Мойындау сізді қорқытады ма? Сондықтан сізге қажет емес
Иеміз кешіре алмайтын күнә жоқ; мойындау - бұл бізді жақсылық жасауға итермелейтін Иеміздің мейірімі.
Мойындаудың қасиетті рәсімі бәріне қиын және біз Әкеге жүрегімізді беруге күш тапқан кезде біз өзгеше, қайта тірілгендей боламыз. Христиан өміріндегі мұндай тәжірибесіз адам болмайды
өйткені жасалған күнәнің кешірілуі адамның өзіне бере алатын нәрсе емес. Ешкім: «Мен күнәларымды кешіремін» деп айта алмайды.
Кешіру - бұл сыйлық, бұл бізді айқышқа шегеленген Мәсіхтің ашық жүрегінен үздіксіз аққан рақыммен толтыратын Киелі Рухтың сыйы. Бейбітшілік пен жеке татуласу тәжірибесі, ол дәл осы шіркеуде өмір сүретіндіктен, әлеуметтік және қоғамдық құндылықтарды қажет етеді. Біздің әрқайсымыздың күнәларымыз бауырларға, шіркеуге қарсы. Жамандықтың кез-келген әрекеті жамандықты тамақтандыратыны сияқты, біз жасаған әрбір жақсылық әрекеті жақсылық тудырады. Осы себепті тек жеке емес, бауырластардан да кешірім сұрау қажет.
Мойындағанда, кешірім біздің бойымызда өз бауырларымызға, шіркеуге, әлемге, қиындықпен біз ешқашан кешірім сұрай алмайтын адамдарға қатысты тыныштықтың жарқын сезімін тудырады. Мойындауға жақындау проблемасы көбінесе басқа ер адамның діни ой-пікіріне жүгіну қажеттілігінен туындайды. Неліктен Құдайға тікелей мойындай алмайтындығына таңғалады, бұл оңайырақ болар еді.
Шіркеудің діни қызметкерімен болған кездесулерде Исаның әрқайсысымен жеке кездескісі келетіндігі айтылады. Бізді қателіктерімізден арылтатын Исаны тыңдау емдік шапағатты білдіреді
күнәнің ауыртпалығын жеңілдетеді. Мойындау кезінде діни қызметкер Құдайды ғана емес, оны тыңдайтын бүкіл қауымды да бейнелейді
өзіне жақындататын, оны жұбататын және конверсия жолында жүретін тәубасын қозғады. Кейде, бірақ жасалған күнәларды айтудың ұяты үлкен болады. Сонымен бірге ұяттың жақсы екендігі де айтылуы керек, өйткені ол бізді кішірейтеді. Біз қорықпауымыз керек
Біз оны жеңуіміз керек. Бізді іздейтін Иеміздің сүйіспеншілігіне орын беруіміз керек, сонда біз оның кешірімінде өзімізді және оны таба аламыз.