Medjugorje Vicka est: noster es domine narrat quam ut felix sit

PATER NOSTER Livio: Interdum impressionem habent, quod humanitas non est ita male, et quod quisque sicut Vivaldi servitutis nostrae, matrem super filios eius, quia non semper curant de questus defessus eos.

VICKA: ecce nos de magnis ad corporis morbo, sed nostra domine spectat illa quae sunt intra nos cor morbo.

PATER NOSTER Livio: In iudicium tuum, quod maxime gravibus morbis spiritualibus, quae sunt affligere homines hodie?

VICKA Omnia morborum internorum gravi periculosoque sed tanti non eos pertinebat ad nostram salutem. Cum mane surgere et stare in fronte speculum, intueri possumus extra quam nos sumus, sed quod non postulatis quam ipsi intra nos sunt. Instead, pone nos ut ipsi in fronte speculum nostrae animae et quaestionem nobis proponamus: quid opus est mutare in die illo. Dobbiamo interrogare il nostro cuore e capire che dobbiamo cercare Dio e chiedere la sua grazia perché ci purifichi dal male e perché tolga ogni disturbo e ci dia quella pace che è la cosa più importante. Pax multa tempora Madonna loquitur ex animo. Cum in animo habemus, omnia habemus pacem. Petere debemus pro hac gratia Dei ex animo ut nobis pacem dare possunt, ut ad alios etiam consequentes.

PATER NOSTER Livio, inquit domine nostra tot temporibus orbem terrarum et hoc quod sine pace in illa nuntium dixit: "Tu autem vis ad aedificare mundum sine Deo, et hoc es, infelix".

VICKA: Domina pro pace vocavit nos frequenter. Ante bellum hic nobis aliquoties inuitauerat Mariae pro pace. "Cum expediendis ieiunia precationesque fere bella et arcere possis," iteravit in dispenses. Sed nullus cogitetur adtonsi aliquod pervenire posset hic esse tuum. Et factum est, cum de bello, domine nostri non fuit qui venit ad me et vidit me a facie eius, et tribulacio est in corde in quo est, etsi cum risu suo dedit nobis spes ea, viribus et animo. Sed pro pace autem vocavit nos Deus, nos quaesivimus cur nemo audiret nuntium accepit elit. Sed orationes nostras et interrogavit quid hoc bello, non veniet.

PATER Livio putabam intellexi cum pax intus facile bella egredi.

VICKA: vultus procul Sed Father Livio, ut est certe. Quisque ex nobis oportet incipere ipsum. Domine nostrum vult dicere quod mundus sit nobis pax, quia non expecto quae est res materiales, quae sunt semper in fronte tecti votis potiamur. Deus ponat recondens, quod nulla oblivione delebitur. Sed domine nostri nuntiatum esse nobis, ut Deus non est in primo modo in domos, in mundo sine pace certe continues. Et pax cum non in corde, sed belli malis inpertire Domini praecepto: sic et uterque Sequitur ergo semper pars est de hoc mundo sine pace.

PATER NOSTER Livio: Sine dubio nostra et nostrorum temporum intelligere quod non vult domine deus, pacem habere non possumus.

VICKA: domine venit igitur meritoque Decessor Noster, qui dilexit nos, et indica nobis: quia non est Deus in nobis. Qui vult nos tardius aperire oculos cordis nostri, ut possimus invenire suum Deum, et amorem.

PATER NOSTER Livio: Quid est impressionem facit hodie, comparari paucis decenniis ago, quod est omnino vita hominum sine Deo et sine multorum orationis. Ut non iam multis aedes non sunt sacramenta, puta Madonna crucifixi aut pictura et quoties spem sine poenitentia.

VICKA praecise Mariae ideo dicitur Deus redeundum nobis familiis et domibus nostris, ut caput eius. Domina sancta commendat familiis Rosarii Peto cum filiis et parentibus et liberis et ora parentum, ut eamus in iunctus amor.

Livio patrem: Numquid ergo possumus dicere, quod ut Deus praesens sit in genere, oportet esse praesens orationis est?

VICKA: Scilicet. Cum coeperit quisque ora dei cotidie magis ad bene precantibus ei respondet.

PATER NOSTER Livio: In hoc, o Domina Nostra nuntium dixit: "In Deum invenire et orationis". Have vos had etiam istis?

VICKA: sed hoc est, quod experientiam habere cum omnibus, ex animo precor. Quando coepit noster domine, doce nos orare, qui dixit de simplicissimis & maxime pulchra res sit orationis cordis. Vasa intulit in explicare florum indiget exemplo aquae. "Vos dixit Virginis in qua sedes vase funde flores paucas guttas et dies crescit herba floret. Et idem etiam fit cor tuum. Si quotidie pascit aliqua oratione, tamquam flos nascitur. Ceterum ne plantae flores aquas et siccata et moritur. Hoc fit etiam propter cordis, ubi tu non orare. Multa temporibus, inquit domine noster, si tempore fit, utrum tandem invenies vobis excusat, dicens, quod vos es defessus an non alia facere et postero die in diem. Sed in hac via tardius moveri orandi ex toto corde tuo et malum intrat. Tamquam flos sine aqua vivere non possum, inquit domine noster, et non possumus vivere sine gratia Dei ".