តើពាក្យ«ធ្វើល្អចំពោះអ្នកដទៃ» (គោលការណ៍មាស) មានអត្ថន័យដូចម្តេចខ្លះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ?

«ចូរប្រព្រឹត្ដដល់អ្នកដទៃដូចជាអ្នកចង់ ឲ្យ គេធ្វើដល់អ្នកដែរ»គឺជាគំនិតក្នុងព្រះគម្ពីរដែលព្រះយេស៊ូបានចែងនៅក្នុងលូកា ៦:៣១ និងម៉ាថាយ ៧:១២; វាត្រូវបានគេសំដៅជាទូទៅថាជា "វិធានមាស" ។

«ដូច្នេះក្នុងគ្រប់កិច្ចការត្រូវធ្វើដល់អ្នកដទៃតាមដែលអ្នកចង់ ឲ្យ គេធ្វើដល់អ្នកដ្បិតនោះសង្ខេបពីក្រិត្យវិន័យនិងហោរា» (ម៉ាថាយ ៧:១២) ។

«ធ្វើដល់អ្នកដទៃនូវអ្វីដែលអ្នកចង់ ឲ្យ គេធ្វើចំពោះអ្នក» (លូកា ៦:៣១) ។

ស្រដៀងគ្នាដែរចនកត់ត្រាថា៖ «ខ្ញុំអោយអ្នកនូវបទបញ្ជាថ្មីគឺត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ របៀបដែលខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នកដូច្នេះអ្នកត្រូវតែស្រឡាញ់គ្នា។ បើអ្នកស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកអ្នករាល់គ្នានឹងដឹងថាអ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ» (យ៉ូហាន ១៣: ៣៤-៣៥) ។

អត្ថាធិប្បាយព្រះគម្ពីរពីការសិក្សាទ្រឹស្ដីព្រះគម្ពីរពីគម្ពីរ NIV នៅលូកា ៦:៣១,

“ មនុស្សជាច្រើនគិតថាវិធានមាសគឺផ្ទុយពីអ្វីដែលយើងធ្វើតាមវិធីដែលយើងចង់អោយគេធ្វើ។ ប៉ុន្តែផ្នែកផ្សេងទៀតនៃផ្នែកនេះកាត់បន្ថយការផ្តោតអារម្មណ៍នេះលើការធ្វើបដិវត្តហើយតាមពិតបោះបង់វាចោល (ខ ២៧-៣០, ៣២-៣៥) ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃផ្នែកនេះព្រះយេស៊ូវបានផ្តល់នូវមូលដ្ឋានផ្សេងគ្នាសម្រាប់សកម្មភាពរបស់យើង: យើងគួរតែត្រាប់តាមព្រះវរបិតា (ខ ៣៦) ។ "

ការឆ្លើយតបរបស់យើងចំពោះព្រះគុណរបស់ព្រះគួរតែផ្តល់ដល់អ្នកដទៃ។ យើងស្រឡាញ់ព្រោះមុនពេលដែលគាត់ស្រឡាញ់យើងហេតុដូច្នេះហើយយើងស្រឡាញ់អ្នកដទៃដូចជាយើងត្រូវបានគេស្រឡាញ់។ នេះគឺជាពាក្យបញ្ជាសាមញ្ញតែពិបាកក្នុងការរស់នៅ។ សូមពិចារណាឱ្យបានដិតដល់អំពីរបៀបដែលយើងអាចរស់នៅបានជារៀងរាល់ថ្ងៃ។

“ ធ្វើចំពោះអ្នកដទៃ” បទបញ្ជាដ៏អស្ចារ្យច្បាប់មាស…តើវាមានន័យយ៉ាងម៉េច
នៅក្នុងម៉ាកុស ១២: ៣០-៣១ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា“ អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកអោយអស់ពីចិត្តអស់ពីព្រលឹងអស់ពីគំនិតនិងអស់ពីកម្លាំងរបស់អ្នក។ ទីពីរគឺសំខាន់ណាស់: ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង។ គ្មានបទបញ្ជាណាសំខាន់ជាងបទបញ្ជាទាំងនេះទេ»។ ដោយមិនធ្វើផ្នែកទីមួយអ្នកពិតជាមិនមានឱកាសសាកល្បងផ្នែកទីពីរទេ។ នៅពេលអ្នកព្យាយាមស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកអោយអស់ពីចិត្តអស់ពីព្រលឹងគំនិតនិងអស់ពីកម្លាំងអ្នកនឹងទទួលបានជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីជួយអ្នកអោយស្រឡាញ់មនុស្សដទៃ។

មនុស្សខ្លះអាចនិយាយថាវាជាធម្មជាតិរបស់យើងក្នុងការធ្វើល្អចំពោះអ្នកដទៃ។ យ៉ាងណាមិញចលនា“ សប្បុរសធម៌ដោយចៃដន្យ” មានតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ ប៉ុន្តែជាទូទៅមនុស្សភាគច្រើនគ្រាន់តែជួយអ្នកដទៃនៅពេល៖

គាត់ជាមិត្តភក្តិឬក្រុមគ្រួសារ។
2. វាងាយស្រួលសម្រាប់ពួកគេ។
3. ខ្ញុំក៏មានអារម្មណ៍ល្អដែរ
4. ពួកគេរំពឹងអ្វីមួយត្រឡប់មកវិញ។

ប៉ុន្តែព្រះគម្ពីរមិនបានចែងថាអ្នកធ្វើដោយសប្បុរសដោយចៃដន្យទេនៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អ។ គាត់និយាយថាគាត់ស្រឡាញ់អ្នកដទៃគ្រប់ពេល។ គាត់ក៏និយាយដែរថាគាត់ស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នកនិងអ្នកដែលបៀតបៀនអ្នក។ ប្រសិនបើអ្នកមានចិត្តល្អចំពោះមិត្តរបស់អ្នកតើអ្នកខុសគ្នាពីអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្តេច។ មនុស្សគ្រប់គ្នាធ្វើវា (ម៉ាថាយ ៥:៤៧) ។ ការស្រឡាញ់មនុស្សគ្រប់គ្នាគ្រប់ពេលវេលាគឺជាកិច្ចការដ៏លំបាកជាងមុនដើម្បីសម្រេចបាន។ វាជាការចាំបាច់ក្នុងការអនុញ្ញាតឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយអ្នក។

វាអាស្រ័យលើគោលការណ៍មាស៖ ធ្វើចំពោះអ្នកដទៃនូវអ្វីដែលអ្នកចង់អោយពួកគេធ្វើចំពោះអ្នក (លូកា ៦:៣១) ។ និយាយម្យ៉ាងទៀតត្រូវប្រព្រឹត្ដអ្វីគ្រប់យ៉ាងតាមដែលអ្នកចង់ ឲ្យ គេធ្វើហើយភាគច្រើនចាត់ទុកអ្វីៗទាំងអស់ដូចជាព្រះបានធ្វើចំពោះអ្នកដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ទទួលបានការព្យាបាលអោយបានល្អត្រូវព្យាបាលអ្នកផ្សេង។ ប្រព្រឹត្ដលើនរណាម្នាក់អោយបានល្អព្រោះតែព្រះគុណដែលអ្នកបានអោយ។ ដូច្នេះមិនថាអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណានៅក្នុងស្ថានភាពដែលបានផ្តល់ឱ្យអ្នកអាចផ្តល់នូវព្រះគុណដូចជាព្រះគុណដែលព្រះបានពង្រីកដល់អ្នករាល់ថ្ងៃ។ អ្នកប្រហែលជាគិតថាពេលខ្លះអ្នកមានចិត្តល្អហើយជាការតបស្នងអ្នកទទួលការមើលងាយពីមនុស្សមួយចំនួន។ ជាអកុសលវាអាចនិងកើតឡើង។ មនុស្សមិនតែងតែប្រព្រឹត្ដចំពោះអ្នកតាមរបៀបដែលពួកគេចង់ទទួលការព្យាបាលឬវិធីដែលអ្នកចង់ ឲ្យ គេធ្វើនោះទេ។ ប៉ុន្តែវាមិនមានន័យថាអ្នកអាចឈប់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវនោះទេ។ កុំអោយនរណាម្នាក់ទាញអ្នកចូលទៅក្នុងបណ្តាញអ៊ិនធរណេតរបស់ពួកគេ។ កំហុសពីរមិនដែលធ្វើឱ្យត្រឹមត្រូវហើយការសងសឹកមិនមែនជារបស់យើងទេ។

បោះបង់ចោលស្នាមរបួសរបស់អ្នកដើម្បី "ធ្វើចំពោះអ្នកដទៃ"
មនុស្សគ្រប់គ្នាឈឺចាប់ឬត្រូវបានគេធ្វើឱ្យឈឺចាប់តាមរបៀបមួយចំនួននៅក្នុងពិភពលោកនេះ។ គ្មាននរណាម្នាក់មានជីវិតល្អឥតខ្ចោះទេ។ ស្នាមរបួសនៃជីវិតអាចធ្វើឱ្យខ្ញុំរឹងហើយធ្វើឱ្យខ្ញុំជូរចត់ដូច្នេះធ្វើឱ្យខ្ញុំគ្រាន់តែមើលខ្លួនឯង។ ភាពអាត្មានិយមនឹងមិនអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំរីកចម្រើននិងឈានទៅមុខទេ។ វាងាយស្រួលសម្រាប់អ្នកដែលរងរបួសដើម្បីបន្តវដ្តនៃការធ្វើបាបមនុស្សផ្សេងទៀតទោះបីជាពួកគេដឹងឬមិនដឹងក៏ដោយ។ មនុស្សដែលជាប់នៅក្នុងចិត្តគំនិតឈឺចាប់មានទំនោរទៅនឹងការការពារដូងនៅជុំវិញខ្លួនពួកគេយ៉ាងតឹងរ៉ឹងដែលអ្វីៗដែលពួកគេបានឃើញគឺខ្លួនពួកគេផ្ទាល់។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើមនុស្សគ្រប់គ្នាឈឺចាប់តាមរបៀបណាមួយតើយើងអាចបញ្ឈប់វដ្តនៃការធ្វើបាបអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្តេច?

ស្នាមរបួសមិនចាំបាច់ធ្វើឱ្យខ្ញុំរឹងទេ។ ខ្ញុំអាចកែលម្អអរគុណចំពោះពួកគេ។ មិនអីទេដែលអនុញ្ញាតឱ្យខ្លួនខ្ញុំឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងប៉ុន្តែជំនួសឱ្យការរឹងខ្ញុំអាចអនុញ្ញាតឱ្យព្រះផ្តល់ទស្សនៈថ្មីដល់ខ្ញុំ។ ទស្សនៈនៃការយល់ចិត្តព្រោះខ្ញុំយល់ពីអារម្មណ៍ឈឺចាប់ជាក់លាក់។ វាតែងតែមាននរណាម្នាក់ផ្សេងទៀតដែលកំពុងឆ្លងកាត់អ្វីដែលខ្ញុំធ្លាប់ឆ្លងកាត់។ នេះគឺជាវិធីដ៏ល្អមួយដែលខ្ញុំអាច "ធ្វើដល់អ្នកដទៃ" - ដើម្បីជួយពួកគេឱ្យយកឈ្នះការឈឺចាប់ក្នុងជីវិតប៉ុន្តែដំបូងខ្ញុំត្រូវកម្ចាត់សំបករឹងរបស់ខ្ញុំ។ ការចែករំលែកការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំជាមួយអ្នកដទៃចាប់ផ្តើមដំណើរការ។ ភាពងាយរងគ្រោះឬហានិភ័យនៃការធ្វើបាបខ្ញុំកំពុងក្លាយជាការពិតជាមួយពួកគេហើយសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងឃើញថាខ្ញុំពិតជានៅទីនោះសម្រាប់ពួកគេ។

បាត់បង់ការគិតតែពីខ្លួនឯង
នៅពេលដែលខ្ញុំតែងតែគិតពីខ្លួនឯងនិងអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើខ្ញុំជារឿយៗមិនកត់សំគាល់នូវអ្វីដែលអ្នកដទៃនៅជុំវិញខ្ញុំកំពុងជួបប្រទះនោះទេ។ ជីវិតអាចមមាញឹកប៉ុន្តែខ្ញុំត្រូវតែបង្ខំខ្លួនឯងឱ្យមើលជុំវិញ។ ជាធម្មតាមានឱកាសច្រើនក្នុងការជួយអ្នកដទៃប្រសិនបើមានតែខ្ញុំទេដែលចំណាយពេលដើម្បីមើលពួកគេនិងតម្រូវការរបស់ពួកគេ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាមានការព្រួយបារម្ភអំពីភារកិច្ចគោលដៅនិងក្តីសុបិន្តរបស់ពួកគេប៉ុន្តែបទគម្ពីរចែងថាពួកគេមិនព្រួយបារម្ភអំពីការល្អរបស់ខ្ញុំទេតែគិតពីប្រយោជន៍អ្នកដទៃវិញ (កូរិនថូសទី ១ ១០:២៤) ។

ការខំប្រឹងដើម្បីសម្រេចគោលដៅអាចជារឿងល្អសូម្បីតែព្រះ។ ប៉ុន្តែគោលដៅល្អបំផុតរួមមានការជួយអ្នកដទៃក្នុងពួកគេ។ មនុស្សម្នាក់អាចខិតខំរៀននៅសាលាវេជ្ជសាស្ត្រដើម្បីបង្កើតរបៀបរស់នៅដែលពួកគេចង់បានឬពួកគេអាចខិតខំរៀនសូត្រដើម្បីព្យាបាលជម្ងឺរបស់អ្នកជំងឺ។ ការបន្ថែមការលើកទឹកចិត្តដើម្បីជួយអ្នកដទៃធ្វើអោយប្រសើរឡើងនូវគោលដៅណាមួយ។

មានការល្បួងពីរយ៉ាងដែលខ្ញុំប្រៀបធៀបខ្លួនខ្ញុំទៅនឹងមនុស្សម្នាក់ទៀត។ មួយគឺត្រូវគិតថាខ្ញុំប្រសើរជាងពួកគេ។ មួយទៀតគឺគិតថាខ្ញុំមិនល្អដូចគេ។ ក៏មិនមានប្រយោជន៍ដែរ។ ប្រយុទ្ធនឹងអន្ទាក់ប្រៀបធៀប។ នៅពេលខ្ញុំប្រៀបធៀបខ្ញុំឃើញមនុស្សផ្សេងទៀតតាមរយៈតម្រងរបស់ខ្ញុំ។ ដូច្នេះខ្ញុំមើលទៅពួកគេប៉ុន្តែគិតពីខ្ញុំ។ ការប្រៀបធៀបចង់អោយខ្ញុំឃ្លាំមើលខ្ញុំ។ ប្រៀបធៀបតែខ្លួនអ្នកថ្ងៃនេះនិងខ្លួនអ្នកកាលពីម្សិលមិញ។ តើខ្ញុំមានឥរិយាបទល្អជាងថ្ងៃនេះទេ? មិនល្អឥតខ្ចោះទេតែល្អជាង។ បើចម្លើយគឺត្រូវសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់។ បើចម្លើយគឺទេរកការណែនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ស្វែងរកការណែនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់រាល់ថ្ងៃព្រោះយើងមិនអាចនៅម្នាក់ឯងបានប្រសើរជាងនេះទេ។

ការលុបបំបាត់គំនិតរបស់អ្នកឱ្យអស់ពីលទ្ធភាពនិងការត្រិះរិះពិចារណាថាតើព្រះជានរណានឹងជួយឱ្យអ្នកបន្តជួយអ្នកដទៃ។

ចងចាំព្រះគ្រីស្ទនិងជីវិតថ្មីរបស់អ្នកនៅក្នុងគាត់
នៅពេលដែលខ្ញុំបានស្លាប់នៅក្នុងអំពើបាបនិងការមិនស្តាប់បង្គាប់របស់ខ្ញុំ។ កាលខ្ញុំនៅតែជាមនុស្សមានបាបព្រះគ្រីស្ទបានសុគតជំនួសខ្ញុំ។ ខ្ញុំមិនមានអ្វីផ្តល់ជូនព្រះគ្រីស្ទទេប៉ុន្តែគាត់បានទាក់ទងខ្ញុំ។ គាត់បានស្លាប់សម្រាប់ខ្ញុំ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំមានជីវិតថ្មីនៅក្នុងគាត់។ សូមអរគុណដល់ព្រះគុណខ្ញុំមានឱកាសថ្មីដើម្បីធ្វើឱ្យកាន់តែប្រសើរឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃនិងភាពប្រាកដប្រជាថាវានឹងមិនចាកចេញពីខ្ញុំឬបោះបង់ចោលខ្ញុំឡើយ។ គាត់បានស្លាប់សម្រាប់អ្នកដែរ។

តើអ្នកបានទទួលការលើកទឹកចិត្ដពីការធ្វើជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះគ្រីស្ទទេ?
តើអ្នកបានទទួលការលួងលោមពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់ទេ?
តើអ្នកបានទទួលពរដោយមានមិត្តភាពជាមួយព្រះវិញ្ញាណរបស់គាត់ទេ?
ដូច្នេះត្រូវឆ្លើយតបដោយការស្រឡាញ់មនុស្សដទៃដោយក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នកទទួលរាល់ថ្ងៃ។ ខំប្រឹងដើម្បីរស់នៅដោយសុខដុមជាមួយមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលអ្នកទាក់ទង (ភីលីព ២: ១-២) ។

រស់នៅដើម្បីជួយអ្នកដទៃ
ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើឱ្យវាសាមញ្ញដោយនិយាយថា "ស្រឡាញ់អ្នកដទៃ" ហើយនៅពេលដែលយើងពិតជាស្រឡាញ់អ្នកដទៃយើងនឹងធ្វើអំពើល្អជាច្រើន។ គម្ពីរសញ្ញាថ្មីមានបញ្ញត្ដិជាច្រើនក្នុងការធ្វើអ្នកដទៃដែលបង្ហាញពីសារៈសំខាន់ដែលព្រះដាក់លើការស្រឡាញ់អ្នកដទៃដូចដែលយើងត្រូវបានគេស្រឡាញ់។ យើងអាចស្រឡាញ់បានព្រោះគាត់ស្រឡាញ់យើងមុន។

រស់នៅក្នុងសន្តិភាពនិងភាពសុខដុមជាមួយអ្នកដទៃ; អត់ធ្មត់ជាមួយពួកគេពីព្រោះមនុស្សរៀនក្នុងអត្រាខុសគ្នាហើយមនុស្សផ្លាស់ប្តូរនៅពេលខុសគ្នា។ អត់ធ្មត់នៅពេលពួកគេរៀនមួយជំហានម្តង ៗ ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនបោះបង់ចោលអ្នកទេដូច្នេះកុំបោះបង់ចោលពួកគេឡើយ។ ត្រូវលះបង់ចំពោះមនុស្សផ្សេងទៀតស្រឡាញ់ពួកគេយ៉ាងជ្រាលជ្រៅថែរក្សាពួកគេនិងចំណាយពេលជាមួយពួកគេ។ ស្តាប់ពួកគេផ្តល់ជូនកន្លែងស្នាក់នៅនិងកិត្តិយសនៅកន្លែងដែលមានភាពយុត្តិធម៌ព្រួយបារម្ភអំពីអ្នកដទៃតាមរបៀបដូចគ្នាហើយមិនអនុគ្រោះដល់អ្នកមានជាងអ្នកក្រឬផ្ទុយទៅវិញ។

កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃអោយសោះ។ ទោះបីសកម្មភាពរបស់ពួកគេខុសក៏ដោយមើលទៅដោយមេត្តាករុណាពីមូលហេតុដែលពួកគេធ្វើវា។ ទទួលយកពួកគេជាមនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមរូបភាពនៃព្រះសូម្បីតែនៅក្នុងការធ្វើខុសរបស់ពួកគេ។ ពួកគេអាចឬមិនត្រូវបានថ្កោលទោសនិងមើលឃើញកំហុសនៃផ្លូវរបស់ពួកគេនៅពេលអ្នកស្តាប់ពួកគេប៉ុន្តែនៅពេលនរណាម្នាក់មានអារម្មណ៍ថ្កោលទោសពួកគេនឹងមិនអាចមើលឃើញក្តីសង្ឃឹមដែលមាននៅក្នុងព្រះគុណទេ។ អ្វីដែលអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀតគឺការថ្កោលទោសអ្នកដទៃនៅចំពោះមុខគាត់ត្អូញត្អែរនិងនិយាយបង្កាច់បង្ខូចពួកគេនៅពីក្រោយខ្នងរបស់គេ។ គ្មានអ្វីដែលល្អដែលចេញមកពីការនិយាយបង្កាច់បង្ខូចនិងការនិយាយដើមសូម្បីតែនៅពេលដែលអ្នកកំពុងបញ្ចេញអារម្មណ៍ធុញថប់របស់អ្នក។

បង្រៀនអ្នកដទៃចែករំលែកជាមួយពួកគេលើកទឹកចិត្តនិងលើកទឹកចិត្តពួកគេនិងកសាងពួកគេ។ ប្រសិនបើអ្នកជាតន្ត្រីករសូមច្រៀងសម្រាប់ពួកគេ។ ប្រសិនបើអ្នកជាសិល្បៈសូមធ្វើឱ្យពួកគេស្រស់ស្អាតដើម្បីរំthemកពួកគេថាភាពល្អរបស់ព្រះសោយរាជ្យនៅក្នុងពិភពដែលធ្លាក់ចុះ។ នៅពេលអ្នកធ្វើឱ្យអ្នកដទៃមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលអ្នកមិនអាចជួយបានទេប៉ុន្តែអ្នកមានអារម្មណ៍ធូរស្រាល។ នេះជារបៀបដែលព្រះបានរចនាយើង: សេចក្ដីស្រឡាញ់ការខ្វល់ខ្វាយកសាងចែករំលែកសប្បុរសនិងដឹងគុណ។

ពេលខ្លះវាត្រូវការដើម្បីលើកទឹកចិត្តនរណាម្នាក់គឺដើម្បីស្វាគមន៍ពួកគេដែលជាកន្លែងដែលពួកគេនិងមានវត្តមានយ៉ាងពេញលេញជាមួយពួកគេ។ ពិភពលោកដែលរឹងហើយដួលរលំនេះច្រើនតែទុកសុជីវធម៌។ ដូច្នេះសូម្បីតែស្នាមញញឹមនិងការស្វាគមន៍ដ៏សាមញ្ញក៏អាចជួយឱ្យមនុស្សមិនមានអារម្មណ៍ឯកាបានដែរ។ បម្រើអ្នកដទៃផ្តល់បដិសណ្ឋារកិច្ចនិងយល់ពីអ្វីដែលពួកគេត្រូវការក្នុងជីវិតហើយបំពេញសេចក្តីត្រូវការនោះ។ សូមអោយសកម្មភាពនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចង្អុលប្រាប់ពួកគេអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ខ្ពស់បំផុតរបស់ព្រះគ្រីស្ទចំពោះពួកគេ។ តើពួកគេត្រូវការអ្នកមើលថែក្មេងទេ? តើពួកគេត្រូវការអាហារក្តៅទេ? តើពួកគេត្រូវការប្រាក់ដើម្បីឱ្យពួកគេឆ្លងកាត់មួយខែទេ? អ្នកមិនចាំបាច់ធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងទេគ្រាន់តែដើរចូលនិងធ្វើអ្វីមួយដើម្បីលើកទម្ងន់ខ្លះ។ នៅពេលមនុស្សមានតំរូវការដែលអ្នកមិនអាចបំពេញបានសូមអធិស្ឋានសំរាប់ពួកគេនិងលើកទឹកចិត្តពួកគេ។ អ្នកប្រហែលជាមិនដឹងចម្លើយចំពោះបញ្ហារបស់ពួកគេទេតែព្រះស្គាល់។

អត់ទោសអោយអ្នកដទៃទោះបីពួកគេមិនសុំការលើកលែងទោសក៏ដោយ
ទុកឱ្យការត្អូញត្អែរទាំងអស់របស់អ្នកហើយទុកឱ្យព្រះដោះស្រាយពួកគេ។ ផ្លូវទៅមុខរបស់អ្នកនឹងត្រូវរាំងស្ទះរឺក៏ឈប់បើអ្នកមិនធ្វើ។ ប្រាប់គេពីការពិត។ ប្រសិនបើអ្នកឃើញអ្វីមួយដែលប្រហែលជាត្រូវការផ្លាស់ប្តូរជីវិតរបស់ពួកគេសូមប្រាប់ពួកគេដោយស្មោះត្រង់ប៉ុន្តែដោយចិត្តល្អ។ ដាស់តឿនអ្នកដទៃពីពេលមួយទៅពេលមួយ។ ពាក្យព្រមានងាយស្តាប់ពីមិត្តភក្តិ។ ការកុហកតូចតាចនឹងមិនជួយសង្រ្គោះពួកគេពីការស្តាប់រឿងអាក្រក់ពីអ្នកដទៃឡើយ។ ការកុហកគ្រាន់តែជួយសង្រ្គោះអ្នកពីអារម្មណ៍មិនស្រួល។

សារភាពកំហុសរបស់អ្នកទៅអ្នកដទៃ។ អ្នកធ្វើជាបន្ទាល់អំពីរបៀបដែលអ្នកធ្លាប់មានពីមុនប៉ុន្តែដោយព្រះគុណរបស់ព្រះអ្នកមិនមានទៀតទេ។ សារភាពអំពើបាបសារភាពភាពទន់ខ្សោយទទួលស្គាល់ការភ័យខ្លាចហើយធ្វើវានៅចំពោះមុខមនុស្សដទៃទៀត។ មិនដែលមានអាកប្បកិរិយាស្អាតជាងខ្លួនឯងឡើយ យើងទាំងអស់គ្នាមានបាបហើយខ្វះអ្វីដែលយើងចង់បានហើយយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការព្រះគុណដែលមកពីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទតែមួយ។ ប្រើអំណោយនិងទេពកោសល្យដែលព្រះប្រទានឱ្យដើម្បីបម្រើអ្នកដទៃ។ ចែករំលែកអ្វីដែលអ្នកពូកែជាមួយអ្នកដទៃ; កុំរក្សាទុកវាដោយខ្លួនឯង។ កុំទុកឱ្យការភ័យខ្លាចនៃការបដិសេធរារាំងអ្នកពីការបង្ហាញព្រះគុណដល់អ្នកដទៃ។

ចងចាំព្រះគ្រីស្ទម្តងហើយម្តងទៀត
នៅចុងបញ្ចប់សូមចុះចូលចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកចំពោះការគោរពរបស់អ្នកចំពោះព្រះគ្រីស្ទ។ យ៉ាងណាមិញគាត់មិនគិតពីខ្លួនឯងទេ។ គាត់បានប្រកាន់ជំហរដ៏រាបទាបនៃការមកផែនដីជាមនុស្សដើម្បីបង្កើតផ្លូវសម្រាប់យើងដើម្បីឡើងទៅឋានសួគ៌និងបង្ហាញផ្លូវឱ្យយើងរស់នៅ។ គាត់ថែមទាំងបានទទួលមរណភាពនៅលើឈើឆ្កាងដើម្បីផ្សាភ្ជាប់កិច្ចព្រមព្រៀងនេះនិងសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា។ វិធីរបស់ព្រះយេស៊ូគឺការគិតពីអ្នកដទៃជាញឹកញាប់ជាងខ្លួនយើងហើយទ្រង់បានធ្វើជាគំរូដល់យើង។ អ្វីដែលអ្នកធ្វើសម្រាប់អ្នកដទៃអ្នកធ្វើសម្រាប់គាត់។ អ្នកចាប់ផ្តើមដោយស្រឡាញ់ព្រះអស់ពីចិត្តគំនិតព្រលឹងនិងកម្លាំង។ នេះនាំឱ្យអ្នកស្រឡាញ់អ្នកដទៃតាមដែលអាចធ្វើទៅបានហើយទង្វើនៃការស្រឡាញ់អ្នកដទៃក៏ជាទង្វើនៃការស្រឡាញ់គាត់ដែរ។ វាជារង្វង់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់និងរបៀបដែលយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវរស់នៅ។