Құдайға берілгендік: жанды топырақтан құтқару үшін!

Бауырларымызды шаң басады, ағалар мен шаң арбалар біздің жанымызға қызмет ету үшін беріледі. Жанымыз шаңға батып кетпесін! Шаңның құрсауында қалмау үшін! Тірі ұшқын қабірде шаңмен сөнбесін! Бізді өзіне баурап алатын жердің өте кең өрісі бар, бірақ одан да кең - біздің жанымызды өзінің туысы деп атайтын өлшеусіз рухани аймақ.

 Тәннің шаңына біз шынымен жердейміз, ал жанға біз көктейміз. Біз уақытша саятшылыққа қоныстандық, біз шатырлардағы сарбаздармыз. Раббым, мені топырақтан құтқар! Алдымен шаңға бой алдырған тәубеге келген патша, шаң оны күйреу тұңғиығына апарғанын көргенше осылай дұға етеді. Шаң - бұл адам ағзасы, оның қиялы: тозақ - әділдерге қарсы күресетін барлық зұлым адамдар: шаң - бұл олардың үрейлерімен бірге жындар.

 Құдай бізді сол шаңның бәрінен сақтасын. Мұны жалғыз өзі жасай алады. Біз, ең алдымен, өзіміздегі жауды, басқа жауды өзіне тартып алатын жауды көруге тырысамыз. Күнәкар үшін ең үлкен азап - бұл оның өзіне қарсы дұшпандарының одақтасы, санасыз және құлықсыз. Ал әділ адам өз жанын Құдайда және Құдай патшалығында жақсы нығайтты және ол қорықпайды.

Алдымен ол өзінен, содан кейін басқа жауларынан қорықпайды. Ол қорықпайды, өйткені ол өз жанының одақтасы да, жауы да емес. Ол жерден адамдар да, жындар да оған ештеңе істей алмайды. Құдай оның одақтасы, ал Құдайдың періштелері оның қорғаушысы: адам оған не істей алады, жын оған не істей алады, шаң оған не істей алады? Ал әділ адам өзінің жанын Құдайда және Құдай патшалығында жақсы нығайтты және ол қорықпайды.