მარიაჩიარა ფერარი, მონაზონი და ასევე ექიმი ავადმყოფი covid-19 სამსახურში
12 მარტი იყო, როდესაც პანდემიაში მყოფი იტალიის საავადმყოფოები დახმარებას ითხოვდნენ კოვიდ -19 საგანგებო სიტუაციების მოგვარებაში. მარიაჩიარა ფრანცისკელი მონაზონი ოცდაათი დღის განმავლობაში დაბრუნდა სამედიცინო პალტოს ჩასაცმელად, კოვიდ -19-ით დაზარალებულ ავადმყოფებს ემსახურა. მან დატოვა მონასტერი, სადაც ცხოვრობდა, ზუსტად პულიაში და დედამისის თანხმობის შემდეგ, ახალგაზრდა მამაკაცი, რომელიც სულ რაღაც ოცდაათი წლის იყო. - ექვსი, იგი პიაჩენცაში გაემგზავრა, ჩვენ გვახსოვს, რომ ეს იყო და არის პანდემიის ყველაზე მეტად დაზარალებული რეგიონები, სადაც ამ ვირუსის გამო დაფიქსირდა სიკვდილიანობის დიდი რაოდენობა მარიაჩიარა, მოგვითხრობს, თუ რამდენად სასიამოვნო იყო ეს გამოცდილება მის ცხოვრებაში. ბევრმა სამხედრო ტანკმა "ნახვამდის" ფიქრის გარეშე იცოდა, რომ ისინი მარტო იყვნენ, მაგრამ მათ ჰქონდათ სიმშვიდე, რამაც შეცვალა შიში. ჩაკეტვამ ყველაფერი წაართვა ყველას! მაგრამ მან დაგვიტოვა ძალიან მნიშვნელოვანი რამ: ღმერთო! რაც ფუნდამენტურია ჩვენი ცხოვრებისთვის და ჩვენი ურთიერთობებისთვის, მაშინაც კი, თუ ტკივილი უნდა განიცადოს, ღმერთი ყოველთვის რჩება, რჩება ადგილზე და ეწინააღმდეგება. კაცობრიობის მაგალითი ჩვენი თანამორწმუნეების მხრიდან, მისიის მეშვეობით შეგვიძლია გავიგოთ: რომ კარგი საქმეები, რომელთა შესახებ ღმერთი გვესაუბრება ბიბლიაში, არის სხვების დახმარება, სუსტი ადამიანების დახმარება და ეს ყოველთვის იქნება იყოს გამარჯვება, რადგან ჩვენ ვმუშაობთ ღმერთის თანდასწრებით გულში და გონებაში
რელიგიური საზოგადოებისთვის ლოცვა მუდმივად ცხოვრობს მისი უფლის წინაშე . იგი წარმოადგენს რელიგიური გამოცდილების ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან ასპექტს. ჩვენს მომენტში აღნიშნულ სხვადასხვა მომენტებში: წმიდა წირვა, ევქარისტიული თაყვანისცემა და ჩვენი პირადი ლოცვა, ჩვენ უფალს ვთავაზობთ კაცობრიობის მოლოდინებსა და იმედებს, ღვთის გულში ვხვდებით ჩვენს მეზობლებთან და შორეულებთან. ამ სექციაში ჩვენ გთავაზობთ შესაძლებლობას გამოგვიგზავნოთ თქვენი ლოცვითი განზრახვები, რომელსაც სიამოვნებით წარვუდგენთ უფალს.