მედიტაცია: პაპა სან კლემენტე I- ის „მონანიება“

მოდით, თვალი გავუსწოროთ ქრისტეს სისხლს, რომ გავიგოთ, რამდენად ძვირფასია ეს მისი მამა ღმერთის წინაშე: იგი ჩვენი გადარჩენისთვის დაიღვარა და სინანულის მადლი მოუტანა მთელ მსოფლიოს.
მოდით, მიმოვიხილოთ მსოფლიოს ყველა საუკუნე და ვნახავთ, თუ როგორ მიანიჭა უფალმა გზა და დრო, რომ მოენანიებინათ ყველა, ვინც მასთან დაბრუნების სურვილს გამოთქვამდა.
ნოე იყო სინანულის მაუწყებელი და ვინც მას უსმენდა, გადაარჩინა.
იონა ნინეველებს განადგურებას უქადაგებდა და მათ, ცოდვების გამოსასყიდად, ლოცვებით აწყნარებდნენ ღმერთს და მიაღწიეს ხსნას. მიუხედავად ამისა, ისინი არ ეკუთვნოდნენ ღვთის ხალხს.
არასოდეს აკლდა ღვთიური მადლის მსახურები, რომლებიც სულიწმიდით შთაგონებულნი სინანულს ქადაგებდნენ. თვით უფალმა ყველაფერზე ისაუბრა სინანულის შესახებ და ფიცით ჩაიდინა: როგორც მართალია, მე ვცხოვრობ - უფლის ორაკლი - მე არ მსიამოვნებს ცოდვილის სიკვდილი, არამედ მისი მონანიება.
მან ასევე დაამატა სიკეთით სავსე სიტყვები: გაემგზავრეთ, ისრაელის სახელო, თქვენი ცოდვებისგან. უთხარი ჩემი ხალხის შვილებს: მაშინაც კი, თუკი შენი ცოდვები დედამიწიდან ცას შეეხება, ისინი წითელზე უფრო წითელი იყო და სილიციუმზე უფრო შავი, საკმარისია, რომ შენ მთელი გულით მოიქცევი და "მამა" დამიძახე, მე კი ისე მოგექცევი. წმიდა ხალხი და ვპასუხობ შენს ლოცვას.
სურდა, რომ მათთვის, ვისაც უყვარს, ტკბობის საქონლით დატკბეს, მან თავისი სიტყვის ბეჭედს დაადო თავისი ყოვლისშემძლე ნება.
ამიტომ ჩვენ ვემორჩილებით მის ბრწყინვალე და დიდებულ ნებას. თაყვანი ვეცით უფლის წინაშე და ვევედრებით მას, რომ იყოს მოწყალე და კეთილი. გულწრფელად მოვიქცეთ მის სიყვარულში. ჩვენ უარყოფენ ყველა ბოროტ საქმეს, ყველანაირ უთანხმოებას და ეჭვიანობას, სიკვდილის მიზეზს. ძმებო, ამიტომ სულით თავმდაბლები ვართ. ჩვენ უარვყოფთ ყოველგვარ სულელურ ტრაბახს, ქედმაღლობას, შეშლილ სიამაყეს და რისხვას. მოდით, პრაქტიკაში გამოვიყენოთ დაწერილი. მართლაც, სულიწმიდა ამბობს: დაე, ნუ ბრძენი კაცი დაიკვეხნის თავისი სიბრძნით, არც ძლიერი კაცი თავისი ძალით და არც მდიდარი კაცი თავისი სიმდიდრით, მაგრამ ვისაც სურს დიდება, უფალი იამაყოს, ეძებს მას და ასრულებს სამართალსა და სამართლიანობას. (შდრ. იერ 9, 23-24; 1 კორ. 1, 31 და ა.შ.).
უპირველეს ყოვლისა, ჩვენ გვახსოვს უფალი იესოს სიტყვები, როდესაც მან თვინიერება და მოთმინება მოუწოდა: მოწყალე იყავი მოწყალების მისაღებად; აპატიე, რომ შენც გაპატიონ; როგორც თქვენ ექცევით სხვებს, ისე მოგექცევიან თქვენც; შემოწირე და გიპასუხებენ; ნუ განიკითხავ და არც განიკითხავ; იყავი კეთილი და განიცდი სიკეთეს; იმავე ზომით, რომლითაც გაზომეთ სხვები, თქვენც იზომება. (შდრ. მთ. 5, 7; 6, 14; 7, 1. 2. 12 და ა.შ.).
ჩვენ მტკიცედ ვდგავართ ამ ხაზში და ვიცავთ ამ მცნებებს. ჩვენ ყოველთვის მთელი თავმდაბლობით მივდივართ წმინდა სიტყვების დაცვით. სინამდვილეში, წმინდა ტექსტში ნათქვამია: ვის ეყრდნობა ჩემი მზერა, თუ არა ის, ვინც არის თავმდაბალი და წყნარი და ეშინია ჩემი სიტყვების? (შდრ. 66, 2).
ამიტომ, დიდი და ნათელ მოვლენებს განვიცდით, ჩვენ თავიდანვე ჩვენთვის მომზადებული მშვიდობისკენ მივდივართ. განავრცოთ მზერა მამისკენ და მთელი სამყაროს შემოქმედისკენ და გულწრფელად მივისწრაფვით მის შესანიშნავ საჩუქრებსა და მის შეუდარებელ სარგებელზე.