Litteras autem ad Angelum Custodem Padre Pio: "beati comitatu"

Et scripsit epistolam ad Padre Pio Raffaelina Cerase Aprilis XX, MCMXV, et caritas exaltet Sancte Deus qui dedit talem virum magnum donum quod Custodis Parvum:
«Raffaelina Domine, nescimus quo consolatus est in vobis, quod semper in custodiam a caelesti spiritu, et non derelinquas nos et (mirum!) Anima mea in Deo gratias agere, qui nos! Quam dulcis est magnum, verum est hanc animam credentes? Qui timet anima ne studia colentibus Deum diligere, cum semper insignem virum? O non fu egli forse uno di quei tanti che assieme all'angelo san Michele lassù nell'empireo difesero l'onore di Dio contro satana e contro tutti gli altri spiriti ribelli ed infine li ridussero alla perdita e li rilegarono nell'inferno?
Bene, tamen scio quia ipse est omnipotens, adversus satanam, administris suis principatum suum caritas non defecit, neque unquam deficiet, ut non se defendere nobis. Aestimat habitu et bene. Est coelicola propinqui qui a cunis ad sepulcrum nunquam nobis continuo dirigit tueatur quasi amicus fratri semper succedere consolatur nos praesertim horis tristissimo nobis .
Scio, Domine Rafahel angelus precatur, qui hoc pro bonis: qui offert Deus omnia bona opera quae faciam, vota tua sancta et pura. Horis quibus videris solum destitit nec quereris non amico animo debeas aperiam committentes poena ei coeli causa ne invisibilis socio semper audire te semper consolationi faciles.
Aut delectamentum requirit, faustum et beatum comitatu! Aut si omnes homines intelligunt, et bene scirem quomodo hoc magnum Dei donum, quod in suprema in hominis amore sui, is assigned to us caelesti spiritu! Memini saepe praesentia sua: quia tibi figere cum oculus animae, Gratias ago ei, ora eum. Ipse est enim tam tenerum, ut sensitivo; respectum. Ne offenderent intuitum constans puritatem. Saepe manifestat hoc custos angelus, hoc commodi angelus, saepe repetere pulchra orationis: "Angelus Dei, qui custos es mei, qui datus est tibi per bonitatem ex caelesti Pater, clarifica me custodiet me deduxisti me, et nunc et semper" (Eph. II, p. 403-404).