აი, როგორ მოძრაობს სატანა თავის კლანჭებს

დაყოფა - ბერძნულად სიტყვა ეშმაკი ნიშნავს გამყოფს, ის, ვინც ყოფს, დია-ბოლოსი. ამიტომ სატანა თავისი ბუნებით ყოფს. იესომ ასევე თქვა, რომ იგი დედამიწაზე გაყოფისთვის მოვიდა. ასე რომ, სატანას სურს გაგვყო უფლისგან, მისი ნებისგან, ღვთის სიტყვისგან, ქრისტესგან, ზებუნებრივი სიკეთისაგან და, შესაბამისად, ხსნისგან. ამის ნაცვლად, იესოს სურს გაგვყოს ბოროტებისგან, ცოდვისგან, სატანისგან, წყევლისგან, ჯოჯოხეთისგან.

ეშმაკს და ქრისტეს, ქრისტეს და ეშმაკს, გაყოფის სწორედ ეს განზრახვა აქვთ. ეშმაკი ღმერთისაგან და იესო სატანისგან, ეშმაკი ხსნისგან და იესო წყევლისგან, ეშმაკი ზეციდან და იესო ჯოჯოხეთიდან. მაგრამ ეს დაყოფა, რომელიც იესომ დედამიწაზე შემოიტანა, იესოს საბოლოო შედეგამდე მიყვანაც კი სურდა, რადგან ბოროტისგან, ცოდვისგან, ეშმაკისგან და წყევლისგან დაყოფა, ამ დაყოფასაც მამაკაციდან დაყოფა უნდა მიენიჭოს. , დედისგან, ძმებისგან.

არ უნდა მოხდეს ისე, რომ მამასა და დედას, და-ძმებს არ დაყოფთ, ღმერთს უნდა გაეყოთ. დანაყოფს არ უნდა ჰქონდეს რაიმე მოტივაცია, თუნდაც ყველაზე ძლიერი ადამიანი, ანუ სისხლში ზიარება: მამა, დედა, ძმები , დებო, ძვირფასო მეგობრებო. იესომ ეს მაგალითი შეიტანა სახარებაში, რათა დაგვარწმუნოს, რომ არანაირი მიზეზი არ უნდა გვაშორებდეს უფალს, ღვთის ნებას, ღვთის სიტყვას, ხსნას, მაშინაც კი, თუ მამა-პაპისგან, დედისგან, ახლობლებისგან უნდა დავყოთ თავი. ეს შეიძლება გამოიწვიოს იესოსგან დაყოფა.

სახარებაში არის კიდევ ერთი ღრმა აზრი: თუ იესომ მოიტანა ეს მოტივაცია - მე ვიტყოდი კაცობრივად აბსურდული ეს დაყოფა - მას სურდა ხაზგასმულიყო მისი ეს აზრი: ეს არის ის დაყოფა, რაც სატანას სურს, ეს არის დაყოფა ზეციერი მამისგან და იესოსგან, ეს განყოფილება მარადიული ხსნისგან, მასში არ უნდა იპოვოთ რაიმე გამართლებული მიზეზი; რადგან იესოს ისეთი დიდი სიყვარული აქვს, რომ იმისათვის, რომ კვლავ გვაერთიანოს ზეციური მამა, მისი ნება, ღვთის სიტყვა, ხსნა, ცის დიდება, იგი ჯვარზე მოკვდა. იგი დიდ ტანჯვაში იმყოფებოდა, სანამ ჩვენი ხსნის ეს საიდუმლო არ შეასრულა.

Რას ნიშნავს? მან გაყო თავი, გარკვეული გაგებით, მამისგან, იგი ჩამოვიდა ზეციდან დედამიწაზე, მან გაყო თავი იმ დედისგან, რომელიც მან დაავალა იოანეს, მის ახლობლებს, ყველას და ყველაფერს, იგი გახდა ცოდვა. მან თავი გაყო ყველაფრისგან და მოიყვანა მაგალითი, თუ როგორ მიაღწია მან ამ დაყოფას. მეოთხე აზრი ასეთია: ჩვენ, ვისაც გვწამს ქრისტე, ჩვენი ცხოვრების პროგრამად უნდა დავყოთ სატანა და ათეისტური და მატერიალისტური სამყარო, ანუ დაყოფა ამ სამყაროს საქონელზე ზედმეტი მიჯაჭვულობიდან, ხორციელი სიამოვნებებიდან. რომ მცნებები არ გვაძლევს სიამოვნების მიღების საშუალებას და ცხოვრების სიამაყე: ჩვენი ეგოცენტრიზმი.

ჩვენ, როგორც ქრისტიანულმა მოწოდებამ, როგორც ცხოვრების პროგრამამ, რადიკალურად უნდა გავყოთ თავი იმ სამყაროსგან, რომელსაც სძულს ქრისტე, ამიტომ მას ჩვენც გვძულს; და ამიტომ ჩვენ უნდა გამოვყოთ სატანისგან. მოდით, გავაგრძელოთ ეს დაყოფა და გავითვალისწინოთ ჯვარცმულ - აღმდგარი იესო, რომელმაც მაგალითი მოგვცა: ყველას და ყველას განშორების ფასად, რომ ქრისტესა და ზეციერ მამასთან ერთობა და ერთგულება დავრჩეთ. ჩვენ მტკიცედ უნდა ვიყოთ გაერთიანებულნი ჩვენი ქრისტიანული მოწოდების მიზნებისათვის: შეგვეძლოს გვიყვარდეს მოყვასი ჩვენი რწმენის მოწმეობით. გავაღრმავოთ ბოროტებასთან მიჯაჭვულობის საიდუმლო ღვთის სიტყვის შუქზე.

"რატომ განადიდებს ის, ვინც ძლიერია ბოროტებაში?" დააკვირდი, ჩემო ძმა, ბოროტების დიდება არის ბოროტი კაცთა დიდება, რომლებიც თავიანთ გაყოფას ქრისტესგან თავიანთ სიამაყედ აქცევენ. ისინი ყველაფრის საზიზღრობას განიცდიან, რაც რელიგიასა და ზნეობას ეწინააღმდეგება. რა არის ეს დიდება? რატომ დიდდება დიდება ბოროტებაში? უფრო ზუსტად: რატომ განადიდებს ბოროტებაში ძლიერი? ჩვენ უნდა ვიყოთ ძლიერი, მაგრამ სიკეთეში, არა ბოროტებაში. სინამდვილეში, ჩვენ ასევე უნდა გვიყვარდეს ჩვენი მტერი, ყველას უნდა ვუყოთ სიკეთე. დათესეთ კეთილი საქმეების მარცვალი, დაამუშავეთ მოსავალი, დაელოდეთ მის დამწიფებას, გაიხარეთ ნაყოფით: მარადიული სიცოცხლე, რომლისთვისაც მუშაობდა, რამდენიმეა; ყველას შეუძლია ცეცხლი წაუკიდეს მთელ მოსავალს ერთი ასანთის საშუალებით.

ბავშვის გაჩენა, ერთხელ დაბადებული, მისი აღზრდა, განათლება, ახალგაზრდობაში მოყვანა დიდი წამოწყებაა; ხოლო მისი მოკვლა მხოლოდ წამს სჭირდება და ამის გაკეთება ნებისმიერ გიჟურ ადამიანს შეუძლია. იმიტომ, რომ როდესაც საქმე ქრისტიანობის ვალდებულებებისა და ღირებულებების განადგურებას ეხება, ეს ძალიან ადვილია. "ვინ დიდება, დიდება უფალში": ვინ დიდება, დიდება სიკეთეში. ადვილია ცდუნებაში ჩაბარება, მაგრამ ძნელია უარყო იგი ქრისტეს მორჩილების გამო. წაიკითხეთ რას ამბობს წმინდა ავგუსტინე: თქვენ სამაგიეროდ ტრაბახობთ, რადგან ბოროტებაში ძლიერი ხართ. რას იზამ, ძლიერო, რას გააკეთებ, რომ ასე დაიკვეხნო? კაცს მოკლავ? მაგრამ ეს ასევე შეიძლება გაკეთდეს მორიელის, ცხელების, შხამიანი სოკოს მიერ. ასე რომ, თქვენი მთელი ძალა იძირება ამაზე: შხამიანი სოკოს მსგავსი იყოს? პირიქით, ამას აკეთებენ კეთილი ადამიანები, ზეციური იერუსალიმის მოქალაქეები, რომლებიც არა ბოროტებით, არამედ სიკეთით იწონებენ თავს.

პირველ რიგში ისინი თავს იწონებენ არა თვით უფლით. უფრო მეტიც, რასაც ისინი აკეთებენ აღმშენებლობის მიზნით, ისინი აკეთებენ გულმოდგინედ, ინტერესდებიან ისეთი საგნებით, რომლებსაც აქვთ ხანგრძლივი ღირებულება. რომ თუ ისინი აკეთებენ ისეთ რამეს, რასაც განადგურება აქვს, ისინი აკეთებენ არასრულყოფილების გასანადგურებლად და არა უდანაშაულთა დასაჩაგვრად. ამიტომ, თუ ეს მიწიერი გუნდი ბოროტ ძალას უკავშირდება, რატომ არ ისურვებს მას ამ სიტყვების მოსმენა: რატომ განადიდებს ის, ვინც ძლიერია, ბოროტებაში? (წმინდა ავგუსტინე). ცოდვილი საკუთარ ცოდვას ატარებს გულში. უკანონობაში მთელი დღის განმავლობაში ის ცდილობს თავისი ცოდვისგან სიამოვნება გამოართვას. მას არასოდეს ეცლება იფიქროს, მოინდომოს და ისარგებლოს მოქმედების ყველა ხელსაყრელი შესაძლებლობით, ინტერვალის გარეშე, პაუზის გარეშე. როდესაც ის რაღაცით არის დაკავებული და განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც მან თავისი უკანონობა უნდა გამოავლინოს, ეს გულში იმყოფება და მუშაობს. როდესაც იგი არ მიაღწევს თავის სამარცხვინო გეგმებს, ის წყევლის და გმობს.

ოჯახში ის მშვიდია, თუ რამე სთხოვეს, ბრაზდება; თუ ქმარი ან ცოლი ცდილობენ დაჟინებით მოითხოვონ, ის ხდება ცუდი, ზოგჯერ ძალადობრივი და საშიში. ამ კაცს, ამ ქალს უნდა მოელოდოს სასჯელი, რომელიც მისი ბოროტი საქმეებისგან მოდის. ყველაზე დიდი სასჯელი, ის გრძნობს გულში, ის არის საკუთარი თავის სასჯელი. ის ფაქტი, რომ ის ხდება შეუვალი და ცუდი, აშკარა მანიფესტაციაა იმისა, რომ მისი გული მოუსვენარია, ის უბედურია, სასოწარკვეთილი. ახლობელთა ერთგულება და სიმშვიდე აწუხებს და აღიზიანებს მას. იმის სასჯელი, რასაც ის აკეთებს, მას შიგნით ატარებს. მიუხედავად უდიდესი მცდელობისა, ის ვერ მალავს თავის მოუსვენრობას. ღმერთი მას არ ემუქრება, ის საკუთარ თავს მიატოვებს. ”მე მას სატანას მივატოვე, რათა იგი უკანასკნელ დღეს მოენანიებინა”, - წერს წმინდა პავლე მორწმუნეზე, რომელსაც სურდა ბინძური ყოფილიყო.

ამის შემდეგ ეშმაკი ზრუნავს მის ტანჯვაზე და აიძულებს გააგრძელოს ის გზა, რომელიც მას მიჰყავს დაბლა და დაბლა, გაწამებამდე და სასოწარკვეთილებამდე. წმიდა ავგუსტინე კვლავ ამბობს: იმისათვის, რომ ის ძალიან სასტიკი გახდეს, ისურვებ მხეცებს მაგრამ მისი თავისთვის დატოვება უარესია ვიდრე მხეცებისთვის მიცემა. ფაქტობრივად, მხეცს შეუძლია გაანადგუროს მისი სხეული, მაგრამ ის ვერ შეძლებს გულის დატოვებას ჭრილობების გარეშე. გულში ის საკუთარ თავზე მძვინვარებს და გსურთ მას გარეგანი ჭრილობები მიაყენოთ? ამის ნაცვლად ღმერთს ევედრე მისთვის, რათა გათავისუფლდეს საკუთარი თავისგან. (კომენტარი ფსალმუნებზე). მე ვერ ვიპოვე ლოცვა ბოროტებისთვის და არც ბოროტების წინააღმდეგ. ერთადერთი, რაც შეგვიძლია და უნდა გავაკეთოთ, არის პატიება, თუ განაწყენებული ვართ; და მოვითხოვოთ ისინი ღვთის წყალობასთან დაკავშირებით, იმ გაგებით, რომ უფალს უნდა ვთხოვოთ, რომ სასჯელმა, რომელიც მათ თავად შეიძინეს, მიჰყავს ისინი ქრისტესკენ მოქცევას, რათა მიიღონ შენდობა და მშვიდობა.
დონ ვინჩენცო კარონის მიერ

წყარო: papaboys.org