ერთადერთი ცოდვა, რომელსაც ღმერთი არ აპატიებს

25/04/2014 რომის ლოცვის სიფხიზლე იოანე პავლე II- ისა და იოანე XXIII- ის რელიქტურიების გამოსახატავად. საკურთხევლის წინ აღმსარებელ ფოტოში იოანე XXIII- ის რელიქტურით

არსებობს თუ არა ცოდვები, რომელთა ცოდვაც ვერასოდეს შეგიძლიათ აპატიოთ ღმერთმა? მხოლოდ ერთია და ამას ერთად ვიპოვნებთ იესოს სიტყვების ანალიზს, რომლებიც ნათქვამია მათეს, მარკოზისა და ლუკას სახარებებში. მათე: «ნებისმიერი ცოდვა და მკრეხელობა მოგეტევებათ კაცებს, მაგრამ სულის გმობა არ ეპატიებათ. ყველას, ვინც კაცის ძეზე ცუდად ლაპარაკობს, ეპატიება; მაგრამ სულიწმიდის გმობა მას არ ეპატიება ».

მარკოზი: «ყველა ცოდვა ეპატიება კაცთა შვილებს და ასევე ყველა ის გმობას, რასაც იტყვიან; ხოლო ვინც სულიწმიდის წინააღმდეგ გმობს, არასოდეს ექნება შენდობა "ლუკა:" ის, ვინც ადამიანებს უარყოფს ჩემზე, ღვთის ანგელოზების წინაშე უარს იტყვის. ვინც მას ძის კაცის წინააღმდეგ ეუბნება, მას ეპატიება, მაგრამ ვინც სულიწმიდის გმობს. მას არ ეპატიება ".

მოკლედ, შეიძლება ითქვას, რომ ქრისტეს წინააღმდეგაც ლაპარაკობს და ეპატიება. მაგრამ ვერასოდეს გაპატიებთ, თუ სულით გმობთ. რაში მდგომარეობს სულის წინააღმდეგ მკრეხელობა? ღმერთი ყველას ანიჭებს შესაძლებლობას, შეიპყროს თავისი ყოფნა, ჭეშმარიტების სუნი და უზენაესი სიკეთე, რომელსაც რწმენა ეწოდება.

ჭეშმარიტების ცოდნა არის ღვთისგან საჩუქარი. ჭეშმარიტების ცოდნა და იმის ცოდნა არჩევისა, რომ უარი თქვას იმ ჭეშმარიტების სულზე, რომელსაც იესოს განასახიერებს, ეს არის დაუვიწყარი ცოდვა, რომელზეც ჩვენ ვსაუბრობთ, რადგან ღმერთის და სიკეთის უარყოფა, ხოლო ამის ცოდნისას ნიშნავს ბოროტებას და ტყუილი, ეშმაკის არსი.

თავად ეშმაკმა იცის ვინ არის ღმერთი, მაგრამ უარყოფს მას. პაპი პიუს IX- ის კათეტიზმში ვკითხულობთ: რამდენი ცოდვა არსებობს სულიწმიდის წინააღმდეგ? სულიწმიდის წინააღმდეგ ექვსი ცოდვაა: ხსნის იმედგაცრუება; ხსნის პრეზუმფცია დამსახურების გარეშე; ცნობილი სიმართლის გამოწვევა; სხვისი მადლის შური; სიბრიყვე ცოდვებში; საბოლოო impenitence.

რატომ არის ნათქვამი ეს ცოდვები, განსაკუთრებით სულიწმიდის წინააღმდეგ? ამ ცოდვებზე ნათქვამია, განსაკუთრებით სულიწმიდის წინააღმდეგ, რადგან ისინი ჩადენილნი არიან სუფთა ბოროტებისაგან, რაც ეწინააღმდეგება სიკეთეს, რომელიც სულიერ სულს მიეწერება.

ასე რომ, ჩვენ აგრეთვე ვკითხულობთ პაპის იოანე პავლე II- ის კატეტში: ღვთის წყალობამ არ იცის რაიმე შეზღუდვები, მაგრამ ისინი, ვინც შეგნებულად უარს ამბობენ მას მონანიების გზით, უარყოფენ თავიანთ ცოდვათა მიტევებას და სულიწმიდის მიერ შეთავაზებულ ხსნას. ამგვარმა გამკვრივებამ შეიძლება გამოიწვიოს საბოლოო უშეცდომობა და მარადიული დანგრევა.

წყარო: cristianità.it