Commentarius in liturgia Februarii II, MMXXI by Marcus Tullius maria Epicoco

Loca nobis notissima non semper sunt optima. Exemplum huius nostri huius rei nobis praebet exemplum nuntians rumores eorumdem civium Iesu:

" " Unde haec sunt? Et quæ data est illi sapientia? Et haec prodigia per manus eius facta sunt? Nonne hic est faber, filius Mariae, frater Iacobi, Iosetis, Iudae et Simonis? et sorores tuae non sunt hic nobiscum? Et scandalizabantur in eo.

Difficile est in praeiudicio agere gratiam, quia superba persuasio est iam sciendi, iam sciendi, nihil opinandi nisi quod iam scit quis. Si praeiudicium cogites, non potest Deus multum facere, quia Deus non operatur diversa agendo, sed nova suscitando in eisdem quae semper sunt in vita nostra. Si nihil amplius expectes ab aliquo propinquo tuo (marito, uxori, filio, amico, parente, collega) eumque in praejudicio sepelisti, fortasse omnibus rectis in mundo causis, Deus in eo mutare non potest. quia non posse esse decrevistis. Exspectas novos homines, sed non expectas aliquid novi in ​​eodem populo sicut semper.

" Propheta despicitur in patria et in propinquis et in domo sua ". Et non poterat ei quidquam miraculum operari, sed paucis infirmis manus imponens, et sanabat eos. et mirabatur propter incredulitatem eorum.

Evangelium hodie nobis revelat id, quod gratia Dei impedire potest, non ante omnia mala esse, sed mentis clausae animum, quo saepissime eos circumspicimus. Tantum praeiudiciis et opinionibus aliis ponendo tunc potuimus videre mirabilia operata in cordibus et vita eorum qui circa nos sunt. Si autem primi non credant, difficile erit videre. Etenim Iesus semper miracula facere vult, sed quamdiu fides in mensa ponitur, non "nunc", de quo saepissime ratiocinamur.