ნადია ტოფას ბოლო მესიჯი "ცხოვრება ღმერთს ესაუბრება"
(ეს მესიჯი, როგორც ჩანს, გარკვეული წყაროებიდან არ მიეწერება ნადია ტოფას. გულუბრყვილოდ მესიჯი გავავრცელე. თუმცა გეპატიჟებით წაიკითხოთ, რადგან სულიერების კარგი გვერდია). განახლებულია 16 აგვისტოს, სტატია გამოქვეყნდა 14 აგვისტოს.
ნადია ტოფას ბოლო შეტყობინება
გარეგნობის მიღმა რომ დაინახო ჩემი სხეული, ვიცი, რომ ჩემს სახეს ვერ ამოიცნობ, მტკივა ყოველ წამს, როცა ვსუნთქავ, ყველგან მტკივა, სხეული მტკივა და ვერ ვეწინააღმდეგები, მან გადაწყვიტა თავის კურსზე გასულიყო ჩემს გარეშე!
რა ხდება ჩემს თავს? მე მინდა ვიცხოვრო, ვიყო თავისუფალი, ვიცხოვრო ისე, როგორც ჩემი სული, გონება და სხეული თავისუფალია, მინდა ვიცხოვრო, ვისუნთქო, ვიხარო, მინდა ავიტანო ეს ცხოვრება და დატკბე მისი ყოველი წამით საჩუქრად, მაგრამ დავიღალე , არ შემიძლია, უნდა დავისვენო, თუ შემიძლია, დასვენება მისაღწევ მიზნად იქცა, სხეულის ყოველი სანტიმეტრი მტკივა, რეაქცია მინდა ვცდილობ გავაკეთო მაგრამ მერე ვბრუნდები ჩემს საწოლში!! !
ცხოვრებას სხვანაირად ვუყურებ, ყველაფერი ბანალური გახდა ჩემთვის... ძალაუფლება ფულის ჩხუბი შურს სულელური სურვილების, აჰჰჰჰჰ, ამ კაცობრიობამ რომ გაიგოს ცხოვრება ეს საჩუქარია და რამდენს გავცემდი, რომ ვიცხოვრო ამ ტკივილების გარეშე, დაავადების გარეშე!
რატომ ატარებს ადამიანი მთელი ცხოვრება მის გაფუჭებას მიწიერი მიზნების დევნაში? როცა რეალური მიზანი თავად სიცოცხლეა?დავიწყებ ღმერთთან დიალოგს, უფალო, რა დამემართება? ჩემი ცხოვრების? ჩემი ოჯახის?
იმ წუთებში ვხვდები, რომ არაფერი ჩემი არ არის, ეს მხოლოდ ჩემზე იყო ნასესხები, ღმერთს ვეჭიდები, ვიწყებ ცხოვრების ზემოდან ქვევით დანახვას, მთლიანად ვენდობი ჩემს თავს ღმერთის მკლავებში, ვხვდები, რომ ის იქ იყო. ჩემი ადგილი პირველივე ამოსუნთქვით!ბოლოს და ბოლოს, მთავარია, როგორ შეხვდი ამ ცხოვრებას.
კვალი, რომელსაც ტოვებ ამ დედამიწაზე
მადლობა მათ, ვინც გაგიღიმათ და აპატიეთ მათ, ვინც სხვას გაჩუქებთ