მეჯუგორჯის ვიკა: რატომ ამდენი მოჩვენება?

ჯანკო: ვიკა, რასაც ამბობ, უკვე ცნობილია, რომ მადონა ოცდაათ თვეზე მეტია შენთან გეჩვენება.
ვიკა: და ამით?
ჯანკო: ბევრისთვის ეს ზედმეტად გრძელი და გაურკვეველი ფაქტია.
ვიკა: მაგრამ რას ჰგავს? თითქოს აქვს მნიშვნელობა რას ეჩვენება სხვებს!
ჯანკო: სიმართლე მითხარი, თუ შენც ასე მოგეჩვენება.
ვიკა: დიახ; წარსულში ხანდახან ასე მეჩვენებოდა. ფაქტობრივად, თავიდან ხშირად ვეკითხებოდით მადონას: "ჩემო მადონა, როდემდე გამოჩნდები ჩვენთან?".
ჯანკო: და ის?
ვიკა: ხანდახან დუმდა, თითქოს არ ესმოდა. ზოგჯერ სამაგიეროდ გვეუბნებოდა: "ჩემო ანგელოზებო, უკვე დაგღალეთ?". ახლა ჩვენ აღარ ვეკითხებით მას ამ რაღაცეებს. ყოველ შემთხვევაში მე ამას აღარ ვაკეთებ; სხვების შესახებ არ ვიცი.
ჯანკო: კარგი. იყო დღეები, როცა ღვთისმშობელი არ გამოგიჩნდა?
ვიკა: დიახ, ყოფილა. ეს უკვე გითხარი.
ჯანკო: და რამდენჯერ მოხდა ეს ამ 900+ დღეში?
ვიკა: სხვის მაგივრად ვერ ვილაპარაკებ. რაც შემეხება მე, მთელი ამ ხნის განმავლობაში ის ხუთჯერ არ მინახავს.
ჯანკო: შეგიძლია მითხრა დანარჩენებმა ნახეს თუ არა ამ ხუთ დღეში?
ვიკა: არა; Მე ასე არ ვფიქრობ. მაგრამ ზუსტად არ ვიცოდი. მე ნამდვილად ვფიქრობ, რომ ჩვენ ეს არ ვნახეთ, რადგან ჩვენ შორის ვისაუბრეთ.
ჯანკო: რატომ არ მოვიდა ღვთისმშობელი იმ დროს?
ვიკა: არ ვიცი.
ჯანკო: რამდენჯერმე გკითხე?
ვიკა: არა, არასდროს. ჩვენი გადასაწყვეტი არ არის, როდის მოვა და როდის არა. გარდა იმისა, რომ ერთხელ გვითხრა, არ უნდა გაგვიკვირდეს, თუ სხვა დროს არ მოვა. ზოგიერთ დღეს იგი ერთსა და იმავე დღეს რამდენჯერმე მოვიდა.
ჯანკო: რატომ გააკეთა ეს?
ვიკა: არ ვიცი. მოდის, რაღაცას გვეუბნება, ჩვენთან ერთად ლოცულობს და მიდის.
ჯანკო: ეს ბევრჯერ მომხდარა?
ვიკა: დიახ, დიახ. განსაკუთრებით დასაწყისში.
ჯანკო: ისევ ასე ხდება?
ვიკა: რა?
ჯანკო: მადონა არ გამოგჩნდეს.
ვიკა: არა, ეს აღარ განმეორდა. ზუსტად არ ვიცი, მაგრამ დიდი ხანია ეს არ მომხდარა. მე ვლაპარაკობ ჩემთვის; სხვების შესახებ არ ვიცი.
ჯანკო: ისევ ისე ხდება, რომ ერთ დღეში რამდენჯერმე გამოგიჩნდება?
ვიკა: არა, არა; დიდი ხანია. ყოველ შემთხვევაში, რამდენადაც მე ვიცი.
ჯანკო: კარგი, ვიკა. როგორ ფიქრობთ, ღვთისმშობელი ყოველთვის გამოგიჩნდებათ?
ვიკა: მე არ მჯერა ასეთი რამის და დარწმუნებული ვარ, არც სხვები ფიქრობენ ასე. მაგრამ არ მინდა ამაზე ფიქრი. რა აზრი აქვს ამაზე ფიქრს, თუ ვერაფერს ვაკეთებ?
ჯანკო: კარგი ამისთვის. მაგრამ არის კიდევ ერთი რამ, რაც მაინტერესებს.
ვიკა: რა?
ჯანკო: იქნებ მიპასუხოთ კითხვაზე რატომ ჩნდება მადონა ამდენ ხანს?
ვიკა: ღმერთმა ეს ნამდვილად იცის. ჩვენ…
ჯანკო: გასაგებია: არ იცი. მაგრამ რას ფიქრობთ?
ვიკა: მე ვთქვი, რომ ეს ფაქტი მადონას ეხება. მაგრამ თუ ნამდვილად გსურთ იცოდეთ, ღვთისმშობელმა გვითხრა, რომ ეს მისი ბოლო გამოჩენაა დედამიწაზე. ამიტომაც ვერ დაასრულებს ყველაფერს, რისი გაკეთებაც სურს ასე სწრაფად.
ჯანკო: რას გულისხმობ?
ვიკა: მაგრამ, სცადეთ დაფიქრდეთ: როგორ განვითარდებოდა ყველაფერი, ღვთისმშობელი მხოლოდ ათჯერ თუ ოცჯერ რომ გამოგვეჩინა და შემდეგ გაქრებოდა. ასეთ ჩქარობაში უკვე ყველაფერს დაივიწყებდა. ვინ დაიჯერებდა, რომ ის აქ მოვიდა?
ჯანკო: კარგად დააკვირდი. თქვენი აზრით, მადონას კიდევ დიდხანს მოუწევს გამოჩენა?
ვიკა: ზუსტად არ ვიცი. მაგრამ ის აუცილებლად გააკეთებს ისე, რომ მისი გზავნილი მთელ მსოფლიოში გავრცელდეს. მანაც მსგავსი რამ გვითხრა.
ჯანკო: რა გითხრა მან?
ვიკა: კარგი, მან გვითხრა, რომ მოვიდოდა მას შემდეგაც, რაც ჩვენზე დატოვა მისი ნიშანი. მან ასე თქვა.
ჯანკო: ეს კარგია, ამის გაკონტროლება შეუძლებელია. მაგრამ შენ მითხარი, რომ ეს იქნებოდა მისი ბოლო გამოჩენა დედამიწაზე. იჩქარე ამის თქმა თუ არა?
ვიკა: არა, სულაც არ ვჩქარობდი. ღვთისმშობელმა ზუსტად ასე გვითხრა.
ჯანკო: იქნებ ასე აღარ გამოჩნდეს?
ვიკა: მე ეს არ ვიცი. ფილოსოფოსობა არ ვიცი; შენ თვითონ გააკეთე თუ გინდა. ღვთისმშობელმა თქვა, რომ ეს არის მისი რასის დრო და მისი სულებისთვის ბრძოლა. რა თქმა უნდა, გსმენიათ რა უთხრა ღვთისმშობელმა მირჯანას. ჩვენც გვითხრა. გახსოვს რა უთხრა მარიამს? ასე მალე ვერ დამთავრდება.
ჯანკო: ვიკა, თუმცა ყველაფერი ნათელი არ არის.
ვიკა: აბა, თქვენ ჰკითხეთ მადონას; დაე, აგიხსნას. მე არ შემიძლია ამის გაკეთება. უბრალოდ მინდა კიდევ ერთხელ გითხრათ ეს.
ჯანკო: მითხარი, გთხოვ.
ვიკა: ეს არის ის, რაზეც ვესაუბრე ზაგრელ კარგ მღვდელს.
ჯანკო: ადვილად მიხვდა?
ვიკა: არ ვიცი. მან თქვა, რომ იესოც კი მხოლოდ ერთხელ ცხოვრობდა ასე დედამიწაზე. ასე რომ, მადონაც შეიძლება დარჩეს ერთხელ დედამიწაზე საკუთარი გზით. მომეწონა ეს და გამიჭირდა. ამაზე მეტი არაფერი მაქვს სათქმელი. ამბობენ, არავის ევალება მოჩვენებების სჯეროდესო; ამიტომ ყველა ფიქრობს რაც უნდა.
ჯანკო: და მაშ, ამაზე სხვას არაფერს მეტყვი?
ვიკა: ამაზე არა.
ჯანკო: კარგი, ვიკა. მადლობა იმისთვის რაც მითხარი.