វិធីសុំព្រះអភ័យទោស

ខ្ញុំធ្លាប់រងទុក្ខនិងឈឺចាប់ជាច្រើនដងក្នុងជីវិត។ សកម្មភាពរបស់អ្នកដទៃមិនត្រឹមតែជះឥទ្ធិពលដល់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេតែក្នុងអំពើបាបខ្ញុំខ្ញុំតស៊ូដោយភាពល្វីងជូរចត់និងខ្មាស់អៀនដែលបណ្តាលឱ្យមានការស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការអត់ទោស។ បេះដូងរបស់ខ្ញុំត្រូវបានគេវាយដំឈឺចាប់បន្សល់ទុកនូវស្នាមញញឹមការសោកស្តាយការថប់បារម្ភនិងស្នាមប្រឡាក់នៃអំពើបាប។ មានច្រើនដងនៅពេលដែលបាបនិងការឈឺចាប់ដែលខ្ញុំបានធ្វើឱ្យនរណាម្នាក់ធ្វើឱ្យខ្ញុំខ្មាស់អៀនហើយមានពេលជាច្រើនដែលស្ថានភាពហួសពីដែនសមត្ថកិច្ចរបស់ខ្ញុំបានធ្វើឱ្យខ្ញុំខឹងនិងជូរចត់ជាមួយព្រះ។

គ្មានមនោសញ្ចេតនារឺការជ្រើសរើសទាំងនេះដែលល្អសំរាប់ខ្ញុំឡើយហើយគ្មានពួកគេណាម្នាក់នាំខ្ញុំទៅកាន់ជីវិតដ៏បរិបូរដែលព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលនៅក្នុងយ៉ូហាន ១០:១០ នោះទេ៖“ ចោរវាមកលួចសំលាប់និងបំផ្លាញ។ ខ្ញុំបានមានជីវិតហើយមានវាយ៉ាងបរិបូណ៌។ "

ចោរមកលួចសំលាប់និងបំផ្លាញតែព្រះយេស៊ូវផ្តល់ជីវិតយ៉ាងបរិបូណ៌។ សំណួរគឺថាតើដោយរបៀបណា? តើយើងទទួលបានជីវិតនេះយ៉ាងដូចម្តេចហើយតើយើងនាំភាពជូរចត់នេះទៅជាមានកំហឹងទាស់នឹងព្រះនិងការឈឺចាប់ដែលគ្មានផ្លែផ្កាដែលកើតមានជាទូទៅនៅចំកណ្តាលនៃការឈឺចាប់យ៉ាងដូចម្តេច?

តើព្រះអភ័យទោសឱ្យយើងយ៉ាងដូចម្តេច?
ការលើកលែងទោសរបស់ព្រះគឺជាចម្លើយ។ អ្នកអាចបិទផ្ទាំងនេះរួចទៅហើយហើយបន្តទៅមុខទៀតដោយជឿថាការអភ័យទោសគឺជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់មួយដែលអាចទ្រាំទ្របានច្រើនប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវតែសុំឱ្យអ្នកស្តាប់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនសរសេរអត្ថបទនេះពីកន្លែងដែលមានបេះដូងខ្ពស់និងខ្លាំងក្លានោះទេ។ កាលពីម្សិលមិញខ្ញុំបានព្យាយាមអត់ទោសអោយអ្នកដែលធ្វើបាបខ្ញុំ។ ខ្ញុំដឹងច្បាស់ពីការឈឺចាប់នៃការបំផ្លិចបំផ្លាញហើយនៅតែត្រូវការការអភ័យទោសនិងការអភ័យទោស។ ការអភ័យទោសមិនត្រឹមតែជាអ្វីមួយដែលយើងត្រូវប្រមូលកម្លាំងដើម្បីផ្តល់ប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែវាត្រូវបានផ្តល់ឱ្យដោយឥតគិតថ្លៃជាមុនដើម្បីឱ្យយើងអាចជាសះស្បើយ។

ព្រះផ្តួចផ្តើមការអភ័យទោសពីដើមដល់ចប់
នៅពេលអាដាមនិងអេវ៉ានៅក្នុងសួនច្បារ - មនុស្សដំបូងដែលបង្កើតដោយព្រះ - ពួកគេបានដើរក្នុងទំនាក់ទំនងដ៏ល្អឥតខ្ចោះជាមួយទ្រង់។ គ្មានទឹកភ្នែកគ្មានការខិតខំប្រឹងប្រែងនិងការតស៊ូរហូតដល់ការដួលរលំនៅពេលដែលពួកគេបានបដិសេធការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះភ្លាមៗបន្ទាប់ពីពួកគេមិនស្តាប់បង្គាប់ ការឈឺចាប់និងភាពខ្មាស់អៀនបានចូលមកក្នុងពិភពលោកហើយអំពើបាបបានមកដោយកម្លាំងទាំងអស់។ អាដាមនិងអេវ៉ាប្រហែលជាបានបដិសេធអ្នកបង្កើតរបស់ពួកគេប៉ុន្តែព្រះនៅតែស្មោះត្រង់ទោះបីពួកគេមិនស្តាប់បង្គាប់ក៏ដោយ។ សកម្មភាពមួយក្នុងចំណោមការកត់ទុកដំបូងបង្អស់របស់ព្រះបន្ទាប់ពីការដួលរលំគឺការអភ័យទោសដូចជាព្រះបានថ្វាយយញ្ញបូជាដំបូងដើម្បីគ្របបាំងអំពើបាបរបស់ពួកគេដោយមិនចាំបាច់សុំវា (លោកុប្បត្តិ ៣:២១) ការអភ័យទោសរបស់ព្រះមិនដែលបានចាប់ផ្តើមជាមួយយើងទេវាតែងតែចាប់ផ្តើមជាមួយគាត់ជានិច្ច។ ព្រះជាម្ចាស់បានតបស្នងអំពើអាក្រក់របស់យើងដោយមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គ។ គាត់បានផ្តល់ព្រះគុណដល់ព្រះគុណដោយអភ័យទោសឱ្យពួកគេចំពោះអំពើបាបដំបូងនិងសន្យាថានៅថ្ងៃណាមួយគាត់នឹងធ្វើឱ្យអ្វីៗទាំងអស់បានត្រឹមត្រូវតាមរយៈយញ្ញបូជានិងព្រះអង្គសង្គ្រោះចុងក្រោយគឺព្រះយេស៊ូវ។

ព្រះយេស៊ូវអត់ទោសជាមុននិងចុងក្រោយ
ផ្នែករបស់យើងក្នុងការអភ័យទោសគឺជាទង្វើនៃការគោរពប្រតិបត្តិប៉ុន្តែវាមិនមែនជាការងាររបស់យើងក្នុងការប្រមូលផ្តុំនិងចាប់ផ្តើមទេ។ ព្រះបានយកបន្ទុករបស់បាបរបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ាចេញពីសួនច្បារតទៅដូចជាទ្រង់ទ្រាំទ្រនឹងទំងន់នៃអំពើបាបរបស់យើង។ ព្រះយេស៊ូវជាព្រះរាជបុត្រាដ៏បរិសុទ្ធនៃព្រះត្រូវបានគេចំអកដាក់ល្បួងការគំរាមកំហែងក្បត់ការសង្ស័យវាយនឹងរំពាត់ហើយទុកឱ្យស្លាប់តែម្នាក់ឯងនៅលើឈើឆ្កាង។ គាត់បានអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនគាត់ត្រូវបានគេចំអកនិងឆ្កាងដោយគ្មានយុត្តិកម្ម។ ព្រះយេស៊ូវបានទទួលអ្វីដែលអ័ដាមនិងអេវ៉ាសមនឹងទទួលបាននៅក្នុងសួនច្បារហើយបានទទួលព្រះពិរោធពីព្រះជាម្ចាស់នៅពេលដែលទ្រង់ទទួលទណ្ឌកម្មសំរាប់អំពើបាបរបស់យើង។ អំពើដ៏ឈឺចាប់បំផុតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្រមនុស្សជាតិបានកើតឡើងលើមនុស្សល្អឥតខ្ចោះដែលបង្វែរគាត់ចេញពីព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ការអភ័យទោសរបស់យើង។ ដូចយ៉ូហាន ៣:១៦ -១៨ និយាយថាការអភ័យទោសនេះត្រូវបានផ្តល់ជូនដោយឥតគិតថ្លៃដល់អស់អ្នកដែលជឿ៖

«ពីព្រោះព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោកដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយដូច្នេះអ្នកណាដែលជឿដល់ទ្រង់នោះនឹងមិនស្លាប់ឡើយតែមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់មិនបានចាត់ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះអង្គអោយមកក្នុងលោកនេះដើម្បីកាត់ទោសមនុស្សលោកទេគឺដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោកដោយសារព្រះបុត្រាវិញ។ អ្នកណាជឿលើព្រះអង្គមិនត្រូវទទួលទោសទេរីឯអ្នកដែលមិនជឿនឹងត្រូវទទួលទោសរួចហើយព្រោះគេមិនជឿលើព្រះនាមព្រះបុត្រាតែមួយរបស់ព្រះជាម្ចាស់»។

ព្រះយេស៊ូវទ្រង់អត់ទោសទាំងពីរដោយសេរីតាមរយៈជំនឿលើដំណឹងល្អហើយក្នុងន័យមួយធ្វើអោយសេចក្តីស្លាប់ទាំងអស់ត្រូវលើកលែងទោស (រ៉ូម ៥: ១២–២១, ភីលីព ៣: ៨-៩, កូរិនថូសទី ២ ៥: ១៩–២១) ។ ព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាងមិនគ្រាន់តែស្លាប់សម្រាប់អំពើបាបតែមួយឬបាបដែលអ្នកធ្លាប់តស៊ូជាមួយនោះទេប៉ុន្តែផ្តល់នូវការអភ័យទោសទាំងស្រុងហើយនៅចុងបញ្ចប់នៅពេលដែលគាត់ត្រូវបានរស់ឡើងវិញពីការបរាជ័យធ្ងន់ធ្ងរបាបសាតាំងនិងការស្លាប់ជារៀងរហូត។ ការរស់ឡើងវិញរបស់គាត់ផ្តល់នូវសេរីភាពក្នុងការអត់ទោសនិងជីវិតដែលមានច្រើន។

តើយើងទទួលការអត់ទោសពីព្រះជាម្ចាស់យ៉ាងដូចម្តេច?
មិនមានពាក្យមន្តអាគមដែលយើងត្រូវនិយាយដើម្បីឱ្យព្រះអភ័យទោសឱ្យយើងទេ។ យើងទទួលសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ព្រះដោយចិត្ដរាបទាបដោយសារភាពថាយើងជាមនុស្សមានបាបដែលត្រូវការព្រះគុណរបស់ទ្រង់។ នៅក្នុងលូកា ៨:១៣ (អេអឹមភី) ព្រះយេស៊ូវផ្តល់ឱ្យយើងនូវរូបភាពនៃការអធិស្ឋានសុំការអភ័យទោសរបស់ព្រះជាម្ចាស់មើលទៅដូចជា៖

«ឯអ្នកយកពន្ធឈរពីចម្ងាយមិនបានទាំងងើបភ្នែកមើលទៅលើមេឃផងតែគាត់បានទះទ្រូងដោយបន្ទាបខ្លួនហើយនិយាយថាឱព្រះជាម្ចាស់អើយសូមប្រណីហើយប្រណីចំពោះទូលបង្គំដែលជាមនុស្សមានបាបផង [ជាពិសេសមនុស្សអាក្រក់] ថាខ្ញុំ]! '

ការទទួលការអភ័យទោសពីព្រះចាប់ផ្តើមដោយការសារភាពអំពើបាបរបស់យើងហើយសុំព្រះគុណរបស់ទ្រង់។ យើងធ្វើបែបនេះក្នុងសកម្មភាពនៃការសន្សំសេចក្តីជំនឿដូចដែលយើងបានជឿជាលើកដំបូងអំពីការស្លាប់ការរស់ឡើងវិញនិងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវនិងជាការអនុវត្តបន្តនៃការគោរពប្រតិបត្តិនៅក្នុងការប្រែចិត្ត។ យ៉ូហាន ១: ៩ និយាយថា៖

“ ប្រសិនបើយើងនិយាយថាយើងគ្មានបាបទេយើងបញ្ឆោតខ្លួនឯងហើយការពិតមិននៅក្នុងខ្លួនយើងទេ។ ប្រសិនបើយើងសារភាពកំហុសរបស់យើងវាស្មោះត្រង់ហើយគ្រាន់តែអត់ទោសឱ្យយើងនូវអំពើបាបរបស់យើងនិងសំអាតយើងពីភាពអយុត្តិធម៌ទាំងអស់” ។

ទោះបីជាយើងត្រូវបានអត់ទោសនិងរាប់ជាសុចរិតដោយជឿលើដំណឹងល្អនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះក៏ដោយអំពើបាបរបស់យើងមិនទុកឱ្យយើងអព្ភូតហេតុជារៀងរហូតទេ។ យើងនៅតែតស៊ូនឹងអំពើបាបហើយយើងនឹងធ្វើវារហូតដល់ថ្ងៃដែលព្រះយេស៊ូវយាងត្រឡប់មកវិញ។ ដោយសារតែរយៈពេល“ ស្ទើរតែប៉ុន្តែមិនទាន់ដល់ពេល” ដែលយើងកំពុងរស់នៅយើងត្រូវតែបន្តទទួលយកការសារភាពរបស់យើងចំពោះព្រះយេស៊ូវហើយប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងអស់។ នៅក្នុងស្ទូឌីយោរបស់គាត់ស្ទេផាន Wellum បាននិយាយថាប្រសិនបើអំពើបាបរបស់ខ្ញុំត្រូវបានអត់ទោសអោយខ្ញុំហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវតែប្រែចិត្ត? គាត់និយាយដូចនេះថា៖

"យើងតែងតែបំពេញនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទប៉ុន្តែយើងក៏មានទំនាក់ទំនងពិតជាមួយព្រះដែរ។ តាមរយៈភាពស្រដៀងគ្នានៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សយើងដឹងពីអ្វីមួយនៃសេចក្តីពិតនេះ។ ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយខ្ញុំមានទំនាក់ទំនងជាមួយកូនប្រាំនាក់របស់ខ្ញុំ។ ដោយសារពួកគេជាគ្រួសាររបស់ខ្ញុំពួកគេនឹងមិនត្រូវបានបណ្តេញចេញឡើយ។ ទំនាក់ទំនងគឺអចិន្រ្តៃយ៍។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើពួកគេធ្វើបាបខ្ញុំឬខ្ញុំប្រឆាំងនឹងពួកគេនោះទំនាក់ទំនងរបស់យើងតានតឹងហើយត្រូវការស្តារឡើងវិញ។ ទំនាក់ទំនងនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងជាមួយព្រះដំណើរការតាមរបៀបស្រដៀងគ្នា។ នេះជាវិធីដែលយើងអាចយល់ពីយុត្តិកម្មពេញលេញរបស់យើងក្នុងការបង្រៀនព្រះគ្រីស្ទនិងបទគម្ពីរដែលយើងត្រូវការការអភ័យទោសជាបន្ត។ តាមរយៈការសុំព្រះអភ័យទោសឱ្យយើងយើងមិនបន្ថែមអ្វីសោះក្នុងការងារដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ផ្ទុយទៅវិញយើងកំពុងអនុវត្តអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រាប់យើងជាប្រមុខនៃសេចក្ដីសញ្ញានិងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង។

ដើម្បីជួយឱ្យបេះដូងរបស់យើងមិនហើមដោយមោទនភាពនិងពុតត្បុតយើងត្រូវតែបន្តសារភាពអំពើបាបរបស់យើងហើយសុំការអភ័យទោសដើម្បីឱ្យយើងអាចរស់នៅក្នុងទំនាក់ទំនងដែលបានស្តារឡើងវិញជាមួយព្រះការប្រែចិត្តពីអំពើបាបគឺទាំងអំពើបាបមួយដងនិងគំរូដដែលៗ។ នៃអំពើបាបនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ យើងត្រូវសុំការអភ័យទោសចំពោះការភូតកុហកតែមួយដងដូចជាយើងសុំការអភ័យទោសចំពោះការញៀនដែលកំពុងបន្ត។ ទាំងពីរទាមទារការសារភាពរបស់យើងហើយអ្នកទាំងពីរត្រូវការការប្រែចិត្តដូចគ្នា: លះបង់ជីវិតនៃអំពើបាបងាកទៅរកឈើឆ្កាងហើយជឿថាព្រះយេស៊ូវប្រសើរជាង។ យើងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើបាបដោយស្មោះត្រង់នឹងការតស៊ូរបស់យើងហើយប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើបាបដោយសារភាពទៅព្រះនិងអ្នកដទៃ។ យើងមើលទៅឈើឆ្កាងកោតសរសើរចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដើម្បីអភ័យទោសដល់យើងហើយទុកឱ្យវាចិញ្ចឹមបីបាច់ការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើងចំពោះជំនឿលើទ្រង់។

ការអភ័យទោសរបស់ព្រះផ្តល់នូវជីវិតនិងជីវិតយ៉ាងបរិបូរណ៍
តាមរយៈគំនិតផ្តួចផ្តើមនិងសន្សំព្រះគុណរបស់ព្រះយើងទទួលបានជីវិតដ៏សំបូរបែបនិងផ្លាស់ប្តូរ។ នេះមានន័យថា“ យើងបានឆ្កាងជាមួយព្រះគ្រីស្ទ។ មិនមែនខ្ញុំទៀតទេដែលរស់នៅគឺព្រះគ្រិស្ដទេតើដែលមានព្រះជន្មរស់នៅក្នុងខ្ញុំ។ ហើយជីវិតដែលខ្ញុំរស់នៅក្នុងសាច់ឈាមឥឡូវនេះខ្ញុំរស់នៅដោយជំនឿលើព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលបានស្រឡាញ់ខ្ញុំហើយបានលះបង់សំរាប់ខ្ញុំ” (កាឡាទី ២:២០) ។

ការអភ័យទោសរបស់ព្រះត្រាស់ហៅយើងឱ្យ«ដកហូតនូវភាពចាស់របស់ខ្លួនដែលជារបៀបរស់នៅចាស់របស់អ្នកហើយពុករលួយដោយសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដែលបោកបញ្ឆោតហើយត្រូវផ្លាស់ប្រែជាថ្មីតាមគំនិតនៃគំនិតរបស់អ្នកហើយបំពាក់ខ្លួនអ្នកដោយខ្លួនអ្នកថ្មីដែលបានបង្កើតឡើងតាមរបៀបនៃ ព្រះនៅក្នុងភាពយុត្តិធម៌និងភាពបរិសុទ្ធពិត (អេភេសូរ ៤: ២២-២៤) ។

តាមរយៈដំណឹងល្អឥឡូវនេះយើងអាចអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃពីព្រោះព្រះយេស៊ូវបានអត់ទោសឱ្យយើង (អេភេសូរ ៤:៣២) ។ ការអត់ទោសដោយព្រះគ្រីស្ទដែលបានរស់ឡើងវិញមានន័យថាឥឡូវនេះយើងមានអំណាចដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួងរបស់ខ្មាំងសត្រូវ (កូរិនថូសទី ២ ៥: ១៩-២១) ។ ការទទួលការអភ័យទោសពីព្រះជាម្ចាស់មានតែតាមរយៈព្រះគុណតែប៉ុណ្ណោះដោយជំនឿមានតែនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះដែលផ្តល់ឱ្យយើងនូវសេចក្តីស្រឡាញ់អំណរសន្តិភាពភាពអត់ធ្មត់សប្បុរសភាពល្អសប្បុរសភាពស្មោះត្រង់និងការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងរបស់ព្រះឥឡូវនេះនិង សម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច (យ៉ូហាន ៥:២៤; កាឡាទី ៥: ២២-២៣) ។ វាមកពីស្មារតីថ្មីនេះដែលយើងបន្តស្វែងរកការរីកចំរើននៅក្នុងព្រះគុណរបស់ព្រះនិងពង្រីកព្រះគុណរបស់ព្រះដល់អ្នកដទៃ។ ព្រះមិនដែលទុកឱ្យយើងនៅម្នាក់ឯងដើម្បីយល់ពីការអភ័យទោសឡើយ។ លោកបានផ្តល់មធ្យោបាយសម្រាប់ការអភ័យទោសតាមរយៈកូន ៗ របស់លោកហើយផ្តល់នូវជីវិតដែលផ្លាស់ប្តូរដែលផ្តល់នូវសន្តិភាពនិងការយល់ដឹងនៅពេលយើងព្យាយាមអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃផងដែរ។