო იქნება: მაშინ ჩვენ მოუწევს უკან დახევა ჩვენი მამის სახლში (ფსალმუნი 121,1).

გულმოდგინედ მოეკიდე შენს საქმეებს, მაგრამ იცოდე, რომ შენს ხსნაზე უფრო მნიშვნელოვანი საქმე არ გაქვს (წერილი 455).

ოკუპაციის მრავალფეროვნებაში უნიკალურია სულის განწყობილება, რომლითაც თქვენ მას ემსახურებით. მხოლოდ სიყვარული არის ის, რაც ამრავალფეროვნებს იმ საქმის ღირებულებას, რასაც ჩვენ ვაკეთებთ. ვეცადოთ, რომ ყოველთვის გვქონდეს გრძნობების დელიკატურობა და კეთილშობილება, რაც გვაიძულებს ვეძიოთ მხოლოდ უფლის გემოვნება და ის ჩვენს ქმედებებს ლამაზად და სრულყოფილს გახდის, რაც არ უნდა მცირე და საერთო იყოს ისინი (წერილი 1975).

უფალო, ნება მომეცით ვიფიქრო, რომ ყოველთვის გამოვიყენო და კარგად გამოვიყენო შენთვის მომსახურე შესაძლებლობები, წუთ-წუთში გამოვიყენო სათნოებები, ყოველგვარი ფიქრის გარეშე წარსულზე ან მომავალზე, რათა ყოველი აწმყო მომენტი მომიტანოს, რაც უნდა გავაკეთო სიმშვიდით და მონდომებით. , შენი დიდებისთვის (შდრ. წერილი 503).