როდესაც ღმერთს ვივიწყებთ, რამე არასწორია?
დიახ, მართლა ასეა. მაგრამ მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, რას ნიშნავს "არასწორი". საინტერესოა, თუ ვინმეს ავიწყდება ღმერთი, იმ გაგებით, რომ იგი ღმერთს შორდება, მას მაინც შეეძლო ეგრეთ წოდებული "კარგი ცხოვრება", როგორც ეს განსაზღვრულია დაცემული და ცოდვილი სამყაროს მიერ. აქედან გამომდინარე, ათეისტი შეიძლება გახდეს ძალიან მდიდარი, იყოს პოპულარული და იყოს მსოფლიოში წარმატებული. თუ მათ ღმერთი მოკლებული აქვთ და მთელ სამყაროს მიიღებენ, მათ ცხოვრებაში ყველაფერი ცუდია ჭეშმარიტებისა და ჭეშმარიტი ბედნიერების თვალსაზრისით.
მეორეს მხრივ, თუ თქვენი შეკითხვა ნიშნავს, რომ ერთი წუთის განმავლობაში აქტიურად არ ფიქრობთ ღმერთზე, მაგრამ მაინც გიყვართ იგი და რწმენა გაქვთ, მაშინ ეს სხვა საკითხია. ღმერთი არ გვჯობს მხოლოდ იმიტომ, რომ ჩვენ ვივიწყებთ მასზე ფიქრი ყოველდღე.
მოდით გადახედოთ ამ კითხვას ზოგიერთ ანალოგიასთან, უკეთეს პასუხის მისაღებად:
თუ თევზი დაივიწყებს წყალში ცხოვრებას, ხომ არ იქნება ცუდი თევზისთვის?
თუ ადამიანს ჭამა დაავიწყდა, ამან პრობლემა შეგიქმნა?
თუ მანქანა საწვავიდან გაიქცა, შეჩერდება ეს?
თუ მცენარეს განათება განათავსეს კაბინეტში, ეს ზიანს აყენებს მცენარეს?
რა თქმა უნდა, ყველა ამ კითხვაზე პასუხი არის "კი". თევზი მზადდება წყლისთვის, ადამიანს სჭირდება საკვები, მანქანას საწვავი სჭირდება ფუნქციონირებისთვის და მცენარეს გადარჩენა სჭირდება. ასეა ჩვენთანაც და ღმერთთანაც. ჩვენ ღვთის ცხოვრებაში ვიცხოვროთ. ამიტომ, თუ "ღვთის დავიწყებით" ვგულისხმობთ ღმერთისგან განცალკევებას, მაშინ ეს ცუდია და ცხოვრებაში ვერ ვიპოვით ჭეშმარიტ რეალიზაციას. თუ ეს სიკვდილამდე გრძელდება, მაშინ ჩვენ დავკარგავთ ღმერთს და სიცოცხლეს მარადისობისთვის.
დასკვნა ის არის, რომ ღმერთის გარეშე ჩვენ ყველაფერს ვკარგავთ, თვით ცხოვრებასაც. თუ ღმერთი არ არის ჩვენს ცხოვრებაში, ჩვენ ვკარგავთ იმას, რაც ყველაზე მთავარია ვინ ვართ. ჩვენ ვიკარგებით და ცოდვის ცხოვრებაში ჩავარდებით. ნუ დაივიწყებთ ღმერთს!