Жақсы жұма неге маңызды?

Кейде үлкен шындықты ашу үшін біздің қасірет пен қайғы-қасіретпен бетпе-бет келуге тура келеді.

Қайырлы жұма күні
«Олар менің Раббымды айқышқа шегелеген кезде сен болдың ба?» Бұл қасиетті аптада біз африкалық американдық обсессивті рух, біз өзімізден: Біз Исаға соңына дейін адал болып қала алдық па? Біз оны шынымен алдық па?

Ешқайсымыз не істей алатынымызды айта алмайсыз, бірақ қорқыныш мені оңай жеңіп жіберуі мүмкін. Пьетро сияқты мен де оны үш рет жоққа шығара алар едім. Мен Исаны тіпті білмеймін деп ойлағаным болар.

«Кейде бұл мені дірілдетеді, дірілдейді, дірілдейді ...» деген сөздер жүреді. Бұл мені дірілдетеді. Шәкірттер сияқты мен қайта тірілу туралы уәде естіген болсам да. Исаның айқыштағы азапты азапты куәгерлерінен кейін қайтып оралды деп сену қиын болса керек.

Кейде оны өткізіп жібергенді жөн көрдім. Жақсы жұмада қызмет етіңіз, қасиетті бейсенбіге барыңыз. Пасхаға дейін бәрін ұмытыңыз.

Содан кейін мен біздің пастордың бірдеңе айтқанын есіме түсіремін. Ол қайта тірілгенде, алдымен өзін соңына ергендерге өзін көрсетті.

«Ол жерде алыстан көз жүгірткен әйелдер де көп болды ...» дейді Матайдың Інжілінде, «магдалалық Мәриям мен Жақып пен Жүсіптің анасы Мәриям ...»

Тек бірнеше өлеңнен кейін біз «аптаның бірінші күні таңертең магдалалық Мәриям және басқа Мәриям қабірді көруге кетті» деп оқыдық. Олар сонда болды. Бос қабірді табу.

Олар шәкірттерге айтуға асықты, бірақ оларға жетпес бұрын, Иса екі әйелге көрінді. Олар сол жерде болды. Мен керемет, таңқаларлық жақсы жаңалықты өз көзіммен көру үшін келдім.

Кейде біз қиын кезеңдерді еңсеріп, азап шегіп, азап шегіп, қашып кетпеуіміз керек, ең үлкен шындық ашылуы керек.

Жұма қайырлы болсын. Пасха бізде.