რა ცრემლები მოსწონს ღმერთს

რა ცრემლები მოსწონს ღმერთს

ღვთის ძე ეუბნება წმინდა ბრიჯიტს: „ამიტომ არ ვასრულებ ჩემს სურვილებს მათ, ვისაც ხედავ, როგორ იღვრება ცრემლები და ბევრს ვაძლევ ღარიბებს ჩემი პატივისთვის. ჯერ გიპასუხებ: სადაც ორი შადრევანი იფეთქებს და ერთი მეორეში ჩაედინება, ორიდან ერთი რომ მოღრუბლულია, მეორეც დაბინდდება და მერე ვინ შეძლებს წყლის დალევას? იგივე ხდება ცრემლებთან დაკავშირებით: ბევრი ტირის, მაგრამ ხშირ შემთხვევაში მხოლოდ იმიტომ, რომ მიდრეკილია ტირილისკენ. ზოგჯერ სამყაროს გასაჭირი და ჯოჯოხეთის შიში ამ ცრემლებს უწმინდურს ხდის, რადგან ისინი არ მომდინარეობენ ღვთის სიყვარულიდან, თუმცა ეს ცრემლები სასიამოვნოა ჩემთვის, რადგან ისინი განპირობებულია ღვთის კეთილდღეობაზე ფიქრით, მედიტაციით. ცოდვები და ღვთის სიყვარული ასეთი ცრემლები სულს ამაღლებს მიწიდან ზეცამდე და აღადგენს ადამიანს, ამაღლებს მას მარადიულ სიცოცხლემდე, რადგან ისინი ორმაგი სულიერი თაობის მატარებლები არიან. ხორციელი მოდგმა ადამიანს უბიწოებიდან სიწმინდემდე მოაქვს, გლოვობს ხორცის ზიანსა და დაზიანებას და სიხარულით იტანს სამყაროს ტკივილებს. ამ ტიპის ადამიანების შვილები ცრემლების შვილები არ არიან, რადგან ამ ცრემლებით მარადიული სიცოცხლე არ იყიდება; სამაგიეროდ, თაობა, რომელიც გმობს სულის ცოდვებს და ზრუნავს, რომ მისმა შვილმა ღმერთს არ შეურაცხყოს, შობს ცრემლიანი შვილი. ასეთი დედა უფრო ახლოსაა თავის შვილთან, ვიდრე ის, ვინც ხორციელად გააჩინა. რადგან მხოლოდ ამ თაობით შეიძლება შეიძინო კურთხეული სიცოცხლე." წიგნი IV, 13

როგორც ღვთის მეგობრებს, მათ არ უწევთ ფიქრი საკუთარ გასაჭირზე

„ღმერთი არ ივიწყებს ჩვენს სიყვარულს და ყოველ წუთს, ადამიანთა უმადურობის გათვალისწინებით, ავლენს თავის წყალობას, რადგან ემსგავსება კარგ მჭედელს, რომელიც გარკვეულ მომენტში აცხელებს რკინას, ზოგჯერ აცივებს. ანალოგიურად, ღმერთმა, ჩინებულმა მუშაკმა, რომელმაც სამყარო არაფრისგან შექმნა, გამოავლინა სიყვარული ადამისა და მისი შთამომავლების მიმართ. მაგრამ ადამიანები ისე გაცივდნენ, რომ ღმერთს არაფერზე ნაკლებად აფასებდნენ, საზიზღარი და უზარმაზარი ცოდვები ჩაიდინეს. ამგვარად, მას შემდეგ, რაც გამოავლინა თავისი წყალობა და გასცა თავისი სამაშველო რჩევა, ღმერთმა გამოუშვა თავისი სამართლიანობის რისხვა წარღვნის გამო. წარღვნის შემდეგ ღმერთმა დაამყარა კავშირი აბრაამთან, აჩვენა მას მისი სიყვარულის ნიშნები და წარმართა მთელი მისი საგვარეულო სასწაულებითა და სასწაულებით. გარდა ამისა, ღმერთმა თავისი პირით მისცა ხალხს კანონი და აშკარა ნიშნებით დაადასტურა მისი სიტყვები და მცნებები. ხალხი გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ატარებდა ამაოებებში, ცივდებოდა და იმდენი სისულელე იყო ჩადებული, რომ თაყვანს სცემდა კერპებს; შემდეგ ღმერთმა, სურდა კვლავ გაცივებული ადამიანების გაღვივება და გათბება, გამოგზავნა თავისი ძე დედამიწაზე, რომელმაც გვასწავლა სამოთხისკენ მიმავალი გზა და გვაჩვენა ჭეშმარიტი კაცობრიობა. ახლა, მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან ბევრია ის, ვინც დაივიწყა, ან თუნდაც უგულებელყო, ის აჩვენებს და გამოხატავს თავის მოწყალების სიტყვებს... ღმერთი მარადიული და გაუგებარია და მასში არის სამართალი, მარადიული ჯილდო და წყალობა, რომელიც სცილდება ჩვენს აზრებს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ღმერთს რომ არ გამოეჩინა თავისი სამართლიანობა პირველ ანგელოზებზე, როგორ იქნებოდა ცნობილი ეს სამართლიანობა, რომელიც ყველაფერს სამართლიანად განსჯის? და თუ უფრო მეტიც, მას არ შეეწყალებინა ადამიანი, შექმნა იგი და გაათავისუფლა უსასრულო ნიშნებით, როგორ იქნებოდა ცნობილი მისი სიკეთე და მისი უზომო და სრულყოფილი სიყვარული? მაშასადამე, რაკი ღმერთი მარადიულია, ასევეა მისი სამართლიანობაც, რომელსაც არაფრის დამატება ან გამოკლება არ არის საჭირო, როგორც ამას აკეთებს ადამიანი, რომელიც ფიქრობს განახორციელოს ჩემი საქმე ან ჩემი გეგმა ამა თუ იმ გზით, ამა თუ იმ გზით. იმ დღეს. ახლა, როცა ღმერთი წყალობს ან სამართლიანობას ახორციელებს, ის მათ სრულად ავლენს, რადგან მის თვალში წარსული, აწმყო და მომავალი ყოველთვის იყო. ამ მიზეზით, ღვთის მეგობრებმა უნდა გამოიჩინონ მოთმინება მის სიყვარულში, ყოველგვარი წუხილის გარეშე, თუნდაც დაინახონ, რომ ქვეყნიერების საქმეებზე მიბმული აყვავდება; ღმერთი, ფაქტობრივად, ჰგავს კარგ მრეცხავ ქალს, რომელიც რეცხავს ჭუჭყიან ტანსაცმელს ტალღებსა და ტალღებს შორის, ისე, რომ წყლის მოძრაობით ისინი თეთრდებიან და სუფთად იქცევიან და ფრთხილად ერიდებიან ტალღების ღერებს, იმის შიშით, რომ ისინი არ ჩაძირულიყვნენ. თავად ტანსაცმელი. მსგავსად ამისა, ამ ცხოვრებაში ღმერთი თავის მეგობრებს განსაცდელებისა და სისასტიკის ქარიშხლებს შორის ათავსებს, რათა მათი მეშვეობით განიწმინდონ საუკუნო სიცოცხლისთვის და იზრუნონ, რომ არ ჩაიძირონ რაიმე გადაჭარბებულ უბედურებაში ან აუტანელ ტკივილში." წიგნი III, 30