Commentarius in Evangelium by Marcus Tullius P. maria Epicoco: Marci VII, 7-31

Adducunt ei surdum et mutum, rogantes eum, ut imponat illi manum. " Et surdus et mutus, quibus in evangelio, ubi nihil facere cum fratribus et sororibus, qui vivimus quaestionibus huius generis corporalis conditio quidem ex propria experientia mihi factum est obviam realis figuras sanctitatis pressius apud illos qui vitam agunt circumdatio id genus corporis exsistentiam. Ciò non toglie che Gesù ha anche il potere di liberarci da questo tipo di malattie fisiche, ma quello che il Vangelo vuole mettere in evidenza a che fare con uno stato interiore di impossibilità di parlare e ascoltare. Multi homines non occurrit in vita, afficiuntur hujusmodi de interiore silentio et a surditate. Vos potest expendere horas tractare. Te potest explicare in detail singulis singula eorum fragmen experientia. Obsecramus ut possis dicere audeat sine sensu iudicari, sed intus clausos tueri conditionem temporis praeferunt. Iesus facit aliquid quod est maxime indicativa,

"Adprehendens eum de turba seorsum, misit digitos suos in aures ejus, et tetigit linguam saliva; et aspiciens in caelum, et fiat voluit clamare alte, et ait: "effata 'hoc est:" patefacio sursum! ". Et statim apertæ sunt aures ejus, et lingua ejus nodum solutionem nodum et locutus est recte ". Tantum incipiens a verus Iesus fuit familiaris est, ut possibile est, transeat a RETRACTUS Agricola of valetudo valetudo est ut sit apertus, habet. Iesus solus potes adiuva nos aperire. Et oportet, quod qui neglegunt digitos, id sputo his verbis non semper permanere autem in nobis per sacramenta. Re quidem sunt res, quae idoneos nos facit ad eosdem usus redactum in hodierno evangelio. Hoc est, quod acutum, vera et genuina vita sacramentali iterum inveniuntur multa loquitur non et prodesse magis quam periculi casus. Sed medicamentis opus est fundamental: wanting est. Nam ut illa surdi, muti rem fugit autem fertur tunc ipse voluit se duci a turba eum. Author: Marcus Tullius maria Epicoco