Сенім мен қорқыныш қатар өмір сүре ала ма?

Сонымен, келесі сұрақ туындайды: сенім мен қорқыныш қатар өмір сүре ала ма? Қысқа жауап - иә. Оқиғаға оралу арқылы не болып жатқанын қарастырайық.

Сенім қадамдары «Таңертең ерте Дәуіт қойларын қойшының қарауына қалдырды, жүкті алып, Джессиге бұйырды. Ол әскер соғыс айқайымен айқайлап, ұрысқа қарай бет алғанда, ол лагерге жетті. Израиль мен філістірлер сызықтарын бір-біріне қаратып сызып жатты »(Патшалықтар 1-жазба 17: 20-21).

Сенім мен қорқыныш: Ием, мен саған сенемін

Исраилдіктер сенімнің қадамын жасады. Олар ұрысқа сапқа тұрды. Олар соғыс айқайын шығарды. Олар філістірлерге қарсы соғыс сызықтарын жасады. Мұның бәрі иманның қадамдары болатын. Сіз дәл осылай жасай аласыз. Мүмкін сіз таңертең ғибадатпен өткізесіз. Сіз оқыдыңыз Құдай сөзі. Шіркеуге адалдықпен барыңыз. Сіз өзіңіздің қандай қадамдар жасайтыныңызды білесіз және сіз оны дұрыс ниет пен уәжбен жасайсыз. Өкінішке орай, оқиғаның көп бөлігі бар.

Қорқыныштың ізі «Олармен сөйлескенде, Гаттың філістірлік чемпионы Голийат өз қатарларынан шығып, әдеттегі шақыруын айқайлап жіберді, ал Дэвид оны тыңдады. Исраилдіктер бұл адамды көрген сайын, бәрі одан қатты қорқып, қашып кетеді »(1 Патшалықтар 17: 23-24).

Олардың барлық жақсы ниеттеріне қарамастан, шайқасқа сәйкестендіріліп, ұрыс жағдайына кіргенімен, тіпті айқайлаған айқай-шу, Голийат келгенде бәрі өзгерді. Көріп отырғаныңыздай, ол пайда болған кезде олардың сенімдері жоғалып, қорқыныштан бәрі қашып кетті. Бұл сізге де болуы мүмкін. Сіз қиын жағдайға қарсы тұруға дайын сенімге толы жағдайға ораласыз. Мәселе мынада: Голиат пайда болғаннан кейін, сіздің ең жақсы ниетіңізге қарамастан, сіздің сеніміңіз терезеден шығады. Бұл сіздің жүрегіңізде осы сенім мен қорқыныштың бірге өмір сүретінін көрсетеді.

Дилемманы қалай шешуге болады?

Есте сақтау керек бір нәрсе - сенім қорқыныштың жоқтығы емес. Сенім дегеніміз - қорқынышқа қарамай Құдайға сену. Басқаша айтқанда, сенің қорқынышыңнан гөрі сенім арта түседі. Дәуіт Забур жырында қызықты нәрсе айтты. «Мен қорыққан кезде саған сенемін» (Забур 56: 3).