Mirjana de Medjugorje "lets 'sequitur autem ut nostra velit domine'

Mirjana Dragicevic-Soldo visionaria quotidiana apparitiones a die 24 iunii 1981 ad diem 25 mensis Decembris anno 1982 frequentavit. In ultima apparitione cotidiano, Domina nostra nuntiavit ei, postquam de die decimo secreto confisus est, quod ex illo momento ei appareret. per annum, et praecise die 10 Martii. Et sic accidit superioribus annis. Occasione ultimae apparitionis die XVIII mensis Martii, anno MMVI, multa milia peregrinorum ex universo orbe convenerant ad precandum Rosarium in Cenaculo, in communitate Sororis Elvirae. Orantes adventum Dominae Nostrae exspectabant. Mirjana venit cum Marko viro et propinquis propinquis. Apparitio incepit ad 18 et duravit usque ad 18. Domina nostra sequentem nuntium dedit.

"Filii karissimi! Hoc tempore Quadragesimae te invitamus ad abdicationem interiorem. Via abdicationis te ducit per amorem, ieiunium, orationem et opera bona. Solummodo perfecta abrenuntiatione intima amorem Dei cognosces et signa temporum in quibus vivis. Haec signa tu testis et incipies loqui. Hic est ubi volo te accipere. Deo gratias pro me sequendo ». Sequenti die festivitas sancti Ioseph venimus Mirjanam in eius domo visitare et nos cum ea loquimur. Hoc colloquium nobis indulsit;

Mirjana, annua apparitione heri attendisti. Quid de apparitione diei indicabis nobis? Saepe iam dixi: Dominam nostram millies videre potes, sed cum illa apparuerit, mihi est quasi primum tempus. Revera magna semper est laetitia, amor, securitas et gratia. Hoc solum est quod videri potest in oculis eius, cum eam in apparitione considero. Per apparitionem, Domina nostra omnes praesentes homines intuetur, singuli. Aliquando vero quando aliquem intuetur, dolorem oculorum aliquando, quandoque gaudium, quandoque serenitatem, quandoque tristitiam. Ex his intellegimus me una cum unoquoque homine vivere eamque eorum laetitiam, dolorem vel dolorem esse participem.

Mirabile fuit heri in apparitione. Et genu flexo oravi cum aliis peregrinis qui aderant. Vidi eos audire oratio. Cum momentum apparitionis Dominae Nostrae advenit, tam vehemens erat affectus ut scirem hoc esse momentum quo venturum esset.

Si Domina Nostra eo tempore non pervenerat, explosisse vellem affectus mei fortes. Cum domina nostra apparet, cetera evanescunt. Tunc mihi non magis peregrini, iam non est locus ubi expectavi apparitionem, omnia fiunt caerulea sicut coelum, et tu es omnibus potior.

Domina nostra veste grisea et velo albo, ut semper, gerebat. Et gratias Deo non tristis fuit. Solet fere tristis semper cum apparui die 2 mensis.

Hoc tempore laeta fuit. Non possum dicere nimis laetam esse et risisse. Gratias autem Deo quod nullus dolor, tristitia vel etiam lacrima in oculis ejus fuit. Materna erat illa expressio et videbatur se aliquo modo nos velle intellegere corde suo, cum amore et risu, quod a nobis vult. Nuntium mihi dedit et pauca plura quaesivi de hominibus in arduis vitae condicionibus. Interrogata respondit illa. Omnes nos, ut semper facit, benedicit, materna benedictione.

Inculcavit iterum hanc esse eius maternam benedictionem, sed maximam benedictionem accipimus in terra sacerdotalem benedictionem, quia Filius eius est qui benedicit nos per sacerdotem.

Per apparitionem nuntium accepisti. Quomodo interpretaris?

Pro me personaliter, nuntius valde altus est.

In consuetudinem habui, post singulas apparitiones, Rosarium recitare et omne verbum reflectere, quod Domina Nostra dixit in nuntio et in omni vultu ipsius. Imprimis conor intelligere quid Deus personaliter mihi dicere velit, tum demum cogito quid velit per me aliis communicare.

Non licet nuntium interpretari, quia unusquisque de eo cogitare debet et intelligere quid Deus ei indicare velit. Nuntius ad omnes nos dirigitur quia Deus omnes nos vult audire et omnes vivere. In ultimo nuntio, quantum percipere potui, expressio "renuntiationis interioris" me maxime percussit. Quid vult Domina nostra in hoc dicere? Credo equidem haud difficile intellectu esse atque existimo interiorem abrenuntiationem non solum necessariam esse in Quadragesima, sed tota vita nostra interiorem abrenuntiationem debere.

Domina nostra nihil a nobis petit, quod facere non possumus. Credo interiorem abrenuntiationem significare in corde nostro et in familia nostra ponere primum bonum Dominum et Iesum. Si Deus et Iesus primum locum obtinent, omnia habemus, quia veram pacem habemus, quam soli nobis dare possunt.

In nuntio, etiam Domina Nostra dicit viam ad interiorem renuntiationem per amorem transire. Quid est amor? Per me significat Iesum in omni homine, quem dignum et cognoscimus, oportet agnoscere, et eum ut ipsum diligamus, eumque non iudicemus vel reprehendamus: etenim ea quae Dei sunt in manibus nostris accipere non possumus, quoniam homines iudicamus. longe aliter. Deus iudicat homines secundum amorem et cognoscit ea quae sunt in corde hominis, sed non possumus scire. Tunc domina loquitur de ieiunio. Etiam ex nuntiis scis quanti momenti sit Dominae Nostrae in pane et aqua quarta et sexta feria ieiunare. Jejunium sit vita nostra. Sed ipsa nos intelligit ac nos omnes docet ut per orationem intelligamus quid sacrificium pro ieiunio offerre possimus. Iis, qui numquam ieiunaverunt, commendamus facere quae Domina Nostra nobiscum incipiunt apparitiones facere. Cum in Medjugorje veniret, non statim a nobis petiit ieiunare in pane et aqua quarta et sexta feria, sed prius nobis locuta est de significatione ieiunandi in sexta feria, et ideo semel in hebdomada ieiunando nos initiavit, scilicet. Veneris die. Post aliquod tempus tantum addidit, quod in pane et aqua etiam quarta feria ieiunandum erat.

Praeterea, in nuntio, Domina nostra orationem incitat. Quid nobis optandum est? Oratio debet esse dialogus cottidianus cum Deo, assiduus noster contactus. Quomodo dicere possum me amare aliquem qui mihi interest et qui in corde meo principatum obtinet, si numquam cum eo loquar?

Oratio ergo non debet esse gravis, sed simpliciter quies animae ac communionis cum amantis.

In fine: Domina nostra bona opera dixit. Credo quod ieiunio, oratione et amore ad bona opera nos perducat. Ad haec bona opera nos Domina nostra semper hortatus est ac cupit ut ostenderemus nos esse christianos, nos esse fideles, alios dolorem ac dolorem esse participes. Aliquid ex animo tribuendum est, non quod non iam indigemus, sed quod penitus egemus, desideramus et amamus. In hoc iacet magnificentia nostra ut Christiani. Hoc ipsum est iter quod ad interiorem abnegationem nos ducit.

Item dicit quod intelligemus signa temporum quae vivimus, et etiam subiungit quod incipiemus loqui de eis. Quid est quod de signis loquemur? Christiani nos aliquo modo didicerunt quod Iesus dixit: Vester es est ENIM, vester NO est NO. Sic et ego nunc me interrogo quid sit Deus per Dominam nostram, dicens: Intelliges signa, et incipies loqui de illis?

Forsitan extraordinarium tempus advenit et fidem nostram testificari debemus, sed consilium quid faciendum sit hominibus non praecipimus. Omnes bene loquitur. De momentum cogitamus loquendi per vitam nostram, nuntiis Dominae Nostrae viventes, cotidie cum Deo viventes.

Magni momenti puto voces nostras ad bona et contra mala extollere, ut vere intellegamus hanc esse locutionem nostram. Et hoc puto significasse Dominam nostram, cum dixit: Ista est ubi volo te accipere.

Denique dixit: "Gratias tibi ago pro me sequendo"! Communiter Domina nostra dicit: "Gratias tibi ago quod vocationi meae respondisti"! Hoc autem tempore dixit: "Gratias tibi ago pro me sequendo"! Hoc significat quod adhuc multum orandum est, ut omnia verba intelligere possimus, quae Domina Nostra nobis dicere voluit. Domina nostra non dixit: "Care Mirjana, nuntium tibi do", sed "Filii dilecti". Dico semper me non magis me digniorem Dominae Nostrae quam ullius tui, quia apud Matrem nullus est puer praeclarus. Omnes filii eius sumus, quos in diversis missionibus eligit. Quaestio nunc est quoties parati sumus viam Dominae Nostrae sequi, ad quam omnes eodem modo nos vocat. Et haec est responsabilitas personalis.

Mirjana, tu fuisti inter primos videntes qui viderunt Dominam nostram. Celebramus XXV annos praesentiae eius. Quomodo te vides, ut vates post 25 annos?

Cum nunc respicio et videam 25 annos elapsos, sentit sicut heri fuit. Haud scio an diu fuerit. Primis diebus apparitiones valde miratus sum et dubitationes centum erant. Sarajevo tunc habitabamus. Tempus erat communismi et parentes prae timore non multum de fide locuti sunt, sed nos eam exercuimus. Ad Missam singulis dominicis veniebamus ac familiare Rosarium recitavimus aliasque orationes singulis vesperis.

Cum apparuit mihi Domina nostra, nesciebam si viverem vel mortuam. plus sensi in caelo quam in terra. Exercitium meum opus feci, sed cogitationes meae semper in caelo erant cum Madonna cara. Rogavi a bono Domino, ut me intelligerem, si fieri posset quod Madonnam vere viderem, et haec omnia vere experirer; Memini ergo me cogitasse quam pulchrum esset, si vita mea quam primum finita esset et possem esse cum Domina nostra. Nam plus in ideis quam in re mea vivere volui. Mea res erat ut tacere et cogitare possim. Itaque interdiu tacite cogitabam de iis omnibus quae ad Madonnam congressum pertinebant. His omnibus accessus temporis labente auxilioque Nostrae Matris carissimae effecti sum. Domina nostra me adiuvit ut omnia intelligerem et acciperem. Adiuvit etiam me ut alios homines adiuvaret ut ipsi quoque intelligant. Sicque XXV annis velociter ivit.

Hisce XXV annis, Domina nostra eadem semper mansit ac suum propositum exsequendum habet. Die XVI anniversario, Domina nostra dixit: “Ecce 25 annis fui tecum. Hoc tibi ostendit quantum Deus te amet. His igitur XXV annis vere videre possumus quantum Deus nos amet et quam diu Mater sua nos mittat ut nos adiuvet ut intellegamus et rectam viam sequamur.

Omnis enim mihi congressio cum Domina nostra est quasi primum tempus, ideo non possum dicere: "Omnis usitata est". Numquam tation, sed magna.

Source: Medjugorje, invitatio ad orationem, Maria regina pacis n. 68