უნარშეზღუდული ბიჭის წერილი

ძვირფასო მეგობრებო, მინდა დავწერო ეს წერილი, რომ მოგიყვეთ შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბიჭის ცხოვრების შესახებ, რა ვართ სინამდვილეში და რა არ იცით.

ბევრ თქვენგანს, როდესაც ჩვენ ჟესტებს ვაკეთებთ, ვამბობთ რამდენიმე სიტყვას ან მიღიმის, თქვენ კმაყოფილი ხართ იმით, რასაც ვაკეთებთ. რა თქმა უნდა, თქვენ ყველა ორიენტირებული ხართ ჩვენს ფიზიკურზე, ჩვენს უნარ – ჩვევებზე და როდესაც ჩვენ ზოგჯერ რაღაც განსხვავებულად ვაკეთებთ ამის გადასალახად, თქვენ კმაყოფილი ხართ იმით, თუ როგორ ვრეაგირებთ. თქვენ ხედავთ, რომ ჩვენს სხეულს გვაქვს ძალა, რაღაც იდუმალი, ღვთიური. როგორც ხედავთ მატერიალურ ნივთებს ცხოვრებაში, ასევე კონცენტრირებული ხართ იმაზე, რასაც ჩვენ ვაჩვენებთ.

ჩვენ სული გვაქვს ცოდვის გარეშე, ჩვენს ირგვლივ გვყავს ანგელოზები, რომლებიც გვესაუბრებიან, ჩვენ ღვთიური სინათლე გამოდის, რომლის დანახვა მხოლოდ მათ შეუძლიათ, ვისაც უყვარს და რწმენა აქვს. ჩვენს ფიზიკურ უძლურებებს რომ ათვალიერებ, ვხედავ შენს სულიერებს. თქვენ ხართ ათეისტი, უბედური, მატერიალისტი და მიუხედავად იმისა, რომ ყველაფერი გაქვთ, ყოველთვის ეძებთ ყოველდღე. მე ცოტა რამ მაქვს, არაფერი, მაგრამ ბედნიერი ვარ, მიყვარს, მჯერა ღმერთის და მადლობა ჩემი, ჩემი ტანჯვისა, ცოდვაში მყოფი მრავალი თქვენგანი გადაარჩენს მარადიულ ტკივილებს. იმის ნაცვლად, რომ ჩვენს სხეულს დავათვალიეროთ, შეხედეთ თქვენს სულებს, ნაცვლად იმისა, რომ შევამჩნიოთ ჩვენი ფიზიკური სისუსტეები, ამტკიცეთ თქვენი ცოდვები.

ძვირფასო მეგობრებო, მე ამ წერილს ვწერ იმის გასაგებად, რომ ჩვენ უბედურად ან შემთხვევით არ დავიბადეთ, მაგრამ ჩვენც, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე ბავშვები, ღვთიური მისიაა ამ სამყაროში. კარგი უფალი სხეულში უძლურებებს გვაძლევს, რომ გადმოგცეთ სულისთვის მაგალითები. ნუ დააკვირდებით რა არის ცუდი ჩვენში, არამედ მიიღეთ მაგალითი ჩვენი ღიმილიდან, სულიდან, ლოცვებიდან, ღმერთში განგებით, პატიოსნებიდან, მშვიდობიდან.

შემდეგ ჩვენი სიცოცხლის ბოლო დღეს, როდესაც ჩვენი ავადმყოფი სხეული ამქვეყნად დასრულდება, შემიძლია გითხრათ, რომ ანგელოზები ჩამოდიან ამაზე ჩვენი სული რომ აიღონ, ცაში ისმის საყვირების ხმა და დიდების მელოდია იარაღი და გველოდება სამოთხის კართან, სამოთხის წმინდანები ქმნიან გუნდს მარჯვნივ და მარცხნივ, ხოლო ჩვენი სული, ტრიუმფალური, გადალახავს მთელ სამოთხეში. ძვირფასო მეგობარო დედამიწაზე ყოფნისას შენ ჩემს სხეულში ბოროტება დაინახე მე ახლა აქედან ვხედავ შენს სულში ბოროტებას. ახლა ვხედავ ადამიანს, რომელიც მოძრაობს, დადის, საუბრობს სხეულში, მაგრამ სულში ჰანდიკაპია.

ძვირფასო მეგობრებო, მე მივწერე ეს წერილი იმისთვის, რომ გითხრათ, რომ ჩვენ არ ვართ სამწუხარო ან განსხვავებული, მაგრამ ღმერთმა მხოლოდ თქვენი დავალება მოგვცა. სანამ ჩვენს სხეულებს მკურნალობთ, ჩვენ ვაძლევთ ძალას, მაგალითს და ხსნას თქვენს სულებს. ჩვენ განსხვავებული არ ვართ, ჩვენ ერთმანეთს ვგავართ, ვეხმარებით ერთმანეთს და ერთად ვახორციელებთ ღვთის გეგმას ამქვეყნად.

დაწერილია პაოლო ტესიონიეს მიერ 

ეძღვნება ანას, რომელიც დღეს 25 დეკემბერს ტოვებს ამ სამყაროს სამოთხეში