ვიკა მეჯუჯორე: მე გეტყვით ჩვენი ლედის მიერ შემოთავაზებულ სწრაფად
ჯანკო: ახლა ისეთ თემაზე უნდა ვისაუბროთ, რაზეც არ ვეთანხმებით.
ვიკა: თითქოს მხოლოდ ერთ საკითხზე არ ვეთანხმებით! მაგრამ ვნახოთ რა არის.
ჯანკო: მაშინვე ვთქვათ, რომ მარხვაა, როგორც აქ მეჯუგორჯეშია რეკომენდებული და რაზეც ბევრი არ ეთანხმება.
ვიკა: რატომ ფიქრობ ასე?
ჯანკო: არიან ისეთებიც, რომლებიც ამბობენ, რომ ღვთისმშობელმა არ ბრძანა ისეთი მკაცრი მარხვა, როგორც თქვენ გვირჩევთ.
ვიკა: მართალია. არ შეუკვეთა, უბრალოდ ურჩია. ასე რომ, მეც ბევრჯერ მსმენია სამსხვერპლოდან.
ჯანკო: კარგი. მაგრამ რას უპასუხებდით მათ, ვინც თქვენგან განმარტებას ითხოვდა ამ კუთხით?
ვიკა: მე ვიტყოდი, რომ ღვთისმშობელს ასე სურს მარხვა, მაგრამ შემდეგ ყველამ ისე მოიქცეს, როგორც მას მიაჩნია.
ჯანკო: მაშინ იტყვით, რომ ღვთისმშობელმა მარხვის ეს ფორმა „გამოიგონა“?
ვიკა: ქალებმა მითხრეს, რომ ღვთისმშობლის გამოცხადებამდეც ასე ვმარხულობდით. მაშ, რატომ არ უნდა გავაკეთოთ ეს ახლაც?
ჯანკო: მართალია, ჩვენც ასე ვმარხულობდით. მარხვის ამ ტიპს ეწოდებოდა „სრული მარხვა“, ანუ „პურ-წყალზე“. ჩემმა გარდაცვლილმა დედამ ასე ოცჯერ მაინც იმარხულა მთელი ადვენტის განმავლობაში. გარდა იმისა, რომ შუადღისას ერთი ჭიქა წყლის ნაცვლად შავ ღვინოს მიიღებდა.
ვიკა: რა თქმა უნდა მან ეს შენთვის გააკეთა ...
ჯანკო: ამას თავი დავანებოთ, ვიკა. შენც შეინახე შენი საიდუმლოებები.
ვიკა: კარგი; Ვხუმრობდი. როგორც მაშინ ხდებოდა, ასევე არიან ისეთები, ვინც ამას აკეთებს ახლაც.
ჯანკო: რა დაემართება მათ, ვინც არა?
ვიკა: რა მოხდება? ამისთვის ჯოჯოხეთში არავინ წავა. Ასე ვფიქრობ.
ჯანკო: მაგრამ მართლა რა თქვა ღვთისმშობელმა?
ვიკა: მარხვაზე მოგვიანებით გველაპარაკა, როცა გვითხრა, რომ ცოდვილთა მოქცევისთვის უნდა ვილოცოთ და ვიმარხოთ. ვკითხეთ, როგორ იმარხულოო და მიპასუხა: „პურ-წყალზე“. ეს პასუხი მღვდელს მივაწოდეთ. ასევე ამ პრაქტიკაში ვიმოქმედეთ, როგორც შვიდი მამაო ჩვენო. ასე დავიწყეთ ლოცვა და მარხვა; ღვთისმშობელმა მოგვიწოდა, რომ ასე გაგვეგრძელებინა.
ჯანკო: რას მირჩევდით ადრე: შვიდი მამაო ჩვენო, თუ ეს ძალიან მკაცრი მარხვა?
ვიკა: ჯერ შვიდი ჩვენი მამები. მე ვფიქრობ, მაგრამ მთლად დარწმუნებული არ ვარ, რომ მამაო ჩვენო და მრწამსი უკვე რეკომენდაციას უწევენ მათ მეხუთე ან მეექვსე დღეს; მარხვის ნაცვლად ცოტა მოგვიანებით.
ჯანკო: მართლა არ გახსოვს ზუსტად როდის იყო?
ვიკა: არ მახსოვს. რატომ უნდა ვთქვა ეს, თუ არ ვარ დარწმუნებული? სამაგიეროდ, მახსოვს, ეს მანაც საკმაოდ ადრე გვითხრა.
ჯანკო: დარწმუნებული ხართ, რომ ღვთისმშობელმა ეს ნამდვილად გირჩიათ?
ვიკა: რა თქმა უნდა, დარწმუნებული ვარ! ძალიან კარგად მახსოვს.
ჯანკო: კარგი. თუმცა, ამ მარხვის რეკომენდაციაში შეიძლება იყოს გარკვეული გადაჭარბება.
ვიკა: ეს არ ვიცი; ეს ჩემზე არ არის დამოკიდებული.
ჯანკო: მე ვფიქრობ, რომ თქვენც ცოტა გადააჭარბეთ ამ საკითხს.
ვიკა: როგორ ფიქრობ?
ჯანკო: შენ იმაზე მეტად იმარხულე, ვიდრე უნდა.
ვიკა: ეს ჩემი საქმეა.
ჯანკო: მართალია, შენი საქმეა; მაგრამ არა მარტო შენი. ადამიანმა ასევე უნდა იზრუნოს საკუთარ ჯანმრთელობაზე.
ვიკა: რა თქმა უნდა, ამას უნდა მიხედო. და მე ვუფრთხილდი ჩემს ჯანმრთელობას.
ჯანკო: მაშინ რატომ ხარ ასეთი გამხდარი?
ვიკა: ეს სხვა რამეა; ასე რომ გადავდოთ განზე.
ჯანკო: კარგი, ვიკა. მარხვაზე კიდევ არაფერი გაქვთ სათქმელი?
ვიკა: რა ვთქვა? ვინც მარხულობს კარგად აკეთებს; ვინც არ მარხულობს, არ სცოდავს. თუ არ უგულებელყოფთ ეკლესიის მიერ დადგენილ მარხვას.
ჯანკო: კარგი. შეგვიძლია ვიმარხოთ სხვა გზითაც?
ვიკა: მე არ მევალება ამაზე საუბარი. ამის შესახებ მღვდლები გვეუბნებიან. მთავარია ვიმარხულოთ, თითოეული თავისი შესაძლებლობების მიხედვით.
ჯანკო: კარგი. რატომღაც გავერთიანდით და მადლობას გიხდით.