Қасиетті апта: қасиетті сейсенбіде медитация
Сонда Яһуда Исқариот деп аталатын он екінің бірі жоғарғы діни қызметкерлерге барып, олардан: “Егер мен саған берсем, қанша бересің?” - деді. Олар отыз күміс монетаға қарап тұрды. (Мт 26, 14-15)
Үлкен аптаның алғашқы күндерінде, Исаның жүрегіндегідей, Яһуданың көлеңкесі түседі. Бұл туралы сөйлесуге тура келеді, өйткені үндемеу керек. Біз олардың жақында істегенін қалаймыз («Не істегіңіз келсе, оны тез арада жасаңыз»), ал сатқындық - айырбастау сәті: уәде мен алмастырылған сөмке баяу жұмсалады. Мен үмітсіздік ең баяу қарқынмен күресетін ақырындап дайындалуда деп санаймын. Яһуда да оны жақсы көретін, Яһуда бір күні Ұстазға сенген болса керек. Бірақ Яһуда - бұл адам және оның жүрегі, ол бір күні жақсы көретін және сенетін, «дүкен» салмағы бойынша берілуі керек еді, ол өзі берген оқиғалар сияқты одан сайын нашарлай көрінуі керек еді. оның сатқындықтарымен құшақтасып, олар өздерінің өліммен аяқталуына бет алды. Оның жоғалғанын көргенді ұнатудың орнына (басқа шәкірттерге қарағанда, Яһуда шебердің қасында жүреді), өзі бастаған кәсіптің сәттілігінен айырылып қалғандай сезінеді. Біз қалаған нәрсені (кім бізге белгілі бір нәрсені қажет ететінін кім біледі?) Әрқашан қанағаттанбайды. Бізді қорқынышты түрде жеңетін жеңістер бар. Күнәнің қорытындылары сөзсіз және егер мейірімділік бізге көмектеспесе, оның ешқандай аспектісі болмайды. Яһуда қарауға батылы барады. Пилат Преторияда қайта пайда болып: «Міне, Адам» деді. Жауынгерлер қызыл бөртпені алға қарай итереді. Пилат жексұрын күлімсіреп: «Міне, сенің Патшаның» дейді. Оның басына тікенек тәжі және қолына таяқ таяғы салынған патша ретінде оны кигізді. Қан қара шеңберлерді айналдырып, щектерден ағып кетеді. Аузы аздап ашылады. Көздер жалғыз Иудаға шексіз аяушылықпен қарайды. Азап Яһуданың кеудесіне түседі. Ішінде бір күрсіну пайда болады: «О Маэстро, о
Мырзалар, немесе дос ». Бірақ дауыс шықпайды. Иуда жыламайды, жыламайды, қашпайды. Оның қолынан шыққан жалғыз ым: «Отыз күміс шекелді бас діни қызметкерлер мен қарттарға қайтарыңыз: <>. Бірақ олар: <> »деді. Ол не істей алды? Оның Жазықсызға берген куәлігі қандай жаңғыртпа табар еді? Бас діни қызметкерлер Голгота тастарынан гөрі қиын болды. Жиналғандар қаттырақ айқайлады: «Оны айқышқа шегелеңдер!». Мыққа ілінетін қарулардың панасы ғана болды, бірақ ол енді барлық сенушілер мен сатқындарды күтіп тұрған осы құдайлық достыққа ие болуға мүмкіндік беретін сенімі болмады. Кімде-кім сенімі болса, оны бір сәтте зұлымдық басып қалуы мүмкін, бірақ ол жоғалған емес. Иуда Жазықсыздың ақшасы оған қызмет ете алмайтынын түсіну үшін жеткілікті ақылды, бірақ енді ол Кресттің азабында да: «Досым» деген сөзді жұмсақ әрі шаршамай қайталайтын Ұстазға жауап беретін сүйіспеншілікке ие емес. Сүйісу оны құтқарар еді. Жүрек айырбастау үшін қызмет еткенде, жүрегімізді қайтару қаншалықты қиын! Ең сүйікті және ең қасиетті, сүйкімді және сүйікті нәрселердің бәрін сүйіспеншіліксіз сүйіп, сенімсіз қол шапалақтайтын бұл балшық сөндіреді. Барлығымен саудаласып, ақша табатын және айналасында банкноталардың брондалған белбеуін жасап, өздерін үмітсіздіктен құтқарамыз деп сенетін осы «білгіш» адамдар сенімге, достыққа, Отанға опасыздық жасай алады. «Тәжірибесіздер», «болжау мүмкін емес» сейфтер жасамайды, ешнәрсе туралы спекуляция жасамайды, жаңа экономика құрмайды, бірақ олар ешқандай қанды сатпайды, ешқандай міндеттемеден тайынбайды, адам баласын тарихтың сынақтарынан бастайды олар мойнына арқан байлап, қарғыс атқан інжір ағашына байланған, жардың үстінде созылған бұтақта кездеседі. (